Evliler de Sever İHANET

2.BÖLÜM

Bahar, için kolay olmayan zor bir gecenin sabahı aydınlanmıştı.. Salonda bulunan tekli koltukta, sızıp kalmıştı genç kadın. Üstünde ince bir pike ile , yavaşça gözlerini araladı.. İlk gözüne çarpan, Emir için hazırladığı sofra olmuştu.. Masa iki kişilikti ama hiçbir şeye de dokunulmamıştı.. Emir, gelmediği için, Bahar da bir şey yemek istememiş bu sebeple de, sofra kurulduğu gibi bırakılmıştı… Saat, sabahın 6’sı.. Emir, geldi mi diye, bahçeden dışarı doğru baktığında, Kapıda sevdiği adamın arabası yoktu..

“Çok kızgın” diye iç çekti.. gözleri ağlamaktan şişmiş, yüzü kireç gibi olmuştu.. Uykusuzluk , birde üstüne yorgunluk iyice dengesini bozuyordu genç kadının. “Allah’ım, ya bir daha gelmez ise” diye dert edinmişti.. Oysa, Bahar’ın bu olan bitenden , en ufak bir suçu dahi yoktu..

**

Emir, pencereden dışarı bakıyordu. Çıplak vücuduna sarılı olan beyaz gömleği ve tüm düğmeleri açıktı.. Pantolonu altında, dışarı bakıyordu.. Arkasından kendisine sıkıca sarılan kadına gülümsedi..

“Bu özel gece için çok teşekkür ederim” dedi Alev .. Genç adamın açıkta olan kaslarına , narin ellerini değdiriyor.. Akşam, uzun geçen geceyi tekrar etmek istiyordu..

“Alev, bu durum”

Alev, gülümseyerek baktı “Merak etme, aramızda kalacak bu yaşanılanlar”

Emir, mahcup bir şekilde genç kadının yüzünü avuçladı “Amacım, seni üzmek değil sadece.. Biliyorsun”

Avuçlanan elde, yüzüğü gördüğünde suratı düşmüştü Alev’in, ama bunu karşı tarafa fark ettirmek gibi bir niyeti yoktu genç kadının. “Üzme lütfen artık kendini.. Bende istedim bu geceyi ve oldu. Pişman değilim.. Seninle yaşadığım hiçbir şeyden pişman değilim. Lütfen sende olma olur mu”

“Hayır” dedi Emir, anlık bir çıkışla “Ben asla pişman değilim. Senin de dediğin gibi ikimiz istedik ve oldu. Sadece biliyorsun, evliyim ve bu durum üçüncü kişinin diline geçsin istemiyorum.. Bundan rahatsız olmanı istemiyorum. Anlıyorsun değil mi beni”

Alev, tebessüm ederek gülümsedi “Ben her şeyin farkındayım Emir.. “ genç adamın elini tutup yüzüğe baktı.. “Bu kelepçe seni esir almış. Sen her şeyin en iyisine layık bir adamsın. Bu kelepçe , seni esir alsada. Birlikte olmamıza engel değil. Seni seviyorum. Ve duygularımın da karşılıklı olduğuna eminim”

Emir, genç kadının gözlerine baktı.. Evet, duyguları karşılıklıydı tabiki. Hoşlanıyordu Alev’den. Belki de, başka şartlar altında tanışmış olsalardı.. Kader, ikisi içinde güzel bir ışık sunabilirdi. Kim bilir, belki de Alev ile mutlu bir evliliği, istediği o sevgi yuvasına kavuşurdu kim bilir.. Ama gözleri, istemediği o evliliğin kelepçesine takıldı.. Yüzük!! Hayatının , en büyük sınavı olmuştu artık.

