การเดินทางด้วยรถม้าติดต่อกันเป็นเวลานานทำให้เจ้าเฟิ่งเซียนปวดเนื้อตัวไปหมดดังเช่นที่จางซิงอีกล่าว ‘มันน่าเบื่อมากจริงๆ’ ดังนั้นยามนี้นางจึงออกมาด้านนอก ควบม้าวิ่งเหยาะๆไปตามทางกับฝาแฝดผู้พี่ มีลู่ชิงเทียนศิษย์พี่ในสมัยที่นางเรียนอยู่บนสำนักไท่ซานแต่ยามนี้มารับราชการเป็นองครักษ์ของรัชทายาทเจ้าอี้หลิงคอยควบม้าล้อมหน้าล้อมหลังไปมาอย่างน่ารำคาญ
“คุณหนูร้อนหรือไม่?” ลู่ชิงเทียนส่งผ้าเช็ดหน้าสีทึบให้กับสตรีในดวงใจ เมื่อเห็นหยาดเหงื่อไหลลงบนแก้มเนียนใส บุรุษมากวัยกว่ามองใบหน้าจิ้มลิ้ม คิ้วโก่งดังคันศร ริมฝีปากอมชมพู ยิ่งดวงตาของนางที่หันมามองเขา..หางตาด้านขวามีไฝชาดเม็ดเล็กๆเพิ่มเสน่ห์เย้ายวนยิ่งนักเหตุใดก่อนหน้านั้นที่อยู่ในคราบ ‘อาเฟิ่ง' เขาถึงมองมิออกว่านางคือสตรีงดงามล่มเมืองเช่นนี้ เท่านั้นยังไม่พอ บุรุษเช่นเขาเคยใช้เท้าเตะแขนเล็กๆของนางจนบวมช้ำดวงตาคมวูบไหวด้วยความรู้สึกผิดเมื่อนึกถึงเรื
