เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในเวลาเก้าโมงเช้า เจ้าของเครื่องขมวดคิ้วมองเบอร์หน้าจอสีหน้าขรึมลง เขาชำเลืองมองแก้วกัลยาครู่หนึ่งเห็นกำลังทำความสะอาดอยู่เลยกดรับสาย
“สวัสดีครับคุณริน”ชายหนุ่มกรอกเสียง
“สวัสดีค่ะคุณธัญ รินเองนะคะ”
“ครับ คุณรินมีอะไรหรือเปล่าถึงโทรหาผม”
“พอดีวันนี้รินว่าง อยากจะนัดคุณธัญออกมาทานข้าวนอกบ้านเสียหน่อย”นัฐนรินยกยิ้ม ไม่ได้ฟังเสียเขาเสียนาน
ชายหนุ่มครุ่นคิดความจริงเขาไม่อยากข้องเกี่ยวกับนัฐนรินสักเท่าไหร่ เพราะให้สัญญากับแก้วกัลยาไปแล้ว หากเขาต้องการได้ตัวแก้วคงต้องสะบั้นให้ขาด ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่มีวันยอมอ่อนข้อให้
“ก็ได้ครับ คุณรินจะให้ผมไปพบที่ไหนดี”
“มาเจอกันที่ห้องเซ็นทรัลปิ่นเกล้าตอนสิบเอ็ดโมงก็ได้ค่ะ รินจะรออยู่ที่ร้านอาหารฟูจินะคะ”
“ได้ครับ”ชายหนุ่มตอบแล้ววางสายลง
ร่างสูงลุกยืนเห็นสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมา ไม่รู้ว่าเธอได้ยินหรือเปล่า ธัญจกรก้าวยาวขึ้นชั้นสองเ
