Behind his Black Mask

Chapter 5

KAYE.

“...remember his last name, Laudico. The son of the Laudico family and also the owner of this area. Kaya ko nga ito sinama eh, kasi gusto kong manguha ng mga prutas na pag-aari nila.” wika nito kaya napatanga na lamang ako.

“Hindi ninyo sinabi eh.”

“You know, why are he got karma?” walang katono-tonong wika ni Ky. Agad naman akong naging usyoso kaya napataas ang kilay ko.

“...he shake the branch. He want the owner be stranded to the top of the citrus tree.” napangisi naman si Ranz ng marinig niya iyon.

“Karma.” wika ko at nauna ng naglakad papalayo sa kanila. Narinig ko naman ang tawanan nila habang sumusunod sa akin.

————✿————

“Aba! Saan ba kayo pumunta at ang tagal niyong nakabalik?!” inis na tanong ni Ate habang tiningnan kami ni Ranz mula ulo hanggang paa. Si Ky naman ay abala sa kanina pa sinisipat-sipat ang dala niyang citrus. Ano bang hinahanap ng lalaking ito sa dala niya?

“Kumukuha kasi kami ng landscape para sa project namin. The good things is we collared on the citrus tree and I saw it riped. So, we harvest the citrus.” parang natutuwang wika ni Ranz kaya binatukan siya ni Ate.

“Robbery.” Pabantang wika ni Ate. Sakto namang pumasok ng bahay si Kuya at inilapag ang dala niyang briefcase sa sofa at naupo doon.

“Paano naman kami makasuhan ng robbery kung nagpaalam naman kami sa puno ng citrus.” napangiwi si Ranz ng kutusan siya ni Ate.

“Akala ko may role play kayo pero ngayon naghahanap naman kayo ng magandang landscape. Ano ba talaga ang totoo?” pinanlakihan kami ni Ate ng mata. Hindi. Wala akong kasali dito, si Ranz lang ang may proyekto at iksemsyon na kami ni Ky.

“H-Huh?” nauutal na wika ni Ranz at napatingin kay Ky na ngayon ay parang walang pakialam sa mundo. Taga kabilang mundo yarn.

“At iyang kasama mo, bakit hanggang ngayon ay nakamaskara iyan! Alisin mo nga ang maskara mo, hijo! Baka masamang tao ka.” inis na wika ni Ate at nabigla kami ng lumapit siya kay Ky.

Aakmang tatanggalin niya ang maskara ni Ky ng pigilan siya ni Kuya.

“Novah, wag! I wonder back then why he is still wearing his mask. And there's something that sink in my mind. He is the son of Lidauco family.” wika nito at tila nautop si Ate sa kanyang kinatatayuan.

Kinuyom na lamang ni Ate ang kanyang kamay na kukuha sana sa maskara ni Ky. Napaatras siya at nag-aalanganin na ngumiti sa amin.

“B-Bakit hindi n'yo agad sinabi? Idinaan n'yo pa sa role play.” alanganing ngumiti si Ate at kiniskis ang kanyang mga palad at napaupo sa sofa.

“Nakarating ba dito ba ang balita?” taas kilay na tanong ni Ranz at umiling naman si Kuya.

“Baka nakalimutan n'yong isa ako sa mga may limang porsiyento'ng shareholders ng paaralan na pinapasukan n'yo. Isa ako na nilapitan ng kanyang Ina.” wika niya at itinuro si Ky.

“...okay lang ba ang first day mo?” taas kilay na tanong ni Kuya at tumango naman si Ky.

“They got awkward at me. They think I am a bad guy because of my mask. They think my mask represent me as a devil.” malumbay na wika nito at napaupo sa sofa.

“...why wouldn't we eat?” tanong ni Ky at inilapag ang citrus sa lamesa. Syempre, matagal na akong hindi nakakain ng citrus at natatakam na ako kaya ako ang unang nagbalat at kumain.

Paglamon ko sa buong citrus ay napaasim ang mukha ko matapos iyong matikman at halos iduwal ko na. Mabuti at nakatingin sa akin si Ate kaya pinilit ko na'lang na kainin ang buo.

“Ito kasi si Ky eh, sinabi ba namang ‘Why wouldn't we eat. Ayan tuloy nabiktima si Kaye at kinain ba naman ang buo. Sana Ky sinabi mo'ng Why wouldn't we make a citrus juice.” natutuwang wika ni Ranz at pumapalakpak pa.

