2:จ้องจะขย้ำเสือ

2340 Words

จ้องจะขย้ำเสือ : “เอ้าชนนน! ...” เฮียตี๋ยกแก้วชวนผมกับเฮียโตชนแก้วอย่างอารมณ์ดี นานๆ ทีเมียแกจะอนุญาตให้ตั้งวงเหล้าอ่ะนะเฮียเลยดูเหมือนเก็บกดหันไปบังคับเฮียโตชนแก้วทีหันมาชวนผมชนแก้วทีวนชนอยู่แบบนี้ไม่ต้องถามแล้วล่ะครับว่าคนที่เมาหนักสุดคือใคร ทั้งผมและเฮียโตไม่ได้พูดอะไรต่างคนต่างยกแก้วขึ้นมาจิบโดยที่ผมก็แอบลุ้นในใจให้เฮียโตดื่มไปเยอะๆ “โห…ไรวะเฮียหมดแก้วดิ” เฮียตี๋โวยวายเมื่อเห็นเฮียโตแค่จิบแล้วก็วางแก้วลง จะว่าไปตอนนี้ไอ้ต้าวคนแก่ของผมก็คงไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับยิ่งดึกคอเสื้อเฮียแม่งก็ยิ่งกว้างยิ่งลึกขึ้นตอนนี้เสื้อเฮียติดกระดุมอยู่ไม่กี่เม็ดหรอกครับ เห็นแล้วมันก็… หึ้ย! อยากฟัดอยากฝากรอย “ผมว่าเฮียโตไม่ไหวแล้วอ่ะ” “ใครเมา?” เฮียโตหันมามองผมแบบหาเรื่อง “ก็เฮียไงตัวแดงไปหมดแล้วเนี่ย…” ผมแกล้งเอานิ้วไปเกี่ยวเสื้อเฮียให้กว้างขึ้นจนหัวนมซ้ายโผล่ “เชี่ยดิม!” เฮียรีบดึงเสื้อกลับจัดให้ดูเรียบร้อยเข้าที่เข้าทาง “หึหึ…” “ยังจะขำ…” “เฮียแดงไปทั้งตัวอ่ะแดงยันหัวนม” “ไม่ต้องมายุ่งกับหัวนมกู” “ก็หิว…” ผมพูดแล้วก็จ้องให้เฮียรู้ว่าหิวที่ผมพูดอยู่น่ะแปลว่าผมหิวอะไร “หิวเหรอ? แดกกับแกล้มดิ” เฮียตี๋ดันต้มแซ่บฝีมือเมียที่ตอนนี้เหลือไว้เพียงชื่อหน้าตาและรสชาติตอนนี้คือเย็นชืดไม่น่าทาน “มันไม่ร้อนแล้วอ่ะเฮียผมกินไม่ลง” “นี่กูต้องเอาไปอุ่นให้มึงแดกถูกมั้ย?” “ไม่ต้องหรอกเฮียผมเกรงใจ” “มันแดกยากเรื่องมากน่ะเอามานี่กูไปอุ่นให้เอง” “เฮียไม่เป็นไรไม่ต้อง!” ผมจับแขนเฮียโตที่คว้าชามต้มแซ่บไว้ในมือเตรียมลุกเข้าครัว กดแขนเฮียให้วางชามลงแล้วก็ลากชามต้มแซ่บที่ไม่แซ่บแล้วมาตักกิน “ก็แดกได้นี่หว่าไอ้ลูกหมา” เฮียโตยื่นมือมายีหัวผมก่อนจะนั่งลง เผลอรู้สึกดีกับมือใหญ่ที่วางอยู่บนหัวเมื่อครู่ สายตาผมเลยจับจ้องอยู่ที่คนแก่ที่มาลวนลามทำให้ผมรู้สึกดี มอง… คนที่ยังดูดีไปหมดทุกอย่างนั่งหน้าแดงตัวแดงยกแก้วที่ผมชงให้มาดื่มพลางหันไปคุยกับน้องชาย หลง… ไปหมดทุกอย่างแล้วนะ หลงจนหาทางออกมาจากหัวใจเฮียไม่ได้แล้วล่ะยอมรับตรงๆ นี่เป็นเรื่องดีๆ ในรอบสัปดาห์หลังจากที่เย็นชาเฉยเมยผมมาตลอด โคตรรู้สึกทีที่ได้รู้ว่าเฮียแม่งสังเกตว่าผมชอบไม่ชอบอะไร น่ารักเกินไปแล้วมั้ยไอ้ต้าวคนแก่… ผมชอบกินข้าวตอนที่มันยังร้อนๆ จริงๆ นั่นหล่ะครับพอเย็นชืดแล้วรู้สึกว่าความอร่อยมันลดลงเลยไม่ชอบกิน แค่ข้าวสวยร้อนๆ กับน้ำปลาพริกผมก็กินได้ไม่ได้เรื่องมากถึงขนาดแดกนั่นกินนี่ไม่ได้แค่ชอบอะไรที่มันสดใหม่ก็เท่านั้น แต่ยกเว้นเรื่องหัวใจเอาไว้อย่างนะ เพราะหลงรักความหัวโบราณช่างสอน ช่างสั่ง ช่างด่า จากผู้ชายที่ผมไม่อาจจะละสายตาได้ ตั้งใจจะมีเมียให้เป็นเพื่อนแม่อย่างที่ใครเขาชอบพูดกันนั่นแหล่ะครับนับนิ้วดูเฮียก็ห่างจากคุณบุศไม่กี่ปีหรอก ไหนๆ พูดถึงครอบครัวแล้วก็ขอเล่าย้อนประวัติตัวเองหน่อยแล้วกันนะครับ คุณบุศแม่ผมคือสาวพานิชที่สวยสุดในพัทยาสมัยนั้น ฮ็อตมากนะแต่เรียนยังไม่ครบเทอมแรกก็ต้องลาออกซะก่อนเพราะโดนของจากเด็กช่างแล้วแม่งก็ดันไม่รับผิดชอบ เพราะงั้นตอบได้เลยว่าผมไม่เคยมีพ่อเหมือนคนอื่นเขาส่วนคุณบุศพอคลอดก็ยกผมให้ยายเลี้ยงแล้วก็กลับไปตั้งใจเรียนหนังสือจนจบ ใช้ชีวิตใหม่ไม่ออกนอกลู่นอกทางจนเรียนจบ ทำงานส่งเสียผม แต่ผมไม่เคยได้เรียกคุณบุศว่าแม่สักครั้งรู้สึกว่าเราเหมือนเพื่อนเหมือนพี่น้องกันมันเขินถ้าให้เรียกว่าแม่ ผมเลยเรียกยายที่เลี้ยงผมตั้งแต่เกิดว่าแม่จนชินปากเป็นการบังคับให้คุณบุศเขาทำใจและเข้าใจว่าผมไม่อาจเรียกเธอว่าแม่ได้ อีกเรื่องคือผมไม่ใช่ลูกชายที่เธอควรจะภูมิใจนักผม เกเร ดื้อด้าน เรียนไม่เอาอ่าวอย่างที่คุณบุศเขาจัดวางอนาคตให้ สอบตำรวจอย่างที่คุณบุศเคยวาดหวังพังลงเพราะผมยืนยันว่าจบม.3แล้วจะไม่เรียนต่อผมขอเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองด้วยการมาเป็นเด็กเดินยาให้พวกนักเลงมาเฟียถิ่นพัทยา เลือกเข้าแก๊งค์ใหญ่เพราะคิดว่าเงินดีเส้นสายถึงแต่ถึงอย่างนั้นผมก็เคยเดินเข้าสถานพินิจเป็นว่าเล่น ข้อหาเดิมๆ คือเป็นผู้เสพผู้ค้ายาถูกส่งไปบำบัดแต่ก็กลับมาเสพมาค้าใหม่ เงินอ่ะนะใครมันจะไม่อยากได้กันล่ะ มาคิดได้ตอนที่อายุเลยวัยที่จะมาอยู่ในสถานพินิจถ้าผมไม่เลิกเสพเลิกขายผมจะติดคุกติดตารางโดนจับมีประวัติอาชญากรรมในฐานะผู้เสพและผู้ค้ายารายย่อย