NAIWAN na muna si Vivianne sa hospital, dahil kinakausap pa ni Sharlene ang taong papakiusapan nito tungkol sa napag – usapan nila kani – kanina.
Kailangan kong sabihin ang totoo – hindi pwedeng wala akong gawin. Napasabi sa kanyang isipan. Naalala pa niya noon, bata pa siya nang masaksihan niya ang pangyayaring iyon.
Matapos ilibing ang babae na kanyang nakita, at tumahimik na ang paligid, dali – dali siyang pumunta sa pinaglagyan ng babae na kanyang nakita.
Tinangka niyang tulungan iyon, ngunit, anong magagawa niya, nag – umpisa siyang hukayin ito pabalik. Ngunit, naabutan siya nang isang malakas na ulan, kaya mas lalo siyang nahirapan dahil maputik na ang lupang kababagong tinabunan.
Tatawagin ko si ate, patulong ako sa kanya. Iyon ang naisip sa kanyang murang isipan. Sampung taong