“İyi ki varsın Alev” dedi , aşkla bakan o gözlerle

“Hep olacağım!! Sen istesen de, istemesen de” Alev’in bu açık sözleri Emir’in kalbine geçiyordu.. Düşündü genç adam Sahi, hep yanında olacak mıydı Alev… İstese de,, istemese de bu düşünce girdabına girmişti.. Genç kadına sıkıca sarılarak… Alev ise, zafer gülüşü ile , genç adama karşılık veriyordu.. Evet, genç kadın zaferi kazanmıştı.. İstediği o adamı… Emir’i elde etmiş ve almıştı.. Geriye sadecee, basit bir işlem kalmıştı ona göre…

**

Bahar, dünden kalan kıyafetleri ile büyük salonda sağ sola turluyordu.. Güzel gözleri yorgunluktan çökmüş. Girdiği stresten ötürü parmaklarını kütletiyordu.. Kolunda ki, altın kaplama saatine baktı.. Öğlen olmuştu ama hala Emir’den bir haber yoktu.. Sonunda dayanamadı, yine eline telefonu aldı .. Emir, yazısı ekranda duruyordu…

Bahar, “Arasam açar mı.. Ya yine çok kızarsa” gözlerini kkıstı karışık duygularla.. “Allah’ım ben ne yapacağım. Off”

Elinde ki telefon çalınca, sevinç ve panikle ekrana baktı.. Ekranda Emir değil, onun annesi Necla yazıyordu .. Yüzü düştü genç kadının.. Kendisini toparlayıp açtı telefonu.. “kızım” dedi..

“Günaydın Anne” diye cevap verdi..

“Senin sesin düşmüş. Bir şey mi oldu” sanki bilmiyormuş gibi davranıyordu Necla

Bahar, kimseyi kendi dertleri ile üzmeyi sevmezdi.. Kan kusardı da, kızılcık şerbeti içtim derdi genç kadın. Hep pozitif olmayı bilmişti. “Her şey yolunda”

“Değil , değil.. Biliyorum” dedi .. “Emir, babası ile kavga etmiş, dün paradan dolayı.. Yahu ne var bunda öyle değil mi kızım. Bu çocuk beni deli edecek. Senin öz baban zor durumda.. Güzel gelinimde yardımcı olmak istemiş. Bunda ne var sanki bu kadar kızacak” Necla resmen , yeni oyununa hazırlanıyordu

“Ben, ne diyeceğimi bilemiyorum.. Asla kötü bir niyetim yooktu ki.. Emir Çok kızdı.. Dün akşam çıktı evden hala gelmedi.. Çok merak ediyorum onu..”

“Ahh kızım ahhh.. Neyse, bundan sonra böyle işlerimizi Emir’den saklayalım.. Tkrar seni üzmesin eşek herif”

Bahar, derin bir çekti.. Tek derdi Emir’di onun.. “Tamam..” dedi .. Yine yardım ederdi işte genç kkadın.. “ Necla Anne, Ne olur siz Emir’e, ulaşırsanız bana da haber verin olur mu”

“Ay tabiki kızım, sen hiç merak etme.. Ben hemen ulaşırım ona”Necla telefonu kapatıp kocası Niyazi’ye bakar.. “Bahar kolay lokma demiştim”

Niyazi, ferahlamış bir şekilde nefes aldı .. “Senin bu asalak oğlunla işimiz var”

“Dedim sana” Necla tek kaşını kaldırıp gülümsedi “Bu safoz, bizim oğlana deli divane aşık.. Emir için yapamayacağı şey yok.. O yüzden ne yapıp edip .. Böyle kullanmak lazım bunu.. Sende sakın bir daha deme Emir’e para akışını”

Niyazi, gülümseyerek “Söyler miyim.. Bundan sonra alttan yaparım.. Yine baltalar bu hıyar herif”

“Düzgün konuş Niyazi oğlanla.. Bana bak.. Dün gece çıkmış evden , hala da gelmemiş .. Bahar sorup duruyor ulaşırsanız haber verin diye.. Nerede bu.. Aradım açmadı da”

“Ne bileyim ben nerede, şeyinin bekçisi miyim “ Niyazi, geniş koltuğuna yayılarak oturur..

Necla, kocasının dizinin dibine eğilerek “Bana bak, bu çocuk bir haltlar yemez demi”

İki yaşlı çift birbirlerinin gözüne bakarlar “Nasıl yani, ne haltı”

“Kızı aldatmaz demi” Necla, kocasının gözlerine baktı..

