รักนี้หัวใจไม่กำมะลอ #การประกวดภาษาไทยครั้งแรก

ในร้านไอศกรีมแบรนด์นอกใจกลางสยามสแควร์เป็นที่นัดพบยอดฮิตของวัยรุ่นขาโจ๋ ทั้งประถม มัธยม ยันมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะวันหยุดเรียนเช่นนี้ย่านการค้าที่เต็มไปด้วยโรงเรียนสอนพิเศษยิ่งคึกคักด้วยลูกค้าหน้าใสมากเป็นพิเศษ ประตูกระจกอัตโนมัติเปิดต้อนรับ ลูกค้าคนใหม่คือสตรีสาวสวย รูปร่างสะโอดสะองในชุดแซคสั้นเนื้อบางพลิ้วลายเสือดาวที่แสนเปรี้ยวจนเข็ดฟันสุดๆ เป็นที่สะดุดตาของลูกค้าหนุ่มน้อยทั้งหลายในร้าน ใบหน้าเรียวรูปไข่งามถูกแว่นตากันแดดอันบะเริ่มบดบังดวงตาคู่สวยไปกว่าครึ่งหน้าของหล่อนเหลียวซ้ายแลขวาเหมือนกำลังหาใครซักคน “ นี่เธอเห็นผู้ชายคนนั้นไหม ขาย้าวยาว ท่าทางจะสูงนะ หน้าตาก็ล้อหล่อซะด้วย” สาวน้อยวัยกระเตาะกระซิบกับเพื่อนสาวหน้าใสข้างๆ ที่กำลังละเลียดไอศครีมอย่างเอร็ดอร่อย “ไหน คนไหนยะ” เจ้าหล่อนชะเง้อหา “นี่ นิ่งๆหน่อยสิ เดี๋ยวเค้าก็รู้ตัวก่อนหรอก” เพื่อนสาวปราม แต่คนถูกปรามไม่ได้สนใจฟัง “ว้าย... คนอะไรทั้งหล่อทั้งเท่ห์สุดๆอย่างกะดาราเกาหลีแน่ะ” “ดาราคนไหนล่ะยะ” “เออน่า อย่ามัวพูดมาก ช่วยกันดูซิว่าใช่ดาราหรือเปล่าน่ะ” เพื่อนสาววัยเดียวกันร่วมด้วยช่วยตื่นเต้น แหม ใครๆ ก็รู้ย่านนี้เป็นแหล่งยอดนิยมขึ้นชื่อของวัยรุ่นหรือแม้แต่ดารานักร้องก็ชอบมาเดินเล่นช็อปปิ้งกันอยู่เรื่อยๆ ฉะนั้นใครหล่อใครสวยก็ให้สันนิษฐานล่วงหน้าว่าน่าจะเป็นดาราค่ายใดค่ายหนึ่งไว้ก่อน ถ้าใช่ก็จะได้เอาไปเม้าท์กับใครๆได้ หรือถ้าไม่ใช่ก็ไม่เห็นเป็นไรเพราะการได้มองคนหล่อคนสวยก็ถือว่าเป็นกำไรทางสายตาอย่างหนึ่งเหมือนกัน “ ทำไมยะ” คนเป็นเพื่อนหมั่นไส้ “ จะเข้าไปขอลายเซ็นเรอะ” “ เปล่าย่ะ ฉันจะเข้าไปขอถ่ายรูปไปลง ติ๊กต๊อก ต่างหากล่ะ หล่อขั้นเทพแบบนี้รับรองคนต้องเข้ามาดูกันตรึม โอ้ย...คนอะไรยิ่งดูยิ่งหล่อ หล่อแบบไม่ต้องพาสเจอร์ไรท์เลย” “เป็นยังไงยะ หล่อแบบไม่พาสเจอร์ไรท์ของแกเนี่ย” คนฟังงง “ โอ้ย...ก็หมายความว่าหล่อแบบไม่ต้องปรุงแต่ง หล่อมาแต่เกิด หล่อฟ้าประทานไง เซ่อจริงๆ แก” คนพูดทำเป็นไม่เห็นค้อนวงยักษ์ที่เพื่อนสาวจงใจเขวี้ยงให้ “วุ้ย...ยิ่งดูยิ่งหล่อ” บทสนทนานั้นทำให้คนแอบฟังโดยไม่เจตนาอดหันไปตามทางที่สาวน้อยพวกนั้นชี้ชวนกันไม่ได้ แล้วหล่อนก็ยิ้มออก เมื่อเห็น “คนหล่อแบบไม่ต้องพาสเจอร์ไรท์”คนนั้น ภาพที่หล่อนเห็นนั้นแทบไม่ได้เกินกว่าคำอวดอ้างสรรพคุณของเด็กวัยรุ่นกลุ่มนั้นเลยแม้แต่น้อย คนที่กำลังตกเป็นหัวข้อสนทนาโดยไม่รู้ตัวนั้นหากคาดคะเนจากสายตาแล้วอายุอานามคงไม่เกิน 20 ต้นๆ มีรูปร่างสูงโปร่งแต่ค่อนข้างบางไม่ได้ล่ำบึ้กเช่นชายหนุ่มทั่วไป