เมียเดิมพัน ซีรีส์ชุด เมียยอดรัก ลำดับที่ 2

บทที่ 1.3 - จุดเริ่มต้น (แผนการของผู้ชายร้ายกาจ)

ปริญอุ้มร่างบางวางลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ไล่สายตามองเรือนร่างขาวผ่องด้วยความพึงพอใจ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

เขารอเวลานี้มานานเหลือเกิน…

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด แล้วเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เข้าใจไหม” เสียงเข้มสั่งแม่บ้านพร้อมส่งสายตาดุดันกำชับปิดท้าย

“ค่ะ” ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเจ้านาย ทุกคนย่อมรักชีวิตของตัวเอง คนระดับล่างที่ไหนจะกล้างัดข้อกับชายผู้ทรงอิทธิพลเยี่ยงเขา

ปริญปล่อยให้แม่บ้านจัดการลอกคราบเอื้องฟ้าตามลำพัง เขาหยิบมือถือโทร. หาใครสักคน ระหว่างรอให้ปลายสายกดรับก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์

“เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ชายหนุ่มรับฟังคำรายงานด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ดีมาก บอกมันว่าอย่าไปป้วนเปี้ยนแถวนั้นอีก ฉันไม่อยากให้เอื้องฟ้าสงสัย” เขารอบคอบเสมอ หากเลือกลงมือแล้วย่อมต้องไม่เหลือร่องรอยให้อีกฝ่ายจับได้

“เธอบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ เอื้องฟ้า” เขาไม่อยากร้ายแต่เธอทำให้เขาต้องร้าย ในเมื่อจีบดีๆ กลับเล่นตัวมันก็ต้องเจอวิธีนี้แหละ

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” แม่บ้านผู้ทำหน้าที่ปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวผู้เคราะห์ร้ายกล่าวรายงาน

“ดีมาก กลับไปได้แล้ว” ปริญยื่นธนบัตรปึกใหญ่ส่งให้ เขาเดินเข้าไปสำรวจผลงานด้านใน ชุดยูนิฟอร์มของเอื้องฟ้ากระจัดกระจายรอบเตียง คล้ายกับเขาและเธอเหวี่ยงถอดเพื่อร่วมสร้างสมรภูมิแห่งรักอันดุเดือด

หึๆ แบบนี้ค่อยน่าเชื่อหน่อย

“บทพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยนางเอก เธอว่าฉันเล่นดีไหมเอื้องฟ้า” เขาก้มหน้ากระซิบถามชิดใบหูเล็ก

“ถึงแอคติ้งไอ้โจรถ่อยนั่นจะดูแย่ไปหน่อย แต่มันก็ทำให้เธอกลัวจนหัวหดได้ อืม… โอเค อย่างน้อยๆ บทของมันก็ส่งให้ฉันดูเท่ห์ขึ้นถนัดตา ดีจริงๆ”

“ถ้าเธอยอมๆ ฉันสักนิดป่านนี้เธอสบายไปนานแล้ว แต่เพราะเธอยากแบบนี้ไงฉันถึงคลั่งไคล้จนอยากได้มาครอบครอง เร้าใจชะมัด”

เขายิ้มร้าย พินิจมองเครื่องหน้าสวยหวานที่ทำให้เขาหลงใหลตั้งแต่แรกพบ ปริญจับปอยผมเจ้าหญิงนิทราหมุนเล่น สูดดมกลิ่นหอมชื่นใจเข้าเต็มปอด

“ตื่นมาแล้วจะเป็นยังไงน้า ฉันชักอยากรู้เร็วๆ แล้วสิ”

แสงแดดอบอุ่นสาดกระทบเปลือกตาคู่งามให้ค่อยๆ เปิดปรือมองสรรพสิ่งรอบกาย ศีรษะทุยหนักอึ้งขั้นรุนแรง สองมือนวดคลึงขมับซ้ายขวาเพื่อบรรเทาอาการมึนงง กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ที่เธอไม่คุ้นเคย วอลเปเปอร์สีเทาเข้มแฝงไปด้วยเอกลักษณ์เรียบหรูชวนให้สงสัย ร่างบางหยัดกายนั่งพิงหัวเตียง สัมผัสแรกเนื้อตัวนั้นเปลือยเปล่าปราศจากอาภรณ์ห่มกาย มีเพียงผ้านวมผืนหนาที่ปกปิดเรือนร่างสล้างเอาไว้ ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ก่อนประจักษ์ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเมื่อชายหนุ่มรูปงามที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำเดินถือแก้วกาแฟมาทางเธอ

“คุณปริญ!”

ปริญ ทายาทตระกูลดังส่งยิ้มทักทายสาวหน้าหวานที่มองเขาด้วยสายตาเจ็บปวดระคนผิดหวัง ชายหนุ่มยกกาแฟขึ้นดื่มในท่วงท่าน่าเกรงขาม สายตาคมกล้ามองเจ้าหล่อนพราวระยับ เล่นเอาคนถูกจ้องถึงกับร้อนๆ หนาวๆ

“ขี้เซาเหมือนกันนะ หลับไปหลายชั่วโมงอยู่”

ว่าพลางวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนเอื้อมมือไปสัมผัสแก้มนุ่ม เอื้องฟ้าสะบัดหน้าหนีทันควัน

“คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!” หล่อนตวาดถามทั้งน้ำตา

“ฉันช่วยเธอให้รอดพ้นจากพวกเดนสังคม ไม่คิดตอบแทนกันหน่อยหรือ”

“แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้” หญิงสาวมาดนิ่งสวนกลับ ปริญรู้สึกชอบความแสนพยศของหล่อนมากกว่าท่าทีสนิมนิมสร้อยที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเวลาถูกเขามองจ้องอย่างที่แล้วๆ มา

“การกระทำของคุณมันไม่ต่างอะไรกับไอ้เลวนั่น คุณทำลายฉัน”

เอื้องฟ้าปล่อยโฮไม่อายสายตาคนใจร้าย ซบหน้าร้องไห้กับฝ่ามือเรียว ไหล่บางสั่นสะท้านน่าอดสู

“ต่างสิ” ปริญเอ่ย เรียกสายตาคนปวดร้าวให้สบมอง

“ระหว่างเป็นเมียฉันกับเป็นเมียไอ้โจรถ่อยนั่นมันคนละชั้นกันด้วยซ้ำ” เขาพูดแล้วยกยิ้มอย่างภาคภูมิ ราวกับสิ่งที่กระทำลงไปมันถูกต้องแล้ว

“คนเลว!”

เอื้องฟ้าไม่อาจทานทนต่อความคิดสกปรกของเขาได้อีกต่อไป ตวัดฝ่ามือกระทบแก้มสากสุดแรง ปริญหน้าชาไปทั้งแถบ สันกรามขบแน่นด้วยไม่เคยถูกใครตบหน้ามาก่อนในชีวิต สายตาดุดันมองคนที่กล้ากระทำการอุกอาจช้าๆ มุมปากหยักแสยะยิ้มน่ากลัว หากนาทีนี้สาวเจ้าไม่สนใจ รู้เพียงแต่ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายความแค้นที่เขาย่ำยีเธอ

“คิดดีแล้วใช่ไหมที่ตบฉัน” น้ำเสียงกดต่ำในลำคอ มือหนาคว้าไหล่มนบีบแน่น เบียดร่างกำยำเข้าหาอย่างคุกคาม

“เธอนี่มันอวดดีจริงๆ ดี! เก่งกล้าแบบนี้ก็ดีแล้ว จะได้เล่นสนุกกับฉันไปนานๆ”

“อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ปล่อย! อื้อ!”

เอื้องฟ้าพูดได้แค่นั้นก็ถูกปริญบดริมฝีปากร้อนผ่าวลงสู่กลีบปากนุ่มอย่างรวดเร็ว มือแกร่งตรึงท้ายทอยได้รูปเพื่อไม่ให้ใบหน้าหวานหันหนีสัมผัสป่าเถื่อน ส่วนมืออีกข้างก็รั้งเอวบางเข้าหาตัวส่งผลให้อกอวบภายใต้ผ้านวมผืนหนาแนบชิดกับอกกว้างที่สาปเสื้อคลุมอาบน้ำแยกออกเป็นสองฝั่ง เอื้องฟ้าต้องใช้มือข้างหนึ่งกอบกุมผ้านวมเอาไว้ เธอไม่อยากเปลือยกายต่อหน้าเขา และมือน้อยๆ ที่ยังเป็นอิสระอยู่หมายจะจิกเรือนผมอีกฝ่ายแต่กลับถูกคนร้ายกาจยึดไขว่หลังพร้อมกับขยี้จูบจนเรียวปากอิ่มบอบช้ำ

“อ้าปากเอื้องฟ้า อ้าเดี๋ยวนี้!”

ปริญที่เครื่องร้อนได้ที่ออกคำสั่งชิดปากอิ่ม น้ำเสียงน่าเกรงขามชวนอกสั่นขวัญแขวน เอื้องฟ้าน้ำตาคลอส่ายหน้าไม่ยอมแม้สภาพจะตกเป็นรองเขาทุกทาง หญิงสาวเม้มริมฝีปากแน่นหนา ปริญกัดกรามกรอด เขาตัดสินใจปล่อยเอวคอดแล้วใช้มือซ้ายบีบปลายคางสาวเจ้าแรงๆ เพื่อกดดันให้หล่อนยอมเปิดทาง เอื้องฟ้าร้องครางออกมาเพราะความเจ็บเท่ากับเปิดโอกาสให้ปริญสอดลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานล้ำจากภายในได้สำเร็จ คนถูกจู่โจมมึนงงไปหมด ปล่อยให้ตัวเองตกเป็นเป้านิ่งยอมให้เขาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างเพลิดเพลิน

“อืม”

เสียงครางพึงพอใจดังกระหึ่มในลำคอหนา ปริญมอบสัมผัสลึกซึ้งให้กับร่างบางผู้อ่อนด้อยประสบการณ์ เอื้องฟ้าเหมือนถูกดึงขึ้นสวรรค์แม้ภายในใจกู่ก้องว่าไม่ต้องการสัมผัสกักขฬะจากเขา แต่ความเป็นจริงหล่อนกลับหลงใหลและติดกับดักเสน่หาโดยไม่รู้ตัว เนิ่นนานหลายนาทีกว่าราชสีห์ผู้ยิ่งใหญ่จะอิ่มหนำในรสชาติกวางสาว ปริญประคองกรอบหน้าหวานตรึงอยู่กับเขาแล้วบรรจงถอนเรียวปากออกอย่างสุดแสนเสียดาย ถ้าไม่ติดว่าหล่อนจะขาดใจตายไปเสียก่อน เขาอยากรุกล้ำให้มากกว่านี้

“จำไว้ อย่าริอ่านตบหน้าผัวอีกเด็ดขาด!”