SUBSTITUTE FIANCEE

Chapter 2

NARINIG ni Gwen ang malalim na hininga ni Manang Feliza bago siya iniwan sa harap ng mansyon. Hindi pa man nakakakilos ay narinig na niya ang tunog ng yapak ng kabayo mula sa labas. Napalingon siya at nakita ang isang lalaking sakay ng kabayo—matikas at tila kontrolado ang lahat ng galaw ng hayop.

Habang bumagal ang takbo ng kabayo, ang mahabang buhok nito ay sumayaw sa hangin kasabay ng biglaang paghinto. Bumaba ang lalaki nang may elegante at kumpiyansang kilos, bawat galaw ay puno ng kontrol at lakas. Mabilis siyang naglakad papunta sa kanila, ang bawat hakbang ng kanyang bota ay nagpapahiwatig ng awtoridad.

“Andito na siya,” sabi ni Feliza habang lumalapit sa kanya. “Ihanda ninyo ang meryenda sa terasa. Feliza, pakisabi kay Mercedita na ihanda na ang lahat para mamayang gabi.”

“Sige po, Senyora,” mabilis na tugon ng kasambahay bago ito tumingin kay Gwen, tila puno ng kuryosidad, bago ito lumakad papunta sa kusina para sundin ang mga utos.

Si Gwen naman ay hindi maiwasang tumitig sa lalaking papalapit sa kanila. Tumama agad ang malamig na mga mata ng lalaki sa kanya, at tila naipit ang dibdib ni Gwen sa sobrang kaba. Nakasuot ang lalaki ng simpleng puting t-shirt na akma sa kanyang matipuno at malinis na katawan. Ang faded jeans nito ay perpektong bumagay sa katawan niya, at ang itim na boots na suot niya ay kumukumpleto sa rugged niyang itsura.

Seryoso ang ekspresyon ng kanyang mukha—mataas ang kilay, malamig ang titig, at puno ng awtoridad. Hindi makatingin si Gwen nang diretso sa kanya, tila isang sulyap pa lang ay malalampasan siya ng presensya nito. Marami na siyang nakilalang lalaki, pero wala pa siyang nakilala na kasing tindi ng presensya ng lalaking ito—dominante at tila puno ng galit na tinatago.

“Magandang umaga, hijo. Mabuti at nakarating ka agad,” bati ng matandang ginang na kasama ni Gwen.

Yumuko ang lalaki at hinalikan ang pisngi ng matanda bago ito bumaling ng tingin kay Gwen. Bahagyang ngumiti ang kanyang mga labi, ngunit ang mga mata ay nanatiling malamig at puno ng misteryo.

“And... this is?” tanong ng lalaki, mababa at magaspang ang boses, tila isang utos kahit hindi naman nagtataas ng boses.

“This is Gwen Granel,” sabi ng matanda na may halong pagmamalaki. “Your fiancée! Gwen, this is my grandson, Xero.”

Napahinga nang malalim si Gwen, halos hindi makapaniwala sa naririnig. Xero. Ang pangalan nito ay tila nagdadala ng bigat sa hangin. Alam niyang ito na ang huling pagkakataon niya para sa isang maayos na buhay, pero bakit tila ngayon pa lang ay nararamdaman na niyang mali ang lahat?

Pinilit niyang huminga ng malalim, pilit na tinatanggal ang kaba. Wala siyang karapatang magduda ngayon. This is her last chance, and she needs to make it work.

Pinaupo silang dalawa sa terasa, sa puting bilugang mesa na may mga nakahandang meryenda at juice. Nakaupo si Gwen nang matuwid at aligaga, habang si Xero naman ay nakasandal lang na parang walang pakialam, pero hindi tinatanggal ang titig sa kanya.

Hinihimas ni Xero ang kanyang mga labi gamit ang knuckles niya habang matalim na nakatingin kay Gwen. Hindi makatagpo ng tamang tingin si Gwen, napapahiya at naiilang.

“How old are you?” tanong ni Xero bigla, ang boses niya ay tila may halong banta.

“Twenty-three,” sagot ni Gwen nang mabilis, pilit na pinapatatag ang kanyang boses kahit ramdam niyang may mali sa tono.

“Nag-aaral ka pa ba?” tanong muli ni Xero, ang mga mata’y parang humuhukay sa kanya.

“La Salle... Business,” sagot ni Gwen, alam niyang kailangan niyang sumagot nang totoo.

Bahagyang tumango si Xero, seryoso pa rin ang ekspresyon ng kanyang mukha. Parang iniisip niyang mabuti ang bawat salita ni Gwen.

“Do you have a boyfriend?” tanong ni Xero, mas malamig at mabigat ang tono kaysa kanina.

Napakagat si Gwen sa labi. Hindi niya alam kung dapat bang sagutin ito. Ngunit sa huli, sumagot siya.

