เจ้าหนี้เถื่อน ที่แปลว่า 'ผัว'

-1 - พนันบอลเป็นเหตุ   ที่มหาวิทยาลัย Q นักศึกษาทั้งหลายต่างก็รีบเร่ง บางคนรีบเพราะแฟนรอ บางคนเรียนจบแล้วก็รีบไปห้าง บางคนกลับบ้าน บางคนก็เพิ่งมามหาวิทยาลัย แต่ละคนต่างก็มีจุดมุ่งหมายและเหตุผลแตกต่างกัน ไม่มีใครที่จะมีจุดหมายปลายทางอันเดียวกันไปได้ ที่เกริ่นมานี้ ก็ไม่มีอะไรมากมายนัก เพียงแค่รอตัวเอกของนิยายมาถึงก็แค่นั้นเอง รอไม่นาน ก็ได้ยินเสียงของผู้ชายหลายคน แว่วเข้ามาในโสตประสาท นั่นคือ ดลธวัช ผู้เป็นนายเอกของเรื่องนี้ และผองเพื่อน "มึงเป็นไรไอ้ดล..นี่กูจะพามึงไปเอาสาวนะ ไม่ใช่ให้ผู้เอาดุ้นตำรูก้น มึงถึงจะได้หน้างอเป็นปลาข่อถูกทุบหัว" สัญญาบ่นกับเพื่อนเกลอ เขาชวนมันไปเที่ยวตีหม้อสาวแท้ ๆ แต่มันกลับทำหน้าซังกะตาย คล้ายเป็นโคโรน่าสายพันธ์ใหม่ นี่มันเป็นไอ้ดลคนเดิมปะ ชักจะสงสัย หรือว่า ไอ้ไวรัสนั้น มันทำลายปอดและสมองไปหมดแล้ว สัญญาคิดอย่างกลุ้ม ๆ "ก็กูขี้เกียจไปนี่ เสียดายตังค์ฉิบเป๋ง…ค่าตัวน้องนางปากแดง แม่งตั้งหลายพัน..แดกเหล้าได้ตั้งหลายกลม" ดลธวัชเกิดอาการเสียดายตังค์ขึ้นมาดื้อ ๆ ทั้งที่แต่ก่อนโกหกพ่อเป็นประจำ เพื่อขอเงินเอาไปเปย์สาว           "สัส.. เกิดจะเป็นคนดีขึ้นมานะมึง ให้มันเนียนหน่อยเหอะ...แต่ก่อนมึงแหละหัวโจก...หลอกเอาตังค์พ่อ แล้วไปตีหม้อสาวอะ" ขุนนางแขวะ ดลธวัชหน้าแดงก่ำเพราะถูกเพื่อนสาวไส้           " เชี่ย… นั่นเมื่อก่อนเว้ย ตอนนี้กูอะเด็กดี เป็นลูกที่ดีของพ่อ.. ไม่หลอกเอาตังค์พ่อไปให้สาวอีกแล้ว" ลอยหน้าลอยตาพูด           "แหวะ! " สัญญาจะอ้วก           "มึงพอเหอะ กูจะอ้วก! " ขุนนางว่า พลางโก่งคอจะอาเจียนขึ้นมาจริง ๆ           “พวกมึงนี่นะ ไม่มีตัวไหนเชื่อกูสักคน เชื่อกูมั่งดิวะ กูเป็นคนใหม่แล้วนะเว้ย” ยืนยันนั่งยันเป็นมั่นเหมาะ ว่านี่คือเรื่องจริง           “…นี่คือ ดลธวัชคนใหม่” สัญญาถามขึ้น เพื่อนแสบพยักหน้าหงึกหงัก           “แล้วคนเก่าไปไหน ไอ้เลวที่หลอกพ่ออะ” ขุนนางขยี้จุด ดลธวัชหน้าแดงปลั่ง จนแทบจะไหม้           “… คนเก่าอะลงนรกไปแล้ว ตอนนี้ มีแต่ดลธวัช ชายหนุ่มรูปหล่อ น่ารัก นิสัยดี เป็นลูกชายคนดีของพ่อ” ยกยอตัวเองเก่ง           "มึงพูดใหม่ กูให้โอกาสอีกรอบ" ขุนนาง           “กูเป็นลูกที่ดี ไม่หลอกเอาเงินพ่อไปเปย์สาวอีกแล้ว” ยืนยันและนั่งยัน           “กูขออีกที” ขุนนางหันมาจ้องตาเพื่อนอย่างกดดัน           "…กูเอาสาวจนเบื่อแล้ว" ดลธวัชยังไม่ยอมแพ้           "อีกที..." สัญญาขยี้ซ้ำ           "..... " ดลธวัช           "... ว่าไง... " สัญญา           ".... กู... คือว่า" ดลธวัช           "ไอ้เหี้ยดล… มึงจะบอกพวกกูดี