Gagawin pala ni'lang juice ang citrus na dala nila? Bakit ko kinain? Whaaaaa!

“Lantak kasi kaagad eh,” saway sa'kin ni Ate ngunit inikutan ko lang siya ng mata.

“Kumain kasi kanina si Ranz, nakigaya lang.” nakangiwi kong wika kaya napahalakhak si Ranz.

“Sanay na ako sa maasim, teh. Whahahah! Tingnan mo tuloy napaasim ang mukha mo. Whahahah.” wika ni Ranz sa gitna ng tawa niya.

“Tumahimik na nga kayo. Paano tayo titimpla ng citrus juice, eh' wala namang honey.” reklamo ni Kuya at tumayo na.

“Jojowain ko si Kaye para may honeybee na ako. Whahahaha!” agad ko naman siyang binatukan sa ka-enchossan niya.

“It is okay even tho there's no honey. The main ingredients are the important and those are water, ice, citrus, and can we added a honey and sugar for the sweet.” malumanay na wika ni Ky.

“Ako pwede akong ihalo kasi sweet ako.” nakangiting wika ni Ranz kaya muli ay binatukan ko siya. Pumunta lang siya dito para guluhin ako.

“Napa-clingy mo Ranz!” nandidiring wika ni Ate at pumunta sa kusina. Napangiwi naman ako sa mga pinagsasabi ni Ranz.

“Alam mo, tama si Ate.”

“Oh sya, kung gusto n'yong gumawa ng juice ay magsikilos na kayo.” wika ni Kuya at naglakad na papasok sa silid niya.

“Let's go.” wika ni Ky at sumunod kay Ate sa may kusina. Sumunod naman kami ni Ranz at umakbay pa si Ranz sa akin kaya naiilang ako kaya inalis ko ang kamay niya ng pilit.

“Can I request for the citrus and knife? And then, Ice and water.”

————✿————

Hindi nagtagal sina Ranz at Ky sa bahay. Pagsapit ng ika-walo ng gabi ay umalis na sila. Napabuntong hininga na lamang ako habang nagpagulong gulong sa kama.

Habang nasa kama ako nagpagulong gulong ay biglang tumunog ang cellphone ko kaya napalingon ako rito. Agad ko naman itong dinampot at tiningnan ang nag text sa akin. Napangiti naman akong makita na si Mommy pala, pero agad nawala ang ngiti ko ng mabasa ang mensahe niya.

From:Mommy

Message:Hindi kami makakauwi ng daddy mo. Baka next week pa kami makauwi, ‘wag matigas ang ulo sa mga nakakatandang kapatid mo. Goodnight hija, sweetdream?

Hindi uuwi sina Mommy at Daddy? Hindi, huhuhuh. Pagtutulungan na naman ako ng mga kapatid ko. Pinagsisipa ko na lamang ang unan na nasa paanan ko.

————✿————

Kinabukasan sermon na agad ni Ate ang narinig ko. Pagbaba pa lamang ng hagdan ko ay narinig ko na naman ang sermon ni Ate na halos lahat ng linya niya ay alam ko na.

“Oo na Ate. Andiyan na.” wika ko at napakamot na lamang ako sa gilid ng tainga ko.

“Ang tagal tagal mong kumilos para kang pagong!” sigaw muli sa akin ni Ate kaya padabog akong nagmartsa pababa ng hagdan.

“Si Kuya?” humihikab na tanong ko at tinatabunan ang bibig ko.

“Andon sa kusina. Mukhang inaantok pa pero pinilit kong ginising. Pa'no kasi may trabaho pa ‘yun na dapat asikasuhin!” nagsimula na namang magsermon si Ate kaya dumiretso lamang ako sa kusina.

Naabutan ko doon si Kuya na humihigop ng kape niya.

“Haist,” wika ko at humikab muli.

“Maligo kana Kaye. Babalatan ka ng buhay ng Ate mo kapag magtagal kapa. Siya pa naman ang hahatid sa'yo sa school.” nakangiting wika ni Kuya kaya napatakip ako sa mukha ko. Nakalimutan ko ata na si Ate ang maghahatid sa akin.

————✿————

“‘Wag mo akong bigyan ng sakit sa ulo sa paaralan niyo, huh? Malilintikan ka sa akin.” sermon ni Ate bago tuluyang nawala siya sa paningin ko.

Napahawak na lamang ako sa ulo ko habang nakatingin sa paaralan. Napabuntong hininga agad ako, sa wakas, wala ng nanenermon sa akin dito. Wala na si Ate. Napangiti agad ako ng malapad.