“Wala.”

Nakangiti si Xero, pero hindi ito isang masayang ngiti. “Took you long to answer that, huh? Better break up with him now or he'll be sorry.”

Nanginig si Gwen sa banta sa boses ni Xero, pero mabilis siyang nagcompose ng sarili. Walang duda, si Xero ay hindi isang taong dapat suwayin o paglaruan. Alam ni Gwen na sa bawat salita ng lalaking ito, may bigat na hindi niya kayang iwasan.

"I don't have one."

Umangat ang gilid ng labi ni Xero. Para bang naaliw siya sa sagot ni Gwen. "Then, shall I put your things in my room?"

Gwen felt a jolt of confusion at his words. What?

"We are getting married soon. Wala nang dahilan para magpaliguy-ligoy pa tayong dalawa. Are you a virgin?"

Tumaas ang temperatura ng kanyang mukha, nag-init mula sa unang pangungusap hanggang sa huli. Naisip niya, hindi lang siya ruthless at forceful, kundi talagang vulgar at rude!

"I'm not that kind of girl. Habang hindi pa tayo kasal, hindi ako tatabi sa'yo sa pagtulog," ang sagot niya, deretso.

Bumugso ang halakhak ni Xero sa loob ng kwarto, umikot ang mga mata ng ilang kasambahay sa kanila, nagkatinginan bago bumalik sa kanilang mga gawain.

Uminom si Gwen ng juice habang patuloy pa rin siyang natatawa. Sinimot ni Xero ang kanyang lower lip, ang kanyang mga labi tila nagniningning at nag-aanyaya.

"You're of legal age. We're getting married this year. Don't worry, hindi kita bubuntisin agad."

Sa mga salitang iyon, pakiramdam ni Gwen ay parang siya ay pinipiga ng galit. This spoiled, rude bastard thinks he can have it his way all the time! Sing pula ng kamatis ang kanyang mukha sa init ng kanyang nararamdaman. Ang matinding pagkasuklam sa lalaking nasa harapan niya ay nagbigay-diin sa katotohanang hindi sila magkasundo.

"I'm sorry but I'm not that type of girl. Wala tayong relasyon ngayon bukod sa fiancée kita at magpapakasal tayo. In the meantime, I don't care what you do to satisfy your own needs. And I hope it has nothing to do with me."

Tumaas ang kilay ni Xero, ang mga labi niyang pumangat ng bahagya. Umigting ang kanyang panga bago siya tumayo at iniwan siya roon.

Bumuga si Gwen ng malalim na hininga sa kanyang pag-alis. Ngayon pa lang, litung-lito na siya sa mga nangyayari.

Dinala siya ng kasambahay sa kanyang kwarto. Ang four-poster bed na may puting see-through net ay para bang ginawa para sa isang prinsesa. Ang kwarto ay malawak, tila walang itinipid na espasyo. Ang ideya na isa lamang ito sa mga guestrooms nila ay nakakabighani. Ibig sabihin, mas maganda pa ang master's bed at ang ibang mga kama para sa mga apo ni Senyora?

Dumating ang lunch na dinala ng kasambahay. Agad na sinabi ni Senyora na magpahinga siyang mabuti para sa gabi. At sa kanyang palagay, mabuti na lang iyon... dahil sa ugali ni Xero, sigurado siyang ganun din ang ibang lalaki.

Dumungaw siya sa bintana. Ang mga round tables na may puting tablecloth ay nakalatag sa harapan at likuran ng bahay. Naghahanda sila para sa party na gaganapin ngayong gabi bilang pag-anunsyo sa kanilang engagement.

Alas kwatro, pumasok si Feliza, ang kasambahay na nagdala sa kanya kanina, na may dala ngayong damit na susuotin.

"Ako po ang mag-aayos sa'yo, Ma'am Gwen."

Bagamat kaya niyang gawin iyon nang mag-isa, hindi niya maikakaila ang kasiyahan sa pagkakaroon ng kasama.

Naligo siya at nagbihis ng pulang backless dress na dala ni Feliza. Ang damit ay tumatakip sa sobrang kaakit-akit na bahagi ng kanyang balat mula sa mga balikat hanggang sa likod. Ang kanyang itsura ay tunay na stunning. Nakasuot siya ng simpleng black stilettos. Ngayon lang siya nagkaroon ng pagkakataong magsuot ng ganitong klase ng damit—sexy at elegant.

Umupo siya sa harap ng tukador, sinimulan ni Feliza ang pagsusuklay sa kanyang buhok. Concentrated ang kasambahay, ang mga mata nito ay nakatuon sa kanyang buhok. Bagamat nakangiti, tila hindi niya ito napansin dahil sa kanyang abala.

"Nag-iisang anak ba si Xero?" tanong ni Gwen, ang kanyang curiosity ay umaabot na sa punto ng pagtatanong.