ๆ ไหม หรือมึงอยากให้กูทาย... กูว่ากูทายถูกนะ" ขุนนางเพื่อนเลวตาขวาง           "สัส มึงเป็นพยาธิในรูก้นกูอ่อ... ถึงรู้ไปหมด ว่ากูเป็นอะไร" ดลธวัชตาเขียวใส่เพื่อน           "หึหึ… กูเป็นมากกว่าพยาธิในรูก้นมึงอีก" ลอยหน้าพูดพร้อมมองเพื่อนด้วยสายตาเยาะหยัน แล้วอ้าปากพูด จนดลธวัชอ้าปากค้าง เพราะเพื่อนตัวแสบมันรู้มากจริง ๆ           "มึงเล่นบอลจนเงินหมด แถมเจ้าหนี้ไปทวงอยู่ที่บ้านอะดิ พ่อมึงเลยจำกัดเงินในบัญชีของมึง ทำให้ตอนนี้ เป๋าตังค์มึงแฟ่บ" รู้ลึกรู้จริงต้องขุนนางเท่านั้น           "โห้วววว เชี่ย มึงรู้ได้ไงวะไอ้ขุน" สัญญาตาโต แต่คนที่ถูกล้วงความลับหน้าแดงก่ำ           "ไอ้เลว.. มึงเป็นพยาธิในรูก้นของกูจริงแหละ.. เดาแม่นแบบนี้มึงไปเปิดสำนักเอาปะ.. เดี๋ยวกูลงขันกับไอ้สัญเปิดให้เลยเอ้า" ตาขวางใส่เพื่อน           "เหี้ย.. อย่าโยงมาหากู กูไม่มีวันร่วมหุ้นกะมึง ถ้ารักชีวิต อย่าคิดร่วมหัวจมท้ายกับมึงเด็ดขาด" รักกันดี๊ดี เพื่อนกลุ่มนี้           “มึงมันเลว ไอ้เหี้ยสัญ” ตาขวางใส่เพื่อน           “เฮอะ” สัญญาไม่สนใจ           “ผีพนันเข้าสิงแบบมึง ทำไรก็ล่มจมอยู่ดี” แขวะต่อ           “…..” เถียงไม่ออก เพราะมันคือความจริง           "ฮึ... ตอนนี้กูรู้แล้วว่าเป๋าตังค์และบัญชีของมึงเงินหมด มึงถึงไม่อยากไปเอาสาวกะพวกกู..ใช่ปะ" สัญญาเยาะเย้ยถางถางเพื่อนอย่างเต็มที่ ดลธวัชตาขุ่นจัด บางทีพวกมันก็รู้ทันเขามากจริง ๆ เรื่องจะปิด ก็ปิดไม่เคยได้ ‘เปลี่ยนเพื่อนทันปะนี่ แม่ง รู้ทันกูไปหมดนะพวกมึง’           “เออ เงินกูหมด พ่อไม่ให้ด้วย” จำยอมต้องบอกเสียงแข็ง           “รอบนี้มึงหมดเท่าไหร่” สัญญาถามขึ้นอย่างอยากจะรู้ ปกติมันจะหมดไม่ถึงหมื่น ขุนนางมองนิ่ง ๆ อยากรู้ว่า ไอ้เพื่อนเลวมันจะพูดความจริงแค่ไหน           “ห้า…” บอกเพื่อนเสียงอ่อย ๆ สัญญาและขุนนางตั้งใจฟังอย่างเต็มที่ เมื่อได้ยินดลธวัชพูดแบบนั้น สัญญาจึงถามขึ้น           “ห้าพัน…” สัญญายกแก้วกาแฟกรอกปาก สายตานั้นเหล่ไปหาเพื่อน รอคอยว่ามันจะตอบว่ายังไง           “…ฮึ” ดลธวัชกระอักกระอ่วน ไม่รู้จะตอบแบบไหน ก็ในเมื่อ ห้าพัน มันไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง แต่หากจะบอกจำนวนเต็มไป ก็กลัวว่า ชีวิตจะถึงกาลดับสิ้น เพราะขุนนางมันคงฆ่าเขาแน่ ๆ           “แล้วเท่าไหร่” สัญญาจ้องเขม็ง ดูดกาแฟต่อไป           “กูว่า ห้าหมื่นชัวร์” ขุนนางโพล่งขึ้น สัญญาสำลักกาแฟ ไอโขลก ๆ ทันที           “แค่ก! แค่ก!”               “เออ ห้าหมื่น พ่ออะแทบฆ่ากู”           “สัส สมควร มึงเล่นเหี้ยไร หมดตั้งห้าหมื่น ทำไมพ่อมึงไม่ก้านคอมึงวะ” สำลักกาแฟหน้าดำหน้าแดง จนแทบจะเขวี้ยงแก้วใส่หน้าไอ้เพื่อนเลวอย่างดลธวัช เอาให้มันสำนึกสักที แต่ดูแล้วคงหมดหวัง เพราะผีพนันอย่างมัน คงกลับตัวกลับใจยากแล้ว           “ก็ใครจะรู้วะ ว่าเล่นทีมมังกรฟ้าไปแล้วจะหมดตูด ถ้ากูรู้ว่าทีมหิมะขาว มันจะชนะ 3-1แบบนี้นะ กูก็คงวางไปห้าหมื่น ป่านนี้ เงินแสนก็มานอนรออยู่ในบัญชีกูแล้ว” ยังไม่เข็ด ป้าบ           “โอ๊ย” ดลธวัชร้องเสียงหลง เพราะถูกฝ่ามืออรหันต์ของสัญญาตบกบาลเข้าให้เต็มรัก           “เชี่ยเอ๊ย” สัญญาหมดคำจะพูด ขุนนางมองคนชอบการพนันด้วยความรู้สึกอยากจะฆ่าเต็มที           “แล้วห้าหมื่นนั่น... ใครเป็นคนจ่าย” ขุนนางกัดฟันถามขึ้น           “….พ่อ” บอกเพื่อนเสียงอ่อย           “มึงถูกพ่อมึงอายัดบัญชีเหรอ” สัญญาถามอีกรอบด้วยเสียงอ่อนระโหย           “ไม่อายัด แต่พ่อกูเล่นบังคับ ให้กูโอนเงินเข้าในบัญชีพ่อจนหมด ในบัญชีกูตอนนี้มีติดกระเป๋าแค่….” พูดอย่างหงอย ๆ แล้วเปิดแอพบัญชีธนาคารให้เพื่อนดู           ทั้งสองชะโงกหน้าไปดูแล้วก็ต้องตาโต เพราะยอดเงินนั้นมีแค่... 72.25 บาท...            "....."  ขุนนาง/สัญญา           เห็นยอดเงินแล้วเพื่อนทั้งสองก็เกิดอาการอึ้ง ทึ่ง ต่างคนต่างช็อก ไม่คิดว่ารอบนี้พ่อของเพื่อนจะโหดและเอาจริง           ปกติมีแต่ตาขวางใส่ไอ้ลูกเลว อย่างไอ้ดลเพื่อนของเขาก็แค่นั้น           “พ่อมึงตัดใจทำกับมึงได้ไงวะ นี่พ่อมึงแน่เหรอ มีวิญญาณร้ายเข้าสิงพ่อมึงปะ” สัญญาสงสัยเป็นอย่างมาก ผัวะ !           “สัส นี่มึงเพื่อนกูปะนี่” ดลธวัชตบหัวเพื่อนแรง ๆ           “เฮอะ สมควรแล้วนะกูว่า มึงเสียพัน พ่อมึงก็แค่บ่นและมองตาขวาง แต่คราวนี้ ห้าหมื่น ถ้าเป็นกูนะ กูไม่ทำแบบพ่อมึงหรอก” ขุนนางพ่นคำพูดทับถมเพื่อนออกมา           “มึงจะทำแบบไหน” สัญญาอยากรู้ พลางคลำหัวป้อย ๆ           “เอาลูกปืนให้มันแดกแทนข้าวดิวะ” ขุนนางโหดสัส ดลธวัชสยอง คอหดทันที           "โหดสัสนะมึง" สัญญาเองก็สยองไม่ต่างกัน           “มีลูกเหี้ย ๆ แบบนี้ จะเอาไว้เพื่อ” พูดแล้วตวัดสายตามาทางดลธวัช ไอ้เพื่อนเลว ซึ่งหนุ่มนักพนันก็รีบหลบตาเพื่อนอย่างรวดเร็ว           “แล้วมึงจะทำไงต่อ” สัญญาถามขึ้นอย่างปลง ๆ           “มันก็ทำตัวดีนี่ไง เพราะมันไม่มีตังค์แล้ว” ขุนนางกัดเพื่อนต่อ           “เออ กูไม่มีตังค์ ค่าตัวน้องสาวปากแดงนั่น กูไม่มีแล้ว แม้แต่เงินวันพรุ่งนี้ กูก็ไม่มี” กว่าจะสิ้นเดือน อีกตั้งหลายวัน เขาจะเอาที่ไหนใช้ คิดแล้วก็เซ็ง หากเขาไม่เล่นผิดฝั่ง ป่านนี้เงินแสนมานอนกองอยู่ในกระเป๋าเหนาะ ๆ แล้ว             “กูว่ามึงเลิกเล่นบอลดิวะ เดี๋ยวพ่อมึงก็คืนเงินเองแหละ” สัญญาบอกกับเพื่อน           “เฮอะ มึงฝันชะ” ขุนนางพูดขึ้น           “มันบ้าเล่นขนาดนี้มันคงเลิกได้” ตาเขียวใส่เพื่อน เสียดายเงินห้าหมื่นนั่นชิปเป๋ง ว่าแล้วก็โมโหแทนพ่อมัน ผัวะ !           “โอ๊ยยย” ดลธวัชสะดุ้ง เพราะคำว่าโมโห มันจึงทำให้ขุนนางตบหัวเพื่อนไปหนึ่งที เสียงดังสนั่น           “มึงตบกูทำไม” ตาขวาง           กูอยากก้านคอมึงมากกว่า กว่าจะได้เงินห้าหมื่น มึงว่าพ่อมึงต้องหาเท่าไหร่ กว่าที่มึงจะได้เงินเข้าบัญชีจนถึงขนาดนี้” เซ็งจริง ๆ           “เอาน่ะ มึงอย่าบ่นมาก กูกลับตัวแล้วไง เลิกบ่นได้แล้ว” หนุ่มนักศึกษารูปหล่อพูด เขานั้นเป็นลูกชายคนเดียว พ่อเป็นวิศวกรกรมโยธา นาน ๆ จะกลับบ้านที แต่วันนั้นเป็นวันแห่งโชคร้ายของเขา เพราะพ่อดันมาถึงในวันที่เจ้าหนี้มาทวงเงินค่าบอล           บังเอิญว่ารอบนั้นเขาผลัด ยังไม่ทันได้จ่าย จากที่ผลัดมาหนึ่งรอบและทวงทางโทรศัพท์รอบนี้ดันมาทวงอยู่บ้าน ซึ่งก็พอดีว่า พ่อนั้นถึงกำหนดกลับบ้าน.. มันก็แค่นั้น!            งานนี้โชคเลยเข้าจังเบ้อเริ่ม           เงินในบัญชีหกแสนบาท ถูกพ่อยึดคืนจนหมด มุแง           “สมควร” ขุนนางยังซ้ำเติมไม่หาย           “มึงพอเลย ถ้าพวกมึงอยากให้กูเอาเสาลงหลุมสาวสวยจริง ออกให้กูก่อน วันไหนที่กูไถพ่อกูได้ กูจะเอามาคืน” ดลธวัชยังคงคิดไม่ได้           “ไอ้เลว/ไอ้ชั่ว” สองเสียงผสมกันด่าเขา ดลธวัชคอหด           “มึงยังจะไถพ่อมึงอีกเหรอ” ที่รีสอร์ท โรงแรมจิ้งหรีด           “อ๊า พี่คะ อูยยยย สะ เสียว ดุ้นพี่ใหญ่และเอามันสุด ๆ แรง ๆ อูยยย” สาวสวยครางกระเส่า พลางแอ่นกายบิดอย่างเร่าร้อน เพราะความกระสันเสียว ที่ถูกลำแท่งอวบใหญ่ยาว กระหน่ำเข้าช่องทางรักของเธอ           “ดะ ได้ ซี้ดดด” ครางต่ำ ๆ เมื่อความเสียวมันจ่อที่หัวหยักแล้ว ดลธวัชเร่งความเร็วและความหนักแน่นเคลื่อนเข้าออกรัวเร็วถี่ยิบ จนสาวสวยแอ่นสะโพกสวยไม่ทัน           “อูยยย มะ มัน อื้อ” หญิงสาวยังเป็นนักศึกษา และที่สำคัญ เธอนั้นเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับกลุ่มของดลธวัชด้วย เงินที่ทางบ้านโอนมาให้ในแต่ละเดือนเธอไม่พอใช้ เพราะหญิงสาวเอาไปเที่ยวและซื้อของแบรนด์เนมตลอด เนื่องจากกลัวเข้ากับเพื่อนไม่ได้           ด้วยความที่ฟุ่มเฟือยใช้เงินเกินตัว เงินทุกบาททุกสตางค์ที่พ่อแม่หามาก็กำลังจะหมดลง เมื่อเงินใกล้หมดจะทำยังไงล่ะ... นอกจากทำแบบนี้           ฝ่ายดลธวัชเพราะความที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาเป็นอาทิตย์ หนุ่มหล่อจึงจัดหนักจัดเต็มให้กับสาวสวย จนเธอแทบสลบ !           ดลธวัชพอสบายตัวแล้ว สีหน้าจึงแช่มชื่นมีความสุขขึ้นมา