“คงไปไม่ได้หรอก ฉันมีงานต้องเคลียร์อีกเยอะเลย”
หล่อนโกหกทั้งเพ งานทุกอย่างทำจนถึงปัจจุบันหมดแล้ว แต่ที่ต้องบอกปัดเพราะรู้แน่ชัดว่าคนข้างกายคงไม่ปล่อยให้ไปง่ายๆ
“อะไรยะ ชวนไปไหนทีไรปฏิเสธตลอดเลยนะ นี่ถ้านังชมพู่รู้ต้องเคืองหล่อนมากแน่ๆ ยัยฟ้า”
นั่นสิ… เธอเองก็แอบกลัวเหมือนกัน
“ไปสิ ฉันอนุญาต” ปริญก้มกระซิบข้างหู เอื้องฟ้ามองเขาด้วยความดีใจ
“ไปๆ ฉันไปได้แล้วฝน”
น้ำเสียงของหล่อนสดใสขึ้นเป็นกอง ปริญปวดแปลบลึกๆ เริ่มมองตัวเองว่าที่ผ่านมาเขาคงกดดันคนตัวเล็กมากเกินไป
“กรี๊ด! ห้ามผิดคำพูดนะยะ ฉันบันทึกเสียงไว้หมดแล้ว ถ้าหล่อนเทพวกฉันล่ะก็ เจอกันที่ชั้นศาลสถานเดียว มีหลักฐานเด็ด อิอิ”
“จ้า… ไม่ผิดนัดแน่นอน” เอื้องฟ้าหัวเราะให้กับคำพูดตลกๆ ของเพื่อน ซึ่งปริญเองก็แอบขำนิดๆ
“ฝันดีนะ”
“ฝันดงฝันดีอะไรล่ะ ฉันจะไปเที่ยวบาร์โฮสต์ต่อ เออนี่มีเรื่องจะเมาท์ จำน้องดีเจที่เราไปเที่ยวผับด้วยกันเ
