“ฟ้า” เสียงเรียกดังขึ้นก่อนที่เอื้องฟ้าจะก้าวเท้าขึ้นบันไดบ้าน หญิงสาวหันไปมองต้นตอของเสียงก็พลันรู้สึกผิด อนุทินในชุดลำลองสบายๆ กำลังส่องไฟฉายมายังเธอ
“พี่นุ” อนุทินปิดไฟฉายแล้วเหน็บไว้ข้างหลังเอวสอบ เขาสาวเท้าตรงเข้ามาหาร่างบางที่ยืนอยู่ภายใต้ถุนบ้าน ความจริงเขาตั้งใจจะมาหาหล่อนตั้งแต่ช่วงสายที่มาถึง แต่จะทำเช่นนั้นเลยก็ไม่ได้ พ่อแม่ญาติพี่น้องจะคิดเช่นไรหากเขาให้ความสำคัญต่อผู้อื่นมากกว่าคนในครอบครัว
“ทำไมฟ้าไม่รอกลับบ้านพร้อมพี่ เราสัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะกลับบ้านพร้อมกัน” เขาทวงถาม
“ฟ้าขอโทษค่ะ” ทำได้เพียงกล่าวคำขอโทษ เอื้องฟ้าเองก็ไม่คิดว่าปริญจะขอมาด้วย
“แล้วฟ้ามากับใครเหรอ”
“พี่นุน่าจะทราบแล้ว” คนในหมู่บ้านมีหรือจะไม่ป่าวประกาศหลังเห็นเธอเดินเคียงคู่มากับชายหนุ่มแปลกหน้า
“พี่อยากได้ยินจากปากฟ้ามากกว่า มันไม่จริงใช่ไหม”
แม่ของเขาบอกว่าเอื้องฟ้ากลับมาพร้อมกับว่าที่สามี