Niyazi , derin bir düşünce ile “yok ya, yapmaz her halde.. Ulan inşallah yapmaz, güvenemedim de şimdi buna”

“Niyazi, biteriz öyle bir şey yaparsa.. Zaten eline fırsat geçse kızı anında boşayacak. Birde üstüne ihanet ederse.. Melek ile Haluk’ta çektirir bize”

Niyazi, yayıldığı koltuktan düzelip “Öyle bir bok yerse.. Bak andım olsun senin oğlunu bitiririm Necla demedi deme”

Necla, olduğu yerden ayağa kalkıp “Saçma sapan konuşma… Oğlanla bir konuş bakalım ne diyecek

“O benimle konuşmaz sende biliyorsun” Niyazi ilk defa doğru bir kelime konuşmuştu… Evet, Emir ve babasının arasında … Baba oğul ilişkisi yoktu.. Niyaz’nin hırsları.. Ve Emir’in, bu hırs uğruna yok oluşu… Saygıdan ötürü sessiz kalışları.. Babası, hatta ailesi yüzünden , istediği hayatı yaşamayışı vardı.. Ve bu durum ne Necla’nın neden Niyazi’nin umurundaydı..

**

Bahar, holdinge gelir. Genç kadın, aslında bir mimardı… Hatta, çok iyi çizimleri dahi vardı ama evlendikten sonra , mesleği ile çok ilgilenemedi. Genç kadın, mesleğini bile Emir için heba etmişti.. Bahar’ı, tanıyan tüm çalışanlar başı ile selam verip kibarca “Hoş geldiniz Bahar Hanım” diyordu.. Genç kadın, yüzünde bulunan tebessüm ile herkese aynı samimiyet ile “Hoş buldum” diyordu..

Asansör ile, yönetim katına çıkar.. Babasının odasına , baktığında her şey yolunda görülür.. Babasına uğramadan önce, Emir’in odasına doğru ilerler genç kadın.. Ne olursa olsun, affedecektir kendisini.. Emir, ile her şeyi konuşup çözecekti bu durumu. Ne olursa olsun, affedilecekti kendisini sevdiği adama.. Bahar, sekreterin yanına geldi.. Genç ve güzel sekreter gülümseyerek Bahar’a baktı..

“Hoş geldiniz Bahar Hanım”

“Hoş bulduk canım, nasılsın” yüzünde tüm benliği ile sunduğu samimiyet öyle güzeldi ki.. Herkese eşitti genç kadın.. Gözünde kimse ne yüksek ne alçaktı.. Herkes eşitti.

“Sizi gördük daha güzel olduk.. Çok özlemiştik Bahar hanım” Sekreter genç kadında aynı samimiyet ile devam ediyordu konuşmaya.. Bahar’ın samimiyeti, iyimserliği bir çok çalışana geçmişti.. Çok kişiye de hepp destek olmuştu.. bu sebeple, herkes çok sever ve sayardı Bahar’ı..

Bahar, gülümseyerek “Bende ondan geldim” dedi..

Sekreter genç kadın “Bahar hanım, Emir bey şuan toplantı odasında, Yurt dışından gelen bir firma ile toplantıda. Dilerseniz hemen haber vereyim”

Derin bir nefes aldı.. içi rahat etmişti sonunda.. Emir, şirkette üstelikte toplantıdaydı.. Gözünde oluşan mutluluk ömre bedeldi. “Yok yok, ben odaya geçer beklerim”

“Beklerken bir şey alır mısınız”

Bahar, arkasını dönüp genç kadına bakar.. “Bir sütlü kahveye asla hayır demem”

“Hemen” dedi genç kadın..

Bahar, Emir’in odasına geçtiğinde .. Etrafa baktı.. Masada, evlilik resimleri hala duruyor mu diye gözü hemen oraya kaydı.. Onu görünce bir rahatlama gelmişti.. Nasıl bağlanmıştı Emir’e böyle.. Çok sevmişti, daha ilk gördüğü anda düşmüştü kalbinin en güzel köşesine genç adam..

Aynı duygular içinde değildi Emir, Bahar bunun bilincindeydi elbette. Ama hep, “Oda bir gün sevecek” diye bekliyordu.. Sahi, bir gün Emir’de, sever miydi Bahar’ı…

Kapı çalmadan, içeri genç ve güzel bir kadın girer.. Bahar, arkasını döndüğünde bu kadın ile göz göze gelir. Alev, Bahar’ gördüğü an yüzü düşmüştür bile.. Bahar, şaşkınca kapı çalmadan giren bu kadına bakar..