ผมเลยหนีจากแก๊งค์เดิมมาอยู่กับป๋าเบิ้มพัทยาบอย ป๋าแกคุมถิ่นพัทยามานานโชคดีที่ตอนนั้นเด็กแกติดคุกกันเกือบหมดป๋าแกเลยรับผมไว้ การอยู่กับแก๊งค์ที่ใหญ่ขึ้นเป็นถึงอันดับหนึ่งในพัทยาทำให้ไปไหนก็มีแค่คนนับหน้าถือตายำเกรงแม้ผมจะเป็นลูกกระจ๊อกตัวกระเปี๊ยกเฝ้าประตูหน้าบาร์ก็เถอะ ในที่สุดผมก็เลิกยาได้ ตอนนั้นต้องขอบคุณความรักที่ทำให้ผมเป็นคนดีที่ขึ้นกว่าเก่า เอแคร์เป็นผู้หญิงคนแรกที่ดึงผมให้เป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง และก็ขอบคุณเอแคร์อีกเช่นกัน ที่ทิ้งผู้ชายไม่เอาไหนอย่างที่ใจเธอหวังไปหาคนใหม่ เทผมไว้เหมือนขยะไร้ค่าจนผมต้องแบกความช้ำมากรุงเทพไม่กล้ากลับไปพัทยาอีก ชีวิตผมเริ่มใหม่อีกครั้ง เพราะเฮียโต… เขาเป็นทุกอย่างสำหรับผมจะบอกว่าผมชอบให้คนมาสอนมาห่วงก็ได้มันรู้สึกดีรู้สึกอบอุ่นใจเวลาคิดว่าตัวเองมีค่าในสายตาใครสักคน ผมเริ่มหลงและลงใจกับผู้ชายปากร้ายมาดนิ่งจนตอนนี้ยกให้เฮียเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตผม ผมอาจเป็นภาระหรืออาจจะกวนตีนเฮียไปบ้างแต่ทั้งหมดที่ทำเพราะผมแค่ต้องการความห่วงใยใส่ใจจากเฮียเท่านั้นเอง ผมเป็นเพียงเด็กที่อ่อนไหว ขาดความรัก ขาดคนดูแลใส่ใจและโหยหารอให้ใครสักคนมาเติมเต็มซึ่งคนนั้นจะเป็นใครไม่ได้นอกจากไอ้ต้าวคนแก่ที่ชื่อโต บอกแล้วว่าจะหาเมียไปเป็นเพื่อนแม่เพราะงั้นวันนี้คนแก่เสร็จแน่ๆ คอยดู “อีกนิดเดียวเฮียเดินดีๆ ไหวมั้ยเนี่ย? ...” “หวายยย…” เสียงยานยืดจากคนตัวใหญ่ที่ถูกผมโอบประคองพาเดินไปที่ห้องรับรองแขกในบ้านเฮียตี๋ สภาพทั้งผมและเฮียโตตอนนี้ยอมรับแต่โดยดีว่าคงจะแบกกันกลับบ้านไม่ไหว เจอด่านตำรวจเข้าไปก็เตรียมส่งฟ้องศาลในโทษฐานเมาแล้วขับได้เลยแบบไม่ต้องเป่า ไม่เคยเห็นเฮียเมาเท่านี้มาก่อนเลยครับยืมมือเฮียตี๋มอมเฮียโตนี่มันได้ผลเกินคาดจริงๆ แกร๊ก… ปิดประตูล็อคอย่างดีแล้วก็ประคองพาคนแก่มาที่ข้างเตียง “ดีๆ นะเฮีย” พูดแล้วก็ปล่อยมือจากเอวหนาหันมองเฮียแบบลุ้นๆ ว่าจะทิ้งตัวลงไปนอนเองหรือว่าผมต้องบังคับ ร่างหนาก็ยืนโงนเงนอยู่สักพักเฮียจ้องผ้าผมสีขาวสะอาดตาตัวก็เริ่มเอียงไปข้างหน้าเหมือนกับเสียศูนย์ไปแล้ว