ภาพการประมือกันของฝาแฝดเสียงดัง ฟุ่บฟั่บ!!! กลางอากาศอย่างไม่มีใครยอมใคร ตามมาด้วยเสียงทะเลาะกันดังลั่นที่มิมีผู้ใดรู้ความหมายนอกจาก ‘ท่านแม่’ ที่ยืนฟังสองพี่น้องตะโกนใส่กันกลางอากาศ
“จะไม่มีผู้ใดเข้าไปแยกลูกของข้าเลยรึ?” พระชายาจูเหม่ยเซียนหันมององครักษ์รอบกาย
“มิกล้าพะยะค่ะ” ทหารยามหน้าตำหนักตอบคำ คงมิมีผู้ใดจะอยากให้หัวตนเองหลุดออกจากบ่าหากฝาแฝดผู้สูงศักดิ์บาดเจ็บ
จูเหม่ยเซียนได้แต่ถอนหายใจพร้อมกับตะโกนขึ้นฟ้าเสียงไม่ดังมากนักแน่นอนว่าผู้ฝึกวิทยายุทธ์ต้องได้ยิน “หยุดนะทั้งสองคนไม่เช่นนั้นแม่จะสั่งห้ามมิให้เข้าตำหนักอู่หลงอีก!!!”
เช้ง!!!! เสียงกระบี่ปะทะกันหยุดลงพร้อมกับฝีเท้าแผ่วเบาของฝาแฝดแตะลงบนพื้นดิน แม้ทั้งคู่จะใช้กระบี่ของจริงแต่หาได้ฟาดฟันกันจริงๆไม่ เรื่องนี้ผู้ใดต่างก็รับรู้ว่าสองพี่น้องมักจะประมือกันเป็นประจำ
“ท่านแม่…หยางหลงจะมิให้ลูกร่วมเดินทางไปแคว้นเพ่ยด้วย” เฟิ่