“Buyurun” dedi kibarca Bahar.

“Emir, yok mu” cüretkarca bir şekilde ismi ile hitap etmişti Alev inatla.. Tek derdi, karşı tarafı ezmekti.. Hemde, en acı şekilde..

Bahar, kadının cürettini anlayamadı .. tek kaşını kaldırıp kadını süzdü.. Alımlı ve bir okadarda çekici Kızıl bir goncaydı.. Kadının, bakımlı hali karşısında, diyecek bir söz bulamıyordu.. Yaşıtı gibiydi, bu kadar makyaj bir insan neden yapar ve neden güzel cildini bozar diye içten geçirdi..

“Emir bey diyecektiniz galiba” Bahar, neden böyle bir şey dediğini sorguladı..

Alev, dişlerini sıkarak “Siz kimsiniz, ve bu odada ne işiniz var” Alev, geceden aldığı Alev ile ateş olmaya dünden hazırdı.. Ve savaşacaktı..

Grurla, “Emir’in eşi.. Ya sen” Bahar, ilk defa birisine sinir olmuştu.. Hatta bu sadece sinir değil, bu kadında kendisini rahatsız eden bir takım şeyler vardı.. Kadınsal bir hissiyatlı..

Alev, tam cevap vereceği anda.. O sıra içeri Emir girer.. Bahar’ı gördüğü an panikler genç adam. Alev, ile göz göze gelir.. “Bahar”

Bahar, sevdiği adamı gördüğü için gözleri parlar.. Adını, onun ağızdan duyduğu için mutlu olur genç kadın.. “Merhaba”

“Alev hanım, siz neden buradasınız” Emir, imalı bir şekilde sormuştur bu soruyu..

Alev, bu basit gördüğü Bahar2ın yanında.. Emir’in bu imasından rahatsız olur.. Elini sıkar genç kadın. “Ben, dün akşam ki toplantı için görüşecektim”

Bahar, gözleri ile bakar şaşkınca.. Dün akşam eve gelmeyen Emir, gerçekten iş için toplantıda mıydı diye, ikileme girer..

“Sonra konuşuruz” dedi Emir, sert bir dille

Alev, başından savılma olayına sinir olmuştu.. Bahar’a sert bir şekilde bakıp odadan çıkar.. Kapının eşiğinde.. elini sıkarak “Ben sana gösteririm ucuz kadın..” tüm öfkesi Bahar’a işlenmişti artık Alev’in..

**

Emir, Bahar’ın, bilmeden düştüğü bu durum için içten içe üzülür.. Nikahlı karısı, dostlu ile aynı ortamdadır.. Çirkince ama gerçek bir rezillik.. Kıravatını , bollaştırıp koltuğuna geçer.. Gözünün önüne yine evlilik resmi düşer..

“Ben, seni merak ettim” Ortamın gerginliğini Bahar’ın yumuşak naif sesi bozar

Emir, gözlerini yumar “Etme, merak etmeni gerektirecek bir durum yok” şimdi bu öfke ne içindi sahiden.

Bahar, başını eğer.. “Yemin ederim kötü bir niyetle yapmadım ben”

Emir, yüzüne bakamadı Bahar’ın.. Ne kötü niyeti.. Biraz önce Alev ile onu aynı ortamda yakalamıştı işte.. Bu durum, genç adam için çok ağırdı.. Mevzu bahis karısını aldatmak değil.. Mesele, Bahar’ın bunu bilmemesiydi işte.. “Sorun değil” dedi.. Dün kırıp dağıttığı kadına bugün geçiştirerek Sorun değil deme lüksü..

“Söz veriyorum bir daha senin iznin olmadan, böyle bir işe kalkışmayacağım”

Anne ve babasının , Bahar’ın aptal iyimserliğini kullanarak yine para alacağını biliyordu.. “Bir daha” dedi.. gözlerine baktı.. Bahar’ın gözleri çok güzeldi.. kendini toparladı genç adam.. “Bir daha böyle bir şey olursa.. Durum sandığından daha kötü bir hal alır”

Bahar, hemen konuya girerek “Yemin ederim, bir daha asla olmayacak böyle bir şey.. Asla”

Emir, Anne ve babasını çok iyi tanıyordu.. Ve adı gibi de emindi.. Bir daha tekrar edilecekti bu durum..

**

Lale, elinde kitaplar ile üniversite kapısından dışarı çıkar. Şoförleri Mert, her zaman olduğu gibi, tam saatinde gelmiştir. Onu gördüğünde , gülümser genç kadın. Yavaş adımlarla Mert’e yaklaşır. Mert, ceketini ilikleyerek arka kapıyı açar. “Hoş geldiniz Lale hanım”

Lale, başı ile selam verir “Arkada değil, önde oturmak istiyorum”

Mert, şaşkınca kaşlarını çatar. “Ama”

“Ben oturmak istiyorum” diyerek, ön kapıyı açar ve oturur.. Mert yutkunur.. Bu durum karşısında sessiz kalır genç adam. Oda yerini alıp yola çıkarlar.. Lale, arada gözünü kaydırır Mert’e.. Mert’in gözleri hep yoldadır.

“Sen ne yaptın okulu” Mert ile konuşmak hatta onu daha çok tanımak istiyordu Lale.. Ama Mert’in ağzından bir lafı, ne yazık ki kerpeten ile alırdı hep..

“Son bir ders, sonra mezun olacağım Lale hanım”

Lale, en merak ettiği soruyu, cevabından korksa da sormak istedi. “Ne yani, mezun olunca bırakacak mısın bizi” Hemen toparlayıp “Yani işi”

“Haluk bey ile konuştum.. gerekli durumu” Mert yine bilindik cevaplarla devam ediyordu

Lale , bir of çekti “Benimle de konuş işte. Sonuçta benim şoförüm sün.. Bilmek en doğal hakkım değil mi” Sahiden, bilmek en çokta Lale2nin hakkıydı.. Sonuçta Mert ile 3 aydır beraber okula gidip geliyordu. Ve çok yakında işi bırakacağını da biliyordu ama bu yakınlık ne zaman onu tam bilmiyordu.. Çünkü ne Mert dile gelip düzgün konuşuyor.. Nede, Lale, cesaretini toplayıp babasına soru sorabiliyordu. Genç kadın öylece ikilemde kalmıştı..

**

“Var mı bir durum” Melek, merakla sordu telefonda Saniye’ye..

Saniye, dilini ısırdı.. Ne diyecekti ki şimdi Melek hanıma.. Gerçeği anlatsa, ortalık tamamen karışacaktı.. gerçeği saklarsa da, Bahar hep böyle üzülecekti.. Yaşlı kadın, en güzeli karışmamak diye geçirdi içinden “Merak etmeyin melek hanım, ters bir durum yok” Sahiden yok muydu..

Melek, içi rahatlamış bir şekilde gülümsedi.. Bahar’ı ile daha sabah konuşmuş. Ses tonu, biraz moralsiz gelince canı sıkılmıştı. İçeride eli kolu olan Saniye’den havadis alıp öyle içi rahat etmişti.. kızının mutluluğu onun için her şey demekti. Bahar’ı için yapamayacağı şeyde yoktu.. her anne gibi..

**

Bahar, kapıyı çalıp içeri girdi.. Babasına sıkıca sarıldı genç kadın.. Haluk bey, kızını çok özlemişti. “Bahar’ım gelmiş” diye kızına sıkıca sarıldı.. Özlemle burnunu çekti yaşlı adam..

“Canım babam, nasılsın” Bahar da aynı karşılıkla sıkıca sarıldı babasına.. Özlemişti yaşlı adamı..

“ben iyiyim de, sen neredesin kızım.. Çok özledim seni. Biz aramasak , arayacağın yok” sitemle dile getirmişti yaşlı adam

Bahar, gülümseyerek “Aman baba, yani kabul etsen iyi olacak ben artık evliyim” Mutluluğu tartışılsa da.. Evet, Bahar evliydi..