แขนเฮียที่ยังพาดคอผมอยู่ทำให้ผมเสียหลักเอียงตัวตามเฮียไปด้วย “เฮ้ย!” ยังไม่ทันจะได้ห้ามเลยครับเพราะอยู่ๆ เฮียทิ้งตัวลงไปนอนแถมยังดึงลากผมลงมาด้วย ที่ร้องน่ะไม่เจ็บอะไรหรอกนะแค่ตกใจน่ะและตอนนี้ต้องบอกว่ารู้สึกดีมากๆ เพราะหน้าเฮียเข้ามาเบียดชิดติดกับหน้าผมโคตรจะใกล้ เรียกว่าหายใจรดหน้ากันจนได้กลิ่นเหล้าจากปลายจมูกเฮียอย่างชัดเจนไม่ได้เหม็นเหล้านะแต่กำลังมึน ทำไมเฮียถึงมอมเมาผมด้วยวิธีนี้ล่ะ โคตรจะอันตรายเลยนะเฮียเรามีสิทธิ์ได้เสียเป็นผัวเมียกันในตอนนี้ พอคิดเท่านั้นแหล่ะดิมน้อยลูกพ่อก็พร้อมสู้งานทันทีมันตึงๆ ตุงๆ พยายามจะร่ำร้องบอกให้ผมหาทางปลดปล่อยมันออกไป ได้เวลาเดินหน้าตามแผนร้ายๆ ที่วางเอาไว้แล้วสินะ ขอโทษจริงๆ นะเฮียที่ต้องมาได้เสียกันในสถานะการแบบนี้ถ้าเฮียยอมผมดีๆ มันก็ง่ายกว่านี้แล้วป่ะ มือผมเริ่มขยับซุกซนเริ่มด้วยการวางทาบลงไปตรงกล้ามท้องที่เป็นลอนสวยวางนิ่งๆ อยู่แบบนั้นตาก็จ้องคนแก่ที่หลับตานิ่งไม่รับรู้อะไรด้วยเลยว่ากำลังจะเกิดอะไร เอาวะ! ปลุกใจแล้วก็เลื่อนขยับฝ่ามือให้สูงขึ้น เลื่อน… ลูบ… มาถึงแผงอกที่ยังคงฟิตเฟิร์มดูดีกล้ามอกเฮียใหญ่กว่าเด็กสาววัยสิบสองสิบสามแน่นอน ขยับมือเบี่ยงขวาเพื่อไปยังความอมชมพูที่ชูชัน หัวนมนะ! ทุกคนไม่ได้จินตนาการไปไกลกว่านี้กันใช่มั้ย? สะกิดกิ้วๆ ก่อนลูบวนขวาสามรอบเอาฤกษ์เอาชัยก่อนจะใช้นิ้วโป้งนิ้วชี้บดบี้ย่ำยีหัวนมคนแก่ให้ตื่นตัว ค่อยๆ เอียงหน้าเข้าไปใกล้เมินเฉยต่อกลิ่นสุราที่อบอวลสายตาจับจ้องไปที่ริมฝีปากบางที่มักพูดแต่คำที่ไม่ไพเราะน่าฟัง ใกล้แล้วนะ… รวบรวมความกล้าขยับเข้าหาจนเห็นใบหน้าเฮียไม่ชัดสายตายังโฟกัสที่ริมฝีปาก ทาบ… ประกบตามรูปปากอย่างที่ตั้งใจเริ่มขยับบดพร้อมกับพยายามดันตัวเฮียให้นอนหงายเพื่อให้ตัวผมเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนมือผมยังลูบวนหวังปลุกเร้าอารมณ์คนเมาขึ้นมาได้บ้าง ริมฝีปากก็พยายามเบียดไล่ขบเม้มหนักขึ้นและเว้าวอนอยากที่จะส่งปลายลิ้นเข้าไปแต่ยังไม่สำเร็จ ปฏิกิริยาตอบรับจากเฮียอยู่ในระดับต่ำอย่าบอกนะว่าหลับลึกจนไม่รู้ว่ากำลังจะถูกทำอะไร หรือว่า… เสื่อมสมรรพภาพใช้การไม่ได้แล้วป่าววะเฮียน่ะ “เฮีย…” ผละริมฝีปากเอ่ยเรียกหาเฮียด้วยวาจาที่น่าฟังแถมยังขยับมือที่เคยลูบวนตรงหน้าอกขึ้นมาลูบแก้มและปลายคางจ้องเฮียด้วยใจที่มันเต้นโครมครามเพราะความตื่นเต้น แบบนี้มันดูจะไม่เป็นสุภาพบุรุษเท่าไหร่ ลืมตาเหอะผมให้โอกาสเฮียได้ขัดขืนผมแล้วนะ… “ถ้าเฮียไม่ตื่นนี่ผมถือว่าเฮียสมยอมเองนะ” “…” ไม่มีสัญญาตอบรับงั้นจะถือว่าเฮียนอนสมยอม ขยับตัวลุกขึ้นมานั่งคร่อมปลดกระดุมที่เหลือของเฮียเตรียมพร้อมที่จะจู่โจมขั้นต่อไป กำลังสนใจกับกระดุมเสื้อและหัวเข็มขัดพอละสายตามองกลับขึ้นไปก็เห็นว่ามีสายตาโหดๆ จ้องกลับมา “เฮีย!” “ทำไร!” พรึบ! ... “เชี่ย!” ผมสบถด้วยความตกใจทุกอย่างเกิดขึ้นด้วยความรวดเร็วว่องไวจากที่ผมเป็นฝ่ายนั่งคร่อมทับตัวเฮียอยู่ก็ตกอยู่ในสถานการณ์คับขันเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จ้องเฮียที่มองผมด้วยประกานตาที่กราดเกี้ยวไม่เหมือนคนเมาที่ประกายตาปรือฉ่ำ เฮียแกล้งเมา? หรือว่าสร่างแล้วกันแน่วะเนี่ย? “กูถามว่าทำไร!” เสียงเฮียดูจริงจังขึ้นแถมสองมือยังกดแขนผมยึดไว้กับที่นอน แบบนี้มัน… ผมได้แต่นิ่งเพราะตัวเฮียได้เปรียบคร่อมทับตัวผมอยู่คิดจะหนีปัญหาด้วยการลุกหนีก็ยังทำไม่ได้ บอกเลยว่างานนี้ตอบผิดชีวิตมีสิทธิ์เปลี่ยน “ไอ้ดิม!” “เอ่อ…ถอดเสื้อไง ฮะ…เฮียจะได้นอนสบายๆ ไม่อึดอัด” เสียหน้าชะมัดแต่ทำไงได้ครับผมสู้เฮียโตได้ที่ไหน “เฮีย…สร่างเมาแล้วใช่ป่ะขยับไปนอนดีกว่านะเฮียดึกแล้ว” “กูไม่ได้เมา” “หะ…ห๊ะ!” “มึงกล้ามากนะ!” “โคตรร้ายอ่ะผมอุตส่าห์แบกเฮียมานะงั้น…ไอ้ที่ผม……ก็ถือว่าเป็นรางวัลแล้วกัน” “งั้นกูคงต้องให้รางวัลมึงอีกสินะ” “รางวัล? รางวัลไรอีกวะเฮีย?” จ้องเฮียตาใสนึกไม่ออกเลยว่าไปสร้างความดีอะไรไว้ด้วยเพราะที่จำได้มีแต่เรื่องชั่วร้ายทั้งนั้น “ก็ที่มึงช่วยถอดเสื้อให้กูไง” เฮียยกมุมปากยิ้มให้อย่างเย็นชาสายตาก็เหมือนกับมีแผนร้ายๆ ในหัวไม่ต่างจากผมก่อนหน้านี้เลยอ่ะครับ ซวยแล้วไอ้ดิมหรือว่าเฮียเขา… เขา… “เดี๋ยวก่อนเฮียใจเย็นดิ…” ผมพยายามต่อต้านด้วยการพยายามดึงแขนออกจากมือเฮียที่กดแน่นไม่ปล่อย “ทำดีต้องมีรางวัล…” “ฮะ…เฮีย! …”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more