TÖRE AŞKI(+18)

Zeynep sabah gözlerini mutlu bir şekilde açtı. Henüz başına geleceklerden habersiz bir şekilde abisinin üniversiteden gelişi için mutlu bir şekilde hazırlanmaya başladı.Zeynep yirmi yaşında kumral , beyaz teni küçük dolgun dudaklarıyla her erkeği kendine hayran bırakacak bir güzellikteydi.Hırçın ama bir o kadarda naif bir kızdı.Evin tek kızıydı ve iki abisi vardı. Tamer ve Cihan .Ailesi çok zengin olmasada zengin sayılan ailelerdendi.Zeynep iki abisi kadar sevilmezdi hiç ama bunları da hiç bir zaman takmazdı nasıl olsa böyle bu erkekler herzaman daha değerli olmuştur böyle gördü böyle öğrendi ve hiç bir zaman yargılamadı.Zeynep dolabın karşısına geçip üzerine diz boyu mavi bir elbise aldı altına beyaz sandaletlerini geçirdi.Makyaj yapmayı gerektirmeyecek kadar güzel bir yüzü olduğu için sadece dudaklarına parlatıcı geçip aşağı indi.Aşağıda herkes telaş içindeydi çünkü Zeynep in abisi Tamer İstanbul'dan geliyordu ve kahvaltıya yetişecekti. Herşey hazırlandıktan sonra birden kapı çalındı.Zeynep kapıya ben bakarım diyip koştu.Ama beklemediği bir kişi karşısındaydı.Esmer kirli sakallı uzun boylu bir adamdı.Kapkara gözleri ile Zeynep e bakıyordu.Daha sonra Zeynep'i ittirip konağın avlusuna girip "Bekir Ağa" diye bağırdı.Bekir ağa Zeynep'in babası hemen aşağıya inip; -Ne oluyor Baran ağa evime niye destursuz girersin. Bu adam Mardin'de sayılı zenginlerden Mehmet Yalçın'ın büyük oğlu Barandı .Aileler pek birbirini sevmez. Avlunun ortasında "nerde oğlun Bekir Ağa o Tamer nerde çıksın"diye adeta gürler. Ev ahalisi ne olup bittiğini anlamaz ve herkes aşağıya inmeye başlar.Bekir ağa "oğlum daha gelmedi bugün İstanbuldan geleck niye ararsın seni bu kadar hiddetlendiren nedir" Baran ağa"Oğlun olacak o şerefsiz kız kardeşim Şilanı kaçırdı hem de güpe gündüz evimden " Bütün ev ahalisi buna şaşırır özelliklede Zeynep.Çünkü herkesin beklemediği gibi oda beklemiyordu. Baran ağa yine bağırmaya başlayıp Tamerı ister.Ama Tamer yoktur.Bekir ağa önce olanlara anlam vermez sonra "bir yanlışın vardır Baran ağa oğlum öyle bişey yapmaz ."Baran ağa sinirle silahı çıkarır ve oğlunuzu bulupta sorun varmı yokmu öğrenirsiniz.Silahını iki üç el ateş edip "akşama yine geleceğim burda değillerse o zaman ikisinide bulup sağ bırakmam" der. Ve ordan çıkmak için kapıya doğru gider çıkmadan önce gözleri bir anlığına Zeynep'e değer.Bir bakış attıktan sonra kendini toparlayıp çıkar. Bekir Ağa hemen sağ kolu olan Celali çağırıp Tamer aramaları için emir verir.Bekir ağa olanları daha anlayamamıştır çünkü oğlunun böyle bişey yaptığına yaptıysa niye yaptığına bir türlü anlam veremiyordur.