“Hindi ka engineer para tumingin lang sa kabuuan ng school building. Mag-aaral kapa at hindi engineer.” napailing sa ere ang mata ko at napalingon sa nagsalita. Si Ranz. He is here.

“I'm glad that Ate Novah was not here because he always critics what would I do but I got wrong.” I cross my arm while avoiding his gaze.

“Owh , mukhang wala ka yata sa mood ahh.”

“Hindi ba halata!” Singhal ko mismo sa mukha niya at nagpatiuna ng maglakad. Patuloy pa'rin siya sa pagsunod sa akin. Medyo naiirita na ako sa pagsunod niya sa akin kaya ‘di na ako nakatiis at nilingon siya. Imbis na mainis ako sa kanya ay napahalakhak ako ng mariin.

“Ano toh, praning?” taas kilay na tanong niya habang tinuturo ako.

“Wala. Natatawa lang ako sayo.” wika ko at saka muling naglakad papasok sa paaralan.

“Ba't ka'ba tumatawa? I feel not good.” wika nito kaya mas lalo akong napahalakhak. Paano kasi, nang napalingon ako ay mapansin ko ang dumi sa mukha niya at hindi ko alam kung saan niya iyon nakuha.

“...mukhang hindi na ito maganda.” natahimik siya bigla ng may nadaan kaming dalawang babae. Napatingin ito sa kanya ng ilang saglit at saka nagbulungan at nagtawanan.

Tiningnan niya ako ng masama ngunit nagkibit balikat lang ako.

“Grabe, parang ‘di tayo magkaibigan, ‘ah.” nagtatampo nitong wika kaya napalingon ako sa kanyang malapad ang ngiti.

“Ang mukha mo kasi HAHAHAH.” kumunot ang noo niya ng mapansin ang paghalakhak ko.

“Ano?” medyo iritadong boses niya.

“Ano kasi HAHA.” napahawak ako sa tiyan ko sa sobrang tuwa. Hindi na nakaantay si Ranz na sasabihin ko sa kanya ay kinuha na niya ang cellphone niya at doon nanalamin. Napataas naman ang kilay niya ng mapagtanto iyon.

“Ohhhh!” napasigaw siya sa hiya kaya napatawa na lamang ako. “...I forgotten, yung pitong taong gulang kong pamangkin ‘pinagmarkahan niya pala ang mukha ko gamit ang eyebrow. Sa sobrang pagmamadali ko nakalimutan kong maghilamos.” napahawak noo niyang paliwanag at napaupo.

“Wala bang tubig sa inyo, boi? HAHAHA.” lalo akong napahalakhak at siya naman ngayon ang dismayadong dismayado.

“Yung— yung, pamangkin ko talaga. Haist! Nakalimutan ko, ang dami kasi ni'lang pinapagawa sa akin.” halos magdabog niyang wika habang naglalakad kami papuntang cubicle.

Pag dating namin doon ay agad na nagmamadaling maghilamos si Ranz. Mula sa kinatatayuan ko at maliwanag kong nakikita ang repleksyon niya sa salamin. Tumindig siya rito at tiningnan ako mula sa repleksyon.

“Thanks.” akala ko kung ano na ang sasabihin niya at grabe siya makatitig sa akin pero ‘yun lang pala? I'd expected, everything! Nakakaloka.

————✿————

Lunchbreak ng muli naman kaming nagkikita-kita ni Ky, Ranz at Eded. Ito naman si Eden ay panay kwento tungkol sa mga kaklase niya. Ang sabi niya, ang gwapo-gwapo daw ng mga nag-transfer sa section nila kumakailan lang.

“Opps, alam mo ba na ang gwapo niya lalo na't makikita yung' dimple niya! Aww!” tili nitong muli habang nakangiti.

“Tama na nga ‘yan! Di ako maka-relate.” sita ko sa kanya at pinanlakihan siya ng mata.

“Paano kasi, eh' lagi lang nasa kay Ranz ang atensyon mo. Pa'no kasi crush mo ‘yun.” napahinto ako at napatingin sa kanya. Pinanlakihan ko siya ng mata kaya napatigil siya. “...opps, sorry.” wika nito at tumakbong sumunod kay Ranz.

“I will reined your mouth ‘if he will know!” pahanol na wika ko kay Eden.

Nakahinga ako ng maluwag ng mapansin na malayo sa amin si Ranz dahil napatiuna itong pumasok sa cