Bolts of Desire

AMIRIE SINISIPAT ko sa harap ng salamin ang aking kabuuan. Suot ang isang bulaklaking dress na hindi ko alam kung bumagay ba sa akin. Napalabi ako. Tagaktak na ang pawis ko dahil sa mabilisang pagpapalit ng susuotin, hindi man lang nakatulong ang lamig ng aircon sa sobrang pagmamadali at pag-aalalang magmumukha akong katawa-tawa. Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos sa sarili nang makarinig ako ng katok sa aking pintuan. Hindi na ako nag-abala pang lingunin kung sino ang dumating. “Hmm,” she hummed. Sa boses pa lang alam ko na, “ mukhang nagdadalaga na ang bunso namin, ah! May pa-blush on na!” Napatingin ako repleksyon niya sa salamin. “Ate?! Tumigil ka nga!”saway ko sa kanya. Ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi dahil sa hiya, hindi lang halata dahil natatabunan ng pumuputok kung blush on. “Maghilamos ka! Mukha kang sinuntok sa pula ng pisngi mo!” matigas niyang sabi. Nakahalukipkip habang nakaharap sa akin. May narinig akong boses sa labas. Napabuntong-hininga nalang ako. As usual, I'll get roasted! “Amir, halika rito! Tingnan mo at ikaw na'ng humusga!” Napanguso ako. Tama nga ang hinuha ko, andito na si Kuya Amir. Kung hindi pa nag-abroad si Alba pati iyon nandito at magbabantay sa lahat ng kilos ko. Iyon ang pinaka— sa lahat ng bagay. Lalong-lalo na sa akin. Siguro, dahil magkasama kaming lumaki at dalawang taon lang ang tanda niya sa akin. “Putang-ina! Galing ka bang UFC, bunso? Mukhang napalaban ka 'ata! Sa pagkakapula ng pisngi mo...hmmm...parang tagilid ang laban! Tama ba ako?” he exclaimed. Sumusuntok pa sa kawalan at tila inaakto ang kanyang sinabi. Aliw na aliw sila habang nakatingin sa akin. Bigla tuloy akong na-conscious kaya muli kong tinignang maigi ang mukha ko sa salamin. Napangiwi ako. “Pwede na ba akong maging clown?” walang-lakas kong tanong. Umakto akong nagtatampo na mas lalo pang nagpalakas sa kanilang tawa. Wala na akong nagawa, dali akong tumakbo sa banyo at naghilamos. Hindi sa galit ako, pero alam kung totoo ang sinasabi nila. Ayaw lang nila akong mapahiya. Tanggap ko namang wala talaga akong sense pagdating sa make up at fashion churva na 'yan. “May boyfriend ka na ba?” ani ni Ate na kinagulat ko. “W-wala, Ate!” “Bawal makipagtagpo sa mga madidilim na lugar, Amirie!” taas-kilay na naman siyang sumusuri sa kilos ko. Tumango ako sa kanila at sinuklay ang mahaba kong buhok. Ni minsan, hindi ko pa naranasan ang makipagrelasyon. Aral muna bago landi. Alam ko kung gaano kahirap ang pinagdaanan ni Ate noon, mapagtapos lang kami ng pag-aaral. Matayog ang prinsipyong pinanghahawakan niya. No Pre-Marital s*x na sinang-ayunan namin. Tama naman talaga siya. Her norms are old fashioned but that's what makes her exceptional. Walang duda kung bakit mahal na mahal siya ni Kuya Louis. “Dalhin mo dito sa bahay at babalatan namin nina Alba ng buhay!” “Kuya?! Hindi naman habang-buhay magiging baby n’yo ako!” “Ah..., so excited ka ng magkajowa. Jowang-jowa, ganun?! Ayaw mong maging baby namin pero sa jowa pwede?” panunuya ni Ate. Kahit saan talaga siya ilalagay hindi matitikom ang bibig. “Busy nga ako noon sa studies, diba! Paano naman ako magkakajowa ngayon kung napaka-istrikto niyo parin sa akin.” “Dadaan muna siya sa amin bago ka niya makuha! Ang swerte naman niya kapag nagkataon!” Kuya Amir hugged me tight. Sumunod naman si Ate. Ito ang gusto ko sa kanila, mainit na yakap at mapagmahal na puso. They are overprotective, especially, to me. Ngunit ni minsan 'di sumagi sa isip ko na masama ang ginagawa nila. Mahal nila ako kaya pinoprotektahan nila kung ano ang makakabuti para sa akin. Lumaki man kaming walang mga magulang, hindi naman ako kinulang sa pagmamahal. Sumobra pa. Bumaba na kaming tatlo. Saktong nakahanda na ang hapag kaya dumiritso na kami sa hardin kung saan sila naghihintay. Kuya Louis