Özellikle yaptıysa bundan sonra olacaklardan çok endişeleniyordur.Akşama doğru Celal Tamer ve Şilanı bulup getirir. Bekir Ağa oğlunun yanında kızı görünce büyük bir hayal kırıklığına uğrar ve oğlunu gördüğü gibi tokadı yapıştırır. "Nasıl yaparsın bunu bize,biz burda seni beklerken sen nasıl böyle bişey yaparsın" Tamer "Baba yapmak zorundaydım.Mehmet ağa kızını vermezdi biz Şilanla çoktandır birbirmizi seviyoruz kızı başkasına vereceklerdi"diyip kendini savunmaya çalışır.Bekir ağa biraz daha bağırıp çağırdıktan sonra"Bakalım cihan bey açtığın bu bela hanemize ne kadar zarar vereck ne bedeller ödeyeceğiz" diyip dertlenmeye başlar. Bütün olayların üzerinden bir saat geçmemiştiki Baran ağa tekrar konağı basıp avlunun ortasına adamlarıyla toplanır."Tamer nerdesin şerefsiz çık ortaya nasıl namusumuza laf getirirsin!! Bekir Ağa aşağıya inip baran ağaya sakin olmasını bunun böyle olmayacağını anlatmaya çalışır."Çocukturlar etmişlerdir bir hata büyüklük bizde kalsın"der. Baran ağa"Senin oğlun başkasıyla evlencek bacımı kaçırdı namusumuza laf getirdi bunun bedelini ödeyecek dedikten sonra belinden silahını çıkarıp havaya ateş açtı.Bunun üzerine avlunun içine tüm heybetiyle Mehmet Ağa girer.oğluna silahını indirmesini söyleyip Bekir Ağayla karşı karşıya gelir."Yaptıkları şeyi görürsün ağa bunun bir bedeli olmalı ya kanınızla ödeyeceksiniz ya da berdel olacak başka bir çaresi yoktur." Bunu duyan Bekir Ağa'nın rengi atar çünkü berdel hiç aklına gelmemiştir.Bunun için susup kalır. Mehmet Ağa yarına kadar tekrar geleceklerini ve berdel konusunu konuşacaklarını söyleyip gider.Tüm aile üyeleri aşağıya inip olanları sorar.Bekir Ağa zar zor toparlanıp kızı Zeynep'e dönüp ya kan ödenecek yada berdel olack bu suçun başka hiç bir çözümü yoktur"Bunu diyince Zeynep sarsıntı yaşar abisinin kanının döküleceğinemi yoksa evin tek kızı olduğu için berdele kurban gideceğinemi üzülsün bilemez.Donmuş bir şekilde babasının gözüne içine bakıp"böyle birşey olmayacak dimi baba sen Bekir Ağasın bir çözümünü bulursun değil mi "diyip birden ağlamaya başlar.Bekir Ağa ne yapacağını bilemez.Tüm bu olaylar yaşanırken evin büyük abisi iş seyahatinden eve döner ve kardeşini ağlarken ve herkesi öyle seferber görünce merakla ve endişeyle sorar.Anne Hatice hanım oğluna herşeyi anlatır.Cihan olanları duyduktan sonra kardeşi Tamerin üzerine yürüyüp "sen nasıl yaparsın bunu nasıl böyle bir kahbeliği yaparsın sonuçlarını hiç düşünmedinmi ulan", diyip yumruklar.Berdeli duyduktan sonra Tamer kendini suçlu hissettiği için hiç birşey diyemez öylece kalır ve dayağa razı olur. Bekir Ağa olanlara daha fazla takati kalmadığı için "yeter!!" diye bağırır."Bunları yapmanız hiç birşeyi değiştirmez olan oldu"diyip arkasını dönüp odasına çekilir.Hala tüm olan bitene anlam veremeyen Zeynep ne yapacağını nereye gideceğini bilemez.Babasının bişey dememesi olanları kabul etmesi daha da canını yakmıştır.Hiç kimseyle konuşmadan odasına koştu ve kapıyı üzerine kitledi .Oturduğu yerde ağlamaya başladı.Oysa güne hiç böyle başlamamıştı... Diğer taraftan Mehmet Ağa'nın evinde de kargaşa vardı çünkü Baran berdel fikrinin ortaya çıkacağından haberi yoktu. "Baba sen ne dedin orda ne berdeli direk o şerefsizi gebertecektim orda bunu niye yaptın" "Benim verdiğim kararla saygı duymayı öğren.Berdel olursa en büyük oğlum olduğun için kızı sana alacaz ve bu meseleyi kapatacaz.Haa olmadı kan dökülür zaten " Baran ufak bir şaşkınlık yaşar çünkü Zeynep kadar oda bu berdel fikrini hiç düşünmemişti.Hoşuna gitmesede kabullenmek zorundaydı.