Yaşlı adam gülümsedi “Bak sen..” dedi.. “Eeeee, evlenince aileye küstük mü”

Bahar, başını eğdi.. Tıpkı bir çocuk edası ile “Aşk olsun, onu mu dedim şimdi.. Yerime ufaklığı bıraktım demek istemiştim”

“Bana bak çocuk” Haluk, ne zaman kızarsa, karşı tarafa çocuk diye hitap ederdi.. “Sen, ister evli ol . İster koca kadın.. Benim hala ilk göz ağrım. Canım ciğerim evladımsın.. Bir daha sakın” dedi.. uyarıcı bir tavırla

“Sustum” dedi gülerek.. Ayağa kalkıp tekrar babasının yüzüne sıcacık bir öpücük kondurdu “Barıştık mı” dedi.. haylazca

“Bugün akşam, yemeğe gelirseniz evet”

“Emir’e sormam lazım”

Yaşlı adam tek kaşını kaldırdı “Kızım, yemeğe gelmek için neden izin istiyor onu anlamadım” Haluk, Bahar’ın bu tavrından rahatsız olmuştu.. Kızlarını asla sıkmaz, her zaman serbest büyütmüştü.. İki evladının da en ufak yanlışı olmamıştı. Hep saygılı ve efendi çocukları olmuştu.. Şimdi ise, ilk göz ağrısı , böyle bir şey söyledi.

Bahar, gözlerini kaçırdı “Babacığım, yani eşimin de haberi olsun demek istedim. Emir, öyle şeylere karışmaz biliyorsun”

Biliyordu Emir’i. Evet, karışmazdı.. Ama en azından bizim yanımızda.. Dört duvar arasında kızı ile arası nasıldı, işte onu tam olarak bilmiyordu..” Bahar”

“Edendim baba”

“Her şey yolunda demi” merak etti yaşlı adam..

“Yolunda baba.. Bak ya, bir yemekten konu nerelere geldi aşk olsun. Her şey yolunda merak etme sen”

“O halde, itiraz istemiyorum. Bu akşam ikizde geliyorsunuz”

“Tamam” dedi kaçamak bir cevapla. Bu emrivaki karşısında Emir’i nasıl ikna edeceğini düşünmeye başladı Bahar..

**

“Çok ısrar etti hayır diyemedim” Bahar, Emir’in gözlerinin içine bakıyordu. Hayır diyeceğini akşam yemeğe katılmayacağını adı gibi biliyordu elbette “Ama ben gidince söylerim. Çok yorgundu, çok çalışıyor falan diye. Yani hiç merak etme. “

“Tamam” dedi Emir

Bahar, gelmeyeceğini tabiki biliyordu.. Bu sebeple yüzü düştü “Ben dediğim gibi, bir bahane bulurum. Ağrıtmaz bizimkiler başını merak etme”

Emir, başını genç kadına çevirdi “Akşam yemeği için tamam dedim”

Bahar gülümsedi “Sen” dedi mutlulukla.. ses tonu öyle neşeliydi ki bir çocuk gibi “Sen ciddisin”

Emir, çocukça mutlu olan kadına baktı .. Sahiden, böyle ufak şeylere nasıl mutlu olmayı başarıyordu bahar .. Şaşkındı.. “Evet” kısa kısa cevaplar veriyordu.. Zaten, bir aradayken asla çok konuşmazlardı.

Bahar hemen üst kata çıkıp hazırlanmaya başladı.. Emir, de kendi odasına gidip oda , akşam yemeği için uygun bir takım giydi.. odasında giyinirken Alev arıyordu .. Emir, ekrana bakıp telefonu açtı “Ben evdeyken arama demedim mi” dedi uyarıcı ve sert bir şekilde

“Özledim ama” işveli ve cilveli bir ses tonu ile sakinleştirmeye çalışıyordu Emir’i, Alev..

“Alev” dedi uyararak Emir..

“Bakıyorum yine sinirlisin.. Karın, hiç rahat durmuyor.. Yine acaba ne saçmalık için seni gerdi” Alev, tiksinerek konuşuyordu Bahar için.