tied my sister's hair with a star designed scrunchie. Ganito sila palagi mula pa noon. Kahit saan may baong pangtali o pang-ipit si Kuya para kay Ate. And I find it sweet. Pagkatapos ng hapunan, napagdesisyunan nilang mag-inuman. Nagpresenta akong maging taga-ihaw ng pulutan nila. Konting sulyap sa mga taong nasa paligid, konting pakikinig. Tawanan. Usapang babae. Negosyo. Huminga ako ng malalim. Ilang taon na ba akong nagnanakaw ng tingin? “Five years na!” tudyo ng aking isip. Napalabi ako at tinuon nalang ang pansin sa niluluto. Binaliktad ko ang ilang tuhog ng hotdog para sa aking mga pamangkin. Pork barbeque, seafoods at ilang talaba ang naririto sa mesa na inisa-isa kong sinasalang sa barbeque grill. Oysters are known as aphrodisiacs. Biglang naputol ang malalim kong iniisip. I'm a CPA, but what the hell did it got into my mind? s**t! What is wrong with me? Napapaypay ako sa aking sarili. Malala na itong utak ko kung ano-ano nalang ang pumapasok. Kailangan kong linisin ang utak ko. Walisin ang mga kalat kung kinakailangan, kasalanan talaga ito ni Brenda'ng mahilig sa jumbo hotdog. I was cursing on my mind, when I felt my phone vibrated. Tiningnan ko lang ang mensahe bago binalik sa bulsa ko. Lumalalim na ang gabi. Kung hindi pa nagbunganga si Ate sa harapan nilang lahat, hindi pa rin titigil. Siya lang naman ang tanging pinapakinggan nila lalo na si Kuya. At para mawala ang kanilang kalasingan, pinagtimpla ko sila ng kape. “Thanks, Angel!” Cree never called me my name. Nanginig ang aking kamay nang tumapat na ako sa kabila. Sa gayak at porma, masasabi mo nang nasa alta sociedad lalo na kung titignan mo ang kanilang mga mukha na alam mong hindi purong mga Pinoy. Mula sa tindig at tikas na tanging sa mga Men's magazine ko lang nakikita. Magagarang sasakyan at may iba't-ibang negosyo sa bansa. They contain a compelling aura around them. Higit sa lahat, si Leon Angelo Valderama. Isa sa may-ari ng Valderama Group of Companies. Their family shared ownership with hotels and casinos all over the country. Siya ang aking tinatangi! Tuwing darating siya rito, para akong nasa ibabaw ng ulap na tanging tunog lang ng aking dibdib ang aking naririnig. Hinahalukay ang aking tiyan at parang may mga paru-parong nagliliparan. “Careful, it's hot.” peke akong ngumiti. “This is my favorite part, coffee. Thanks.” “Kape ng manager mo, 'kamo?” Cree snorted. “Hey, man. I am not mixing business with pleasure, you know that.” “Sino'ng pinagloloko mo?” Vitus pointed finger on Leon, “ lobby is still part of your business's asset, Leon!” “Mga tsismoso!” Dumagundong ang tawa nila sa buong sala. I steal a glance at him. His brown eyes...kitang-kita ko ang kalungkutan sa kanyang mga mata. Kahit gaano kalapad ang kanyang mga ngiti ay 'di umaabot ang guhit doon. Seryoso at maawtoridad ang tinig. Gayunpaman, mas lalo ko lang siyang nagustuhan. Hindi naging hadlang para sa akin ang labin-dalawang taon naming pagitan, sa edad kong dalawampu't-dalawa. Nakatingin ako sa kanya habang iniinom ang kapeng tinimpla ko. Leon's hand signed a thumbs up and brushed his slicked back hair with his hand. Makapal at katulad sa kulay ng kanyang mga mata. His eyes were deep seated. Misteryoso. Na mas lalong nagpadilim ng kanyang kabuoan. Yumuko ako para hindi nila mapansin ang pamumula ng aking pisngi. Para akong malalagutan ng hininga dahil sa pagpipigil ng kilig. "Sinunod mo ba yung dosage?Baka sinobrahan mo't matsugi 'yan!" Nagsimula na akong sermunan ni Brenda. "Ewan ko lang talaga sayo Amirie. Maganda ka, matalino, na sa'yo na ang lahat. Kahit sinong lalaki magkakagusto sa'yo. Bakit mo ba ito ginagawa? Ano ba kasing pumasok diyan sa kukote mo at sadyang lumuwag ang nga turnilyo? May ubo ka ba sa utak?!" "Wala na nga akong maisip na paraan Bren!" "Nagkikipaglaro ka sa apoy Amirie! Tandaan mo iyan. Kahit