ใบหน้าคมคายประดับด้วยดวงตาเรียวยาวที่มีเพียงชั้นเดียวก็จริงหากกลับมิได้เล็กยิบหยีแบบที่เรียกว่าตาตี่ซะทีเดียว แถมล้อมกรอบด้วยขนตาดกเป็นแพดูคมจัด และคิ้วเข้มหนาโค้งได้รูปที่ตอนนี้ขมวดมุ่นบ่งบอกอารมณ์เจ้าของได้ดียิ่ง จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากแดงอิ่มตัดกับสีผิวขาวละเอียดเกลี้ยงเกลาเนียนราวกับผิวของเด็กทารก ผมสีเหมือนอัลมอนต์อ่อนสลวยตัดสั้นกุดถูกเจ้าของทั้งเสยทั้งปัดจนดูยุ่งเหยิงเหมือนคนเพิ่งลุกจากที่นอนใหม่ๆ แต่ก็ดูมีเสน่ห์ไปอีกแบบ เจ้าตัวสวมเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนคลุมทับด้วยแจ็กเก็ตผ้าฝ้ายสีขาวมีลายทางสีดำแบบมีฮูดกับกางเกงยีนส์ทรงเดปสีสนิมขาดเป็นริ้วๆ ที่ดูแสนจะเท่ห์แปลกตา เครื่องประดับที่เห็นมีเพียงสร้อยคอเงินรูปไม้กางเขนกับหัวกระโหลก กับนาฬิกาข้อมือมียี่ห้อที่เจ้าของเพียรยกขึ้นดูครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าสมัยใหม่หน่อยก็อาจจะเรียกว่าหล่อแบบอินเทรนด์หนุ่มเกาหลีที่หล่อแบบตี๋หน้าหวานก็ไม่ผิดนัก ไม่แปลกหรอกที่แม่สาวน้อยพวกนั้นจะหลงละเมอเพ้อพก ก็เล่นหน้าตาหล่อไม่บันยะบันยังสะท้านใจแบบนี้ไงเล่า คนมองนึกยิ้มกับตัวเองในใจ ถ้าไม่บังเอิญว่ารู้จักกันมาก่อนล่ะก็ หล่อนเองก็คงหลงใหลได้ปลื้มไปกับเจ้าชายโฉมงามนี่ด้วยอีกคน หญิงสาวนึกพลางเดินตรงเข้าไปหาพ่อหนุ่มน้อยหน้ามนผู้นั้นทันที “ขอฉันนั่งด้วยคนนะคะ” เสียงหวานหยดย้อยเล่นเอาคนนั่งคิดอะไรเพลินๆ อยู่ก่อนถึงกับสะดุ้งโหยง รีบอ้าปากจะปฏิเสธแทบทันควัน “ ไม่ได้...” หากเมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ นัยน์ตาคมสวยก็เบิกกว้าง “ ยัยแพต” คนถูกเรียก “ยัยแพต” หรือไพจิตรี ยิ้มกว้าง พลางถอดแว่นตากันแดดออกเผยให้เห็นดวงหน้างดงามที่ถูกตกแต่งจนจัดจ้านราวกับหลุดออกมาจากนิตยสารแฟชั่นก็ไม่ปาน “ ไงจ๊ะ พ่อรูปหล่อรอนานไหม” พ่อรูปหล่อทำหน้าหงิกเป็นพริกขาดน้ำ “ ไม่นานมั้ง แค่ก้นฉันกำลังงอกรากปากก็เริ่มงอกใบแค่นั้นแหละ” “แหมก็ฉันไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอย่างหล่อนนี่ยะ เนี่ยพอถ่ายแบบเสร็จก็รีบบึ่งมาเนี่ย เอาน่าแก ก็คิดซะว่ามานั่งเป็นอาหารตาให้แม่พวกสาวน้อยเอาบุญละกันนะจ๊ะแม่ลมลำเพยจ๋า” เจ้าของชื่อ ‘ลม’ ผู้มีนามกรสุดเก๋ไก๋ว่า พระพาย หน้างอทำท่าจะกลายเป็นลมบูดแทนลมลำเพย หากทว่ากลับทำให้ดูมีเสน่ห์ชวนมองไปอีกแบบ “ อาหารตงอาหารตากะผีอะไรยะ แกนะแก จะนัดที่อื่นก็ไม่ได้ ผ่าอะไรมานัดในร้านไอติมกลางสยามฯแบบนี้ เด็กเยอะยังกะสนามเด็กเล่น แล้วดันมาช้า ฉันรอจนเบื่อแถมรำคาญจะแย่มองอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ ” “ช่วยไม่ได้นี่นา ใครใช้ให้แกเกิดมาหล่อไม่บันยะบันยังแบบนี้ล่ะยะ”