His Obsession

Chapter 7

Padabog akong umupo sa kama. Laman parin ng isip ko ang mga nangyari kanina. Kung bakit ito ginagawa sa akin ni Zacheo at kung bakit sa lahat ng pwede niyang kidnapin at gahasain ay ako pa.

I bit my nails at nag-isip ng mga paraan upang makatakas rito. Hindi ako papayag na gawin niya sa akin ang mga masama niyang balak.

Inakala niya yata na hindi ko sineseryoso ang mga ganitong bagay. He kidnapped and raped me. Malaki ang pananagutan niya dahil sa kabaliwan niya.

"Eat!" Tipid niyang utas sa akin pagkatapos iabot sa akin ang inihanda niyang pagkain. Hindi ko naman tinanggap iyon imbes ipinukol ko nalang ang tingin ko sa malayo.

"I'm not hungry!" Wala sa mood kong sagot.

I want him to free me. Hindi ko kaya ang ganito.

"Eat or you'll live here forever?"

Nag-angat ako ng tingin sa kanya at sinamaan siya ng tingin. Iyon bang titig na tila papatay ng tao.

"Pakawalan mo'ko!" Giit ko.

He chuckled in annoyance.

"Sino ka ba sa tingin mo?"

"At sino ka rin sa tingin mo? Para ikulong ako na parang ibon sa hawla na pinapakain mo lang kapag nagugutom."

Pabagsak niyang inilagay sa bed side table ang pagkaing bitbit niya at namewang paharap sakin.

"Magpasalamat ka nalang at pinapakain pa kita!" He said in a sarcastic tone.

I laugh sarcastically when he let out those words from his mouth.

Parang kasalanan ko pa na kinidnap niya ako. Hindi ko naman siya inutusan.

"Talaga? Thankful pa ako nyan? As if ginusto kong magpa-kidnap sayo!"

"Pwede ba? Kumain ka nalang? Don't make me forced my self again to punish you!"

Ramdam ko ang pagtagis ng bagang niya. Bumakat rin ang mga ugat niya sa kamay niya. Napalunok ako at iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

Galit na naman siya.

"Just let me go! Mamatay man ako rito, hinding-hindi ako kakain!" I lied.

Kahapon pa ako hindi kumakain at talagang gutom na ako. Tinitiis ko nalang talaga dahil sa pride ko.

Hangga't maaari ay pipigilan ko munang kumain hanggang sa magsawa na siya sa kaartehan ko at baka ay pakawalan niya na ako.

"As you wish..." He said and then turn his back on me.

Padabog niyang isinara ang pinto at naiwan akong nakatulala rito sa silid niya.

I bit my lips when I felt my tears were about to fall. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. I missed Lucas so much. Kung isinama niya lang ako sa tagaytay, ay hindi na sana mangyayari sa akin ito.

Bumigat bigla ang dibdib ko nang maisip kong nagsasaya na pala siya roon. For sure, nakalimutan niya narin ako.

I wiped my tears and pushes myself to the veranda. Sa pagkaka-alam ko ay hindi naka-lock ang glass door doon dahil napansin kong pabalik-balik roon si Zacheo kanina. Palaging nakasara ang kurtina nun kaya hindi ko makita kung ano ang meron sa labas.

"Ang tanga niyang mangidnap! Anong akala niya hindi ako makakalabas rito? He didn't even lock the glass door of his veranda. Ang bobo niya!" Bulong ko sa sarili ko.

Hinawi ko ang itim na kurtina at binukas ang glass sliding door para tunguhin ang veranda ng bahay.

"W-wait..."

Para akong nahilo sa nasaksihan ko. Ang inakala kong buildings or landscape ay biglang naglaho at napalitan ng anyong tubig. Nasa isla ako! Kaya ba feel na feel niyang hindi isara ang pinto ng veranda niya dahil alam niyang hindi ako makakatakas?

Nangatog ang tuhod ko at tila ay nawalan ako ng lakas. Halos maupo ako sa sahig dahil sa kabang namutawi sa dibdib ko.

That jerk really has something!

Inis akong bumalik sa kwarto at hindi mapakaling nagpalakad-lakad.

I need to think of a plan. I need to escape from here. Pero paano Charlotte? Nasa gitna ka ng karagatan at ni isang tao ay wala kang mahihingian ng tulong.

Except kung may yate o bangka ay makakatakas ako rito.

A sudden ting, comes up from my thoughts.

Kapag nakalabas ako rito sa lintik na bahay niya, I will push myself through the bay at sasakay ako ng bangka para maka-uwi.