saang anggulo mo tignan, mali iyan. Mali!!! Mali!!! Ano ka ba? Maloloka ako sa iyo," sumasakit na ang tenga ko sa matinis niyang boses. “Please, Bren! Please. Just this time.” “ Kulang ka ba sa pagmamahal? Kaya ginagawa mo iyan? Sa pagkakaalam ko, hindi!” Pinatay ko na ang tawag ni Brenda pagkatapos niyang magpaalam na may lalakarin. Hindi man siya ayon sa aking plano, alam kong nag-aalala siya sa akin. Nakilala ko siya nang kinuha kami ni Kuya Louis nung inakala naming wala na si Ate. Hanggang ngayon, tinatago-tago pa rin ang kanyang tunay na kasarian dahil sa takot Tatay nitong Heneral. Dahil sa matinding kagustuhan ko kay Leon, ginawa ko ang bagay na kahit kailan ay 'di ko naisip na aking magagawa. Kahit gaano kasama, magagawa mo pala sa ngalan ng pag-ibig. *** Sinigurado ko munang tulog na ang lahat bago ako bumaba. Napatingkayad ako habang lumilingon sa bawat pasilyo papunta sa mga guest room. Nagmukha akong magnanakaw sa aking mga kilos at galaw. Laking tuwa ko ng malamang hindi naka-lock ang pintuan. Binuksan ko ang silid. Dahan-dahan akong humahakbang papalapit sa kama at pinagsisikapang huwag makagawa ng ingay. Huminto ako ilang dipa ang layo niya sa akin. Lumuhod ako. Pinagpantay ang mukha ko sa kanya at saka siya pinasadahan ng tingin. Tinanaw ko ang kabuuan ng kanyang mukha, ang mahahabang pilikmata, matangos na ilong at mapupulang labi. Pagkatapos nito alam kong kamumuhian niya ako dahil sa aking gagawin. Pumikit ako upang pahupain ang kabang nararamdaman. Nang masigurado kong buo na ang aking loob, unti-unti kong hinubad ang aking damit at pumaibabaw sa kanya. The dimmed pendant lights flickered the room. Napayuko ako at nilapat ang aming mga labi. Ang panlalaki niyang pabango na sinamahan ng natural niyang amoy ay napakasarap sa ilong. I kissed him slowly. Sinusubukan niya akong itulak ngunit hindi ako natinag. Kailangan ko itong gawin ngayon. "Hmmmm! Ss-stop." Hinubad ko ang kanyang dress shirt pati na rin ang pantalon. Ramdam ko ang unti-unting pagkabuhay ng init mula sa kanyang katawan kaya mas lalo akong nagpurisigi na tapusin ang aking nasimulan. I guided his to mine even if it hurts me so bad. Nanginginig ang aking kamay. Hawak ang nag-uumigting niya ng p*********i. Ginusto ko ito, kailangan kong tiisin. Hindi ko alam kung kakayanin ko ba ito. Ulo pa lang, para na akong panawan ng ulirat. “Ahhh!!!” May impit na tinig na lumabas sa aking bibig, sa laki niya na kumasya sa dalawa kong palad ay hindi ko aakalaing kakasya sa aking butas na kahit minsan ay wala pang nakapasok. Dahil sa sakit, hindi ko na malaman kung ano ang una kong gagawin. Ang bawat pagbanas ng aking balat sa aking kaloob-looban ay lumalala. Tinakpan ko ang aking bibig gamit ang aking mga kamay at pinagsikapang hindi muna gumalaw. Sobrang sakit! Totoo pala talagang masakit ang una. Wala na! Wala na ang iniingatan kong pagkabirhen. Ang sakit ay unti-unting nawala. Hanggang nasanay na ako sa kanyang laki at kaming dalawa ay nagtampisaw sa apoy na aking nilikha. Ang bawat giling at bayo ko ay kanyang sinasalubong. Tuluyan ng nawala ang kaba ko at nahalinhan ng di matatawarang tawag ng laman. Gusto ko ng sumigaw sa sarap. Hindi ko akalaing ganito ang sensasyong mararamdaman ko sa kanya. Saksi ang apat na sulok ng kwartong ito sa mga ungol at halinghing na dulot ng aming pag-iisa. Minutes later, he convulsed while I was reaching the peak of my so-called 'first orgasm'. Nanlupaypay akong bumagsak sa kanyang dibdib. Sa wakas! Ramdam ko ang pagtagas ng malagkit na katas mula sa aking hita, indikasyon na nagtagumpay ako sa aking ginawa. Dahil sa pagod, patagilid akong humiga sa kanyang tabi at tiningnan ko siyang mabuti. My heart was full but my conscience was heavy. Hinawakan ko ang dulo ng kanyang daliri. “Tomorrow, when the skies are blue, would you still look at me the same?”