Emir, Bahar’ı asla sevmiyordu.. bu bir gerçek.. Ama asla, kendisini sinir etmek gibi de bir niyeti yoktu genç kadının. Hatta, böyle bir konuyu Alev ile asla konuşmamıştı ve Alev neden böyle bir çıkışla , Bahar’ı kötüleme kararı almıştı.. “Bahar, beni hiç sinir etmez”

Alev, o an durdu. Emir, o basit kadını kendisine karşı korumuştu biraz öncce .. Sakince derin bir nefes aldı.. “Ben, yani hep gerginsin ya.. Sebebi o sandım”

“Alev, lütfen ben evdeyken bir daha arama beni. Şimdi, Bahar’ın aiilesine yemeğe gidiyoruz” Neden, açıklama yapmıştı ki şimdi.. Boş bulunup hesap vermişti Emir.. genç adam hesap vermekten nefret ederdi..

Alev, elini sıkarak sakince “tamam” dedi..

Alev’in sakin karşılamasına şaşırsa da telefonu kapadı üstünü giyindi..

**

Alev, telefonu kapar kapamaz elinde ki telefonu duvara fırlattı çığlık atarak “Dün gece benim koynumdaydın sen” dedi.. Sanki Emir, karşısında ve onunla kavga ediyor gibiydi.. “Şimdi o sümüklü kadının ailesi ile yemek yemek öyle mi” hırsı gözünü kör etmiş ve etrafı, öfkeyle dağıtıyordu..

“Yok öyle bir dünya.. Sen benimsin Emir.. Benim.. O sümüklü kadının değil”.. Adeta delirmiş gibiydi genç kadın.. Kısa sürede Emir’e bağlanmak bir yana dursun. Adeta , aldatılmış gibi davranıyor. Daha da sinirleniyordu..

“O kadının olan her şey benim” Bahar’ı göz önüne getirdi.. Onun duru güzelliği, ondan nefret etmek için büyük bir sebepti işte. Ne olursa olsun, dün gece olduğu gibi Emir’i kazanacaktı.. Bahar denilen o kadın bitecekti.. Er yada geç

“Seninle işim bittiğinde , sokağa çıkacak yüzün bile olmayacak Bahar” dedi genç kadının gözleri kara.. Ama nefreti daha karaydı.. Ve bu nefret, onu en korkunç şeylere sürüklüyordu..

**

Emir, Bahar’ın aiilesine yemeğe gitmişti.. Karşılamanın sıcaklığı bir yana, bu ailenin , aile ortamını hep seviyordu Emir.. Anne ve babasında görmediği saygı ve sevgiyi bu ailede görmüştü hep.. Yemek masasında, birbirine takılan baba ve kızları.. Melek hanım’ın, ailesi mutlu olduğu için gözlerinin gülüşü.. Evde , oluşan kahkaha sesi ve samimiyet .. Hepsi öyle güzeldi ki.. Emir, hiç bilmediği sevgiyi bu ailede görüyordu..

Bahar’a daldı gözü.. Dün gece yaptığı şey bir hatamıydı diye ikilemdeydi.. Bahar2ı sevebilirdi elbette ama kader onları, çok yanlış yerde yakalamıştı.. Biliyordu Emir, Bahar ile olamayacağını.. Bu sebeple.. Hayatına Alev’i almaya o gece net bir şekilde karar vermişti artık.. Sonu ne olursa olsun, Bahar’dan boşanacak ve Alev ile istediği , hep aradığı o mutluluğa kavuşacaktı..

Yemek bitmiş ve vedalaşıp eve gelmişti.. Bahar, Emir’in gözlerine baktı “Çok teşekkür ederim. Bu gece için”

Emir, Bahar’a bakarak “Önemli değil. Güzeldi, yine yaparız”

Bahar, gülümseyerek “Yapar mıyız” sahiden, bu güzel gecenin sık sık tekrar olmasını istiyordu Bahar.. Babası her gün arayıp yemeğe davet ediyordu.. Emir, kabul etmeyeceği için hep red ediyordu genç kadın ve şimdi Emir, tekrar olabileceğini söylemişti. Gönül rahatlığı ile gülümsedi..

“Teşekkür ederim”

Emir, başını sallayıp “İyi geceler” diyerek üst kata kendi odasına çıktı..