"Ah!" sagot ni Feliza na may ngiti. "Dalawa po sila, Ma'am. Siya ang panganay."

Tumango si Gwen. Nanatili ang kanyang tingin sa salamin, ang mga cheekbones ay maayos na na-highlight. Ang kanyang pink na labi ay ngayo'y may bahid na ng marahang pula, nagpapatingkad sa kanyang mga labi.

Ang kanyang makitid na ilong ay nagbigay ng pagkakahawig sa kanyang ina. Ang mga mata niya ay pinaganda ng mga nakalatag na eyelashes, at ngayon, kapag nilagyan ito ng mascara, hindi niya na makilala ang kanyang sarili.

"Dadalo ba ang mga magulang niya mamaya?" tanong niya.

"Opo, Ma'am. Kadarating lang nila kanina. Hindi mo pa po ba sila nakikilala, Ma'am?"

Umiling siya.

"Si Sir Samuel at Ma'am Roselle. Hmmm. Hindi ako sigurado kung mabait, Ma'am, pero Montenegro sila," iyon lamang ang sinabi ni Feliza sa mga tao na kanyang makikilala mamaya.

Well, that was informative. Hindi niya alam kung anong klaseng tao ang mga iyon.

"Wala si Sir Kai at Sir Yvvo ngayon, Ma'am. Kaya ang magkapatid lang at siguro'y ang kanilang mga magulang."

Tama nga si Feliza. Bago siya pinakilala sa lahat, nagkita sila sa pangalawang palapag ng mansyon. Doon sila manggagaling bago ihayag sa lahat na siya ang fiancée ng nakakatanda sa magkapatid.

"Hindi sumama ang Mommy mo?" tanong ni Samuel.

Tila arrogant at mean si Samuel, at hindi na siya nagtataka kung saan nagmana si Xero sa ugaling iyon. Pero hindi siya naging masama sa kanya sa buong panahon. Umaasa na sana'y nagkamali siya ng impresyon.

"Hindi po, Tito," sagot ni Kaisha, ang kanyang boses ay tahimik na tila may sinasabi sa kanyang mga iniisip.

Suot ang isang itim na tuxedo, na may mga kulay gray at black na pinaghalong balbas, ang kanyang jaw ay tila tanso sa pagkakahubog, ang kanyang katawan ay nananatiling muscular sa kabila ng kanyang edad. Nakatayo siya roon, isang matikas na presensya, ang ulo ng pamilya, na para bang ang kanyang paglitaw sa bulwagan ay may kapangyarihang huminto sa oras. Ang kanyang asawa, si Roselle Montenegro, ay may taas noo, nakatingin sa kanya na tila hindi nakangiti. Ang mga buhok niyang nakatali sa isang french twist at ang puting eleganteng gown ay ginawang accessory ang kanyang asawa.

Inilatag ni Roselle ang kanyang kamay kay Kaisha.

"I hope you enjoy the night. And I hope you get along well with my son, Xero," aniya sa isang boses na may kagandahan kahit sa kanyang edad.

Tinanggap ni Kaisha ang kamay nito. Pagkatapos, ang tingin ni Roselle ay lumipat sa mas batang lalaki sa likod.

"Samuel, nasaan ang kapatid mo?" tanong niya kay Samuel na may malamig na tono.

"Nasa kwarto pa po. Lalabas na rin iyon."

Mabilis ang mga pangyayari. Pagkalabas ni Xero, bumaba sila sa bulwagan kung saan ang ilang piling bisita ay nag-aantay. Lahat ay nakasuot ng mga designer clothes, tila isang party na dinadaluhan ng mga elitista sa sobrang tahimik at pormal.

"Ladies and gentlemen, welcome to the engagement party of my son, Xero Montenegro, and Gwen Granel!" boses ni Roselle, na puno ng galak.

Nagpalakpakan ang lahat. Ngumiti si Kaisha. Umalis si Roselle sa tabi niya, at pumalit si Xero, na may hawak na mayabong pagkatao.

Kahit nakasuot ng heels, hanggang tainga lamang siya ni Xero. Hindi niya kayang tingnan ito, kahit paminsang sumusulyap ito sa kanya. Ngunit biglang nagambala ang pormalidad nang may malakas na pumalakpak sa likod. Ang kanyang mga kasama sa paligid ay nagtaas ng kamay bilang pagkilala sa grupo ng mga lalaki na tila mga kaibigan ni Xero.

Pinaupo sila sa isang parihabang lamesa. Ang kapatid ni Xero ay nakihalo sa mga lalaking binati niya kanina, kaya ang nasa lamesa ay sila lamang ni Roselle, Samuel, at ang mga magulang. Minsan, ang katahimikan ay tila nagiging mahigpit, at ang mga magulang at maging ang Lola ay abala sa kanilang mga usapan.