I think it would work. Iyon ang kadalasang napapanoud ko sa mga movies.

Kinakabahan man ay desidido kong tinahak ang pintuan ng kwarto. Pinikit ko muna ang mga mata ko at bumuga ng malalim na hininga.

Nanginginig pa ang mga kamay kong nakahawak na ngayon sa door knob.

Come on Charlotte! Si Zacheo lang iyan! Kapag nakatakas ka ngayon rito, pagbabayarin mo naman siya sa mga pinsalang idinulot niya sayo! Ani ng tinig sa isipan ko.

Dahan-dahan kong pinihit ang door knob. Nataranta ako nang hindi ko ito mabukas. Naka-lock ito.

Napalunok ako at dumiretso sa mga drawer na nasa tabi lang ng cabinet. I quickly searched for the keys there. Kailangan kong magmadali at baka mahuli pa ako ni Zacheo.

"Here!" My eyes widen in amusement when I finally found the key.

I quickly ran towards the door and insert the key into the door knob. Kinabahan pa ako at baka hindi iyon magkasya at hindi bubukas.

"Thank you..." I whispered when it opens.

Sinilip ko agad kung may tao ba sa labas, and when I see nothing in the hallway, I tactically walk in silence. Iyon bang magmumukha na akong detective dahil sa ingat ko sa paglakad.

Hindi two-storey ang bahay pero malaki ang espasyo at elegante ang disenyo nito. Mas maganda narin ito dahil mas mapapadali ang pagtakas ko rito.

Nakahinga ako ng maluwag nang makalabas ako sa front door ng bahay at nasikatan ako ng araw. The birds in prison finally sees her freedom.

Agad akong tumungo sa baybayin ng dagat at nagpalinga-linga roon. Ngayong nakalabas na ako, bangka na naman ang kakailanganin ko.

I had look anywhere ngunit wala akong maaninag na kahit isang bangka.

"There should be..."

"We wouldn't be here right now, kung hindi kami sumakay ng yate o ng bangka..." Dagdag ko pa.

Napapahawak pa ako sa dibdib ko. Kinapos yata ako sa hangin dahil sa pagtakbo ko kanina.

"Kahit anong gawin mo. Hindi mo ako matatakasan rito!"

Napahinto ako nang marinig ko ang boses niya. Nakatalikod parin ako sa kanya at hindi ako makagalaw.

"Why are you doing this, huh?" Aniya at hinaplos ang magkabila kong braso.

He even put his jaw in my shoulder.

Mangiyak-ngiyak ko siyang hinarap. Hindi na ako nakapagpigil. Sumusobra na siya. My right hand landed on his left check.

"The audacity of asking me that, while I should be the one asking that to you?" I sobbed.

"Did you just slap me?!" Ramdam ko ang pagka-irita niya sa ginawa ko.

"Yes! I slap you! Ang kapal ng mukha mo! You have no rights, to talk to me, unless I know you, not even a single touch!" I burst in anger.

"Don't piss me off, Charlotte. Hindi ko gusto ang ugali mong ganyan!"

"Iuwi mo ako!"

"Who are you to order me that?"

"Iuwi mo sabi ako!" I shouted.

"If I said no. It's a no!"

Napa-awang ang bibig ko nang talikuran niya ako bigla at pumasok na siya sa loob.

I was left here unbelievable. Nag-init bigla ang ulo ko at manginis-nginis ko siyang sinugod sa loob ng bahay. Padabog kong isinara ang pintuan nang makapasok na ako sa loob.

Hindi ko siya mahagilap sa sala kaya dumiretso na ako sa kusina. Doon, naabutan ko siyang nakapamewang ang kaliwang kamay habang ang kanan naman ay nakahawak sa sandok at busy sa paghalo ng kung ano.

"So ganon nalang?" Panimula ko kaagad nang malapitan ko siya.

Hindi niya ako hinarap kaya nainis ako sa inasal niya.

"Are you deaf?" I asked straightly.

Doon ay hinarap niya ako but wearing his what-are-you-talking-about look.

"What?" He asked like he didn't know.

I raised my brows,"Iuwi mo'ko. I know there's yatch in here or somewhere!" I hissed.

"Meron."

"Where?" I desperately ask.

Gusto ko na talagang maka-alis rito. Hindi ko kakayaning makita siya araw-araw. Not even a single glimpse of him.

"Nasira kaya pinatapon ko na. But don't worry, bumili ako ng bago, kaya makakapag-ikot pa tayo sa buong island."

I gasp for air nang sabihin niya iyon. Para akong nabingi nang marinig ko iyon sa labi niya.

"Cut that stroll in the islands of yours! Nasaan ang yate mong bagong bili?"

"Kakabili ko lang nun, matatagalan pa yun nang dating..." He said then turning off the stove.

Pinagmamasdan ko lang siya sa mga ginagawa niya habang hinihintay siyang magsalita.

"Matatagalan? How many hours do I have to wait?!" Halos nakabusangot kong tanong sa kanya.

Masyado niya pa kasing pinapatagal ang lahat.

"Hindi ko alam kung ilang oras pero alam ko kung ilang buwan-"

"It will took months!?" I cut him off when I heard what he said.

Halos mawalan ako ng lakas sa sinabi niya. For petes sake, nasa isla kami. Paano ako mabubuhay rito kung kasama ko siya? He's a psychopath, and a rapist! Who would dare, would like to be with him, when he's that weird. Well, andyan si Sabrina, pero asawa niya iyon, malamang gugustuhin niyang makasama ang baliw niyang asawa.

"Kain ka muna, don't stress out yourself. It's bad for the baby..."

Inis ko siyang tinitigan. Naglagay siya ng dalawang pinggan sa lamesa, so I took the chance to scare him. Kinuha ko ang tinidor at mabilis iyong itinusok sa dibdib niya.

"Uh-uh, not so fast!" Aniya nang mabilis niyang mahawakan ang kamay kong may hawak na tinidor.

"Let me go!" I hissed when he didn't let go of me.

Mariin ang pagkakahawak niya sa kamay ko kaya nabitawan ko ang kanina'y hawak ko.

"You should behave like a pet. Mas bagay sayo'ng sinusunod ako." Utas niya bago ako pinilit na pina-upo sa silyang kaharap niya.

Hindi ako nakapagsalita at pinapatay ko nalang siya sa isipan ko. Ito na muna ang magagawa ko habang hindi pa oras ng pagtakas ko.

"It's your favorite. I cooked this for you." Giit niya at nilagyan ako ng sunny side up egg sa plato ko.

Pinagmumura ko naman siya sa isipan ko nang sabihin niya iyon sa akin.

"Seriously? Stalker ba talaga kita? Sunny side up egg isn't my favorite. You're unbelievable!"

Napangiwi siya sa sinabi ko at hindi na ako pinag-abalahang lingunin pa. Nainis naman ako sa inasta niya.

Napapalunok ako kapag sumusubo siya ng pagkain. Nag-aalburuto ang tiyan ko dahil sa tinding gutom.

"You don't like it?" He asked when he noticed that I didn't eat what he prepared.

"Im not hungry!"

"You are..."

"Im not!" Pagsusungit ko pa.

"Okay! Akin na lang-"

I cut him off, "Pero naiinis ako kapag nakikita kitang nabubusog!"

I heard him smirk. Agad akong sumandok ng kanin at nagmamadaling sumubo ng ulam at kanin. Isang araw lang naman akong hindi naka kain pero pakiramdam ko isang taon akong nalipasan ng gutom.

Pagkatapos kung kumain ay iniwan ko na siya sa sala at dumiretso na sa kwarto niya na pinagkukulungan niya sakin.

Hindi ko man gustuhin, wala narin naman akong choice. Kahit ano pang gawin ko, hindi parin ako makakatakas rito. He guarded me 24/7. Wala ring sasakyang pangdagat ang narito. Alangan namang languyin ko ang pagkalawak-lawak ng dagat na ito. For sure, mamatay lang ako dahil hindi ko alam paano lumangoy.

"What are you thinking?"

Halos tumalon ang puso ko sa gulat nang marinig ko ang boses niya sa bandang taenga ko.

Narito na pala siya at hindi ko man lang napansin na tumabi na pala siya sakin sa paghiga.

"Can you please get out?!" Giit ko at hindi siya binalingan ng tingin.

"I want to sleep here with you!"

"Hindi ko gustong katabi ka!" I straightly said.

Naramdaman ko ang kaliwang kamay niya na hinahaplos ang tiyan ko kaya napapitlag ako.

"Ano ba?! What are you do-" He stopped me from talking by kissing me deeply.

My eyes widen nang gawin niya iyon sakin. I positioned my hands to his chest and I did pushes him.

He hold my wrists with his right hand only at bumitaw siya sa paghalik sakin.

"My pet is arousing. It's your fault..."

Napapikit ako nang sabihin niya iyon. Ayan na naman siya sa pagiging rapist niya.

"If I give in to you. Is there a chance, you'll free me?" I shyly ask.

Hindi siya sumagot bagkus ay marahas niya akong hinalikan. I guess, his answer was yes.