Çünkü karşısındaki babasıydı. Zeynep'in ağzından Şimdi ne halde olduğumu ben bile bilmiyordum.Sanki öyle sonsuz bir karanlığın içine atmışlarda sebepsizce savruluyordum.Ben evlenmek istemiyorum.Babama söylediğim zaman belki bir umut bir yol bulur diye bekledim ama yoktu çaresini bulacağını düşündüğüm tek adamda çaresizce gözlerimin içine baktı.Şimdi ne yapacam ne olacak hiç bilmiyorum kabul edemezdim böyle birşeye müsade edemezdim hem daha yirmi yaşındaydım yaşanmamış hayallerim heveslerim vardı.Bu nasıl olurdu sabah mutlu bir şekilde uyanmışken bu hâle nasıl geldiğimi aklım almıyordu. Sabah gözlerimi derim bir baş ağrısıyla açtım ağlayarak uyanmıştım.dün yaşananların bir kâbus olmasını çok isterdim.Ama halime bakılırsa öyle değildi.Zar zor toparlanıp banyoya gittim elimi yüzümü yıkadım aynadaki halime bakınca acıdım kendime.Ama.hemen pes etmeyecktm ben Zeynep Erdağlıydım.İstemediğim birşeyi bana zorla yaptıramazlardı.Odamdan dışarı çıktığım zaman gün çoktan evdekiler için başlamıştı yavaş adımlarla avluya doğru gittim.Tamer abim ve şilan öylece oturmuşlardı orda ama onların yüzlerine bakmak bile istemiyordum belkide onlar yüzünden berdele kurban gidecktim.Yanlarına gitmemek için arkamı dönmüştüm ki abim Tamer "Zeynep" dedi.durdum ve ruhsuzca arkamı dönüp ona baktım."Gelsene buraya konuşalım kaçma bizden".Abimin o halini görünce üzüldüm nasıl olsa abimdi aynı kandandık.Gidip ikisinin karşısına oturdum ama ikiside bakışlarımın altında eziliyorlardı çünkü ikiside onlar yüzünden başıma geleck şeyi çok iyi biliyorlardı."Oturdum, kaçmıyorum işte sizden ne söyleyecksiniz sizin yüzünüzden başıma geleceklerden haberiniz var değil mi hayatım mahvolacak".diye birden bağırmaya başladım.O sırada arkadan babamın sesini duyunca susmak zorunda kaldım."kızım ne oluyor sabah sabah ne bu bağrış çağrış abinlerden ne istiyorsun".babam böyle diyince dahada sinirlendim çünkü olanlar bir banamı normal gelmiyordu anlayamıyordum."ne mi oluyor baba dün adam evimize kadar geldi berdel dedi bunu benden başka dert eden biri yokmu yoksa başka bir çözüm varda benim mi haberim yok "Böyle diyip babamın gözlerinin içine baktım ama en ufak bir duygu kırıntısı yoktu.Sanki.karar verilmişte benim haberim yoktu."Mehmet ağalar bugün gelecek bir karar verilecek abinin ölmemesi için tek çare budur.Evin tek kızı olarakta sen evleneceksin.Abinin ölmemesini istiyorsan bunu yapmak zorundasın!!"Babam bunu diyince sanki dünya bir kere daha başıma yıkıldı babam oğlu için beni yakacaktı."Abimin yaptığı hatanın bedelini ben ödemek zorunda değilim ağaysan ağalığını yap Bekir Erdağlı bir çözüm bul."dediğim an yanağımda bir acı hissettim.İşte o an anladım babam arkamda değildi ve bu savaşı tek başıma verecektim.