"Magsaya ka, hija. Make friends. We invited almost all of Xero's friends. I'm sure you'll find some interesting girls who can be friends with you. Ang narito sa loob ay iilan lamang sa bisita. The whole of them is outside. You should go and dance, too!" himok ni Senyora Donna kay Kaisha.

Tumango si Kaisha at ngumiti. Tumayo siya at nakihalo na rin sa mga tao. Ang mga mata ng mga tao sa paligid ay nakatuon sa kanya sa bawat hakbang. Sila man ay kuryoso rin sa pagkatao niya, ngunit hindi siya umalis sa lamesang iyon para makihalubilo.

Tuyong dahon ang naaapakan niya sa bandang ito ng mansyon. Tila malayo na ang sayawan at tawanan, natatabunan ng ihip ng hangin at hampas ng alon.

Umalis siya sa bulwagan upang magpunta sa isang tahimik na sulok. Ang langitngit ng duyan na gawa sa tanso ay sumira sa katahimikan. Naupo siya sa duyan at pinagmasdan ang mga alitaptap na nagliliwanag sa dilim.

Tumingala siya. Ang malaking bilog na buwan ay naghari sa langit. Walang mga bituin. Tanging mga makakapal na ulap sa paligid ng misteryosong buong buwan.

Gabi. Itim. Paano nalalaman ng gabi na ito'y itim? Na ang pakiramdam ng gabi ay tulad ng sa dilim?

Sa ibang pagkakataon, may halong ibang kulay, ngunit palaging itim. Gaya ng gabing ito.

Narinig niya ang mararahang paghinga at halinghing, isang mababang baritono, at ang tunog ng mga paglalapat ng balat. Tumayo siya at nagpunta sa halamanan, ang kanyang noo ay kumunot habang sinisikap na marinig kung ano ba talaga iyon.

"Shhh... Shhh... Ang ganda mo talaga..." ang boses ay mabigat ngunit puno ng pang-akit.

Para siyang binuhusan ng malamig na tubig, lalo na nang isang alitaptap ang dumaan sa kanyang batuhan na dungaw na hindi dapat tanaw sa sobrang dilim.

"Xero, masakit... Ah!" ang boses ng isang babae, tila sumasalungat sa katahimikan ng gabi.

Napasinghap siya nang natanto kung anong ginagawa at bakit ganoon ang mga boses.

"Oh s**t!" ang hininging boses ng babae.

Narinig niya ang mga pagmamadali. Kumalabog ang puso niya. Imbes na umalis, nabaral ang kanyang mga paa sa takot na kapag gumalaw siya, maaaring may ibang tao na mapansin.

Ngunit alam nila. Kaya nga nataranta. Kaya rin inangat ni Xero ang sarili mula sa batuhan, ang kanyang coat ay nakabukas, ang mga puting long sleeves ay magulo, ang mga labi'y pulang-pula, at ang mga mata'y puno ng init at panganib.

"Ano ang ginagawa mo dito, Gwen?" tanong ni Xero, ang tono'y tila banta.

Napakurap-kurap siya, ang kanyang panga ay bumagsak habang hinahanap ang kasama niya, ngunit pinutol ni Xero ang kanyang paghahanap sa pamamagitan ng pagharang sa kanyang tingin.

Kinuha niya ang kanyang braso nang marahas at hinarap siya muli. Inilapit niya ang kanyang mukha sa kanyang mga labi. Pumikit siya ng mariin.

"Hinahanap mo ba ako?" tanong niya nang malamig.

"B-Bitiwan mo ako, Xero!" utos niya, puno ng takot.

"Inistorbo mo ako sa ginagawa ko."

"Kaya nga bitiwan mo na ako! Aalis na ako!"

"Hm." Tumawa siya nang mapanukso. "Hindi naman yata iyon ang plano mo kanina. Gusto mong manood, 'di ba?"

Si Kaisha ay kumilos at nagpumiglas.

"Or do you wanna be her instead?" bulong niya ng napakalambing na boses. Tumindig ang balahibo sa kanyang katawan.

Nalaglag ang kanyang panga. Parang naibalik ang buong lakas niya sa aktong panghihina ng kanyang pagkakahigit sa kanya. It pushed him away from her until she broke free. Hindi na niya binalikan ang tingin niya kay Xero at patuloy na tumakbo palayo.

"Ma'am Gwen?" narinig niya sa kanyang likuran, ngunit hindi siya tumigil.

Hindi siya tumigil, hindi lamang dahil gusto niyang makalayo, kundi dahil hindi siya sanay na tawagin sa pangalang hindi kanya.

Hindi siya si Gwen Granel. Hindi siya dalawampu't tatlong taong gulang. At hindi siya si Xero Montenegro's fiancée.