SO SORRY แค่พ่อเพื่อน

คุณคราม ชรัณ ภักดีวัฒนา นักธุรกิจหนุ่มโสดมาแรงแห่งปี เขาไม่ได้มีแค่ความสามารถเพียงอย่างเดียว แต่พ่วงมาด้วยรูปร่างหน้าตา ที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรจุติ แทบไม่น่าเชื่อว่าปีนี้เขาจะอายุย่างเข้าสี่สิบแล้ว ศศิชาดูรูปที่เขาถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสาร ก่อนจะวางลงบนโต๊ะตรงหน้า “คุณคราม มีโอกาสที่เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ” เธอเคยเจอกับชรัณตัวจริงเพียงแค่ครั้งเดียว นั่นก็คือวันเกิดของปาลิดา ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเธอ และเป็นลูกสาวของเขา “นั่งทำอะไรอยู่คนเดียวยะ” ปาลิดาเดินมานั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เลยเห็นนิตยาสารที่พ่อของเธอได้ขึ้นปก “ว้าว…พ่อฉันหล่อเป็นบ้าเลย” ปาลิดายิ้มด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะถามศิศิชา “ว่าแต่แกซื้อมาเหรอ แอบคิดอะไรกับพ่อฉันหรือเปล่าเนี่ย” ถึงแม้ว่าชรัณจะเป็นแค่พ่อบุญธรรม แต่เธอก็รักเขาเหมือนกับพ่อแท้ๆ “จะบ้าเหรอ ฉันไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย ที่ซื้อมาเพราะจะอ่านคอลัมน์ดูดวงต่างหาก” ศศิชาอ้างไปเรื่อย ใครจะไปกล้ายอมรับตรงๆว่าแอบชอบพ่อของเพื่อน เธออายุสิบเก้า ส่วนเขาอายุสี่สิบ ห่างกันตั้งยี่สิบเอ็ดปี “ฉันล้อเล่นน่า แค่นี้พ่อก็เหนื่อยจะแย่ละ มีแต่ผู้หญิงเข้าหาตลอดเลย” “แล้วคุณคราม…เอ่อพ่อเธอล่ะ ชอบผู้หญิงพวกนั้นไหม” เธอไม่รู้จะเรียกเขาว่ายังไงดี เรียกชื่อ หรือเรียกว่าพ่อตามเพื่อน แต่เธอคิดว่า เรียกเขาว่าคุณคงจะดีที่สุดแล้ว “ฉันก็ไม่เห็นว่าพ่อจะสนใจใครนะ” คำตอบของปาลิดา ทำให้ศศิชาลอบยิ้มออกมา “ไปเข้าเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย” เธอชวนปาลิดา และไม่ลืมเก็บนิตยสารเล่มนั้นเข้าในกระเป๋าเหมือนเดิม 16.30 น. หลังเลิกเรียนปาลิดาชวนเธอมานั่งเล่นเกมดูซีรีส์ที่บ้าน และคงเป็นครั้งที่สอง ที่เธอจะได้เจอกับเขา แต่ว่า…บ้านเขาหลังใหญ่มาก แถมยังมีห้องหับเต็มไปหมด “แกลงไปหาขนมมากินหน่อยสิ ตู้เย็นอยู่ในห้องครัวนะ” ปาลิดากำลังจะกดเกมในโทรศัพท์ ด้วยความขี้เกียจเธอจึงไม่อยากลุกไปไหน “อืมๆ เดี๋ยวฉันไปเอามาให้” พอได้โอกาสที่เธอจะเดินสำรวจภายในบ้าน ก็ไม่รอช้า ศศิชาลงบันไดมาได้ เธอก็เดินไปอีกทางที่ไม่ใช่ห้องครัว เธอไม่เห็นว่ามีใครอยู่ในบ้านสักคน บรรยากาศมันทั้งเงียบ และวังเวงอย่างบอกไม่ถูก เธอเห็นห้องหนึ่งทางด้านขวามือ ได้เปิดประตูเอาไว้ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอจึงเดินเข้าไป แล้วไฟในห้องก็สว่างวาบขึ้นมาทันที ศศิชาตกใจ เพราะในห้องนี้ใช้ไฟเซ็นเซอร์อัตโนมัติ และสิ่งที่เห็นก็ทำให้เธอต้องอ้าปากค้าง กล่องถุงยางอนามัยวางเรียงกันอยู่บนชั้นจนนับไม่ถ้วน มีทุกขนาด ทุกสี ทุกรสชาติ และทุกกลิ่น และที่สะดุดสายตาเธอก็คือ…ของเล่นผู้ใหญ่ “พอดีว่าผมทำธุรกิจเกี่ยวกับของพวกนี้ เลยมีเยอะไปหน่อย” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากทางด้านหลังของศศิชา ทำให้เธอสะดุ้งและรีบหันไปมองเจ้าของเสียงนั้น คุณคราม เธอได้แต่เรียกขื่อของเขาอยู่ในใจ เขายืนอยู่ห่างจากเธอไม่ถึงก้าว ดวงหน้าสวยเงยแหงนมองร่างสูง สีหน้าของเขาเรียบนิ่งและมองจ้องมาที่เธอ ตอนแรกมาแบบเบาๆ ฝากกดถูกใจนิยายให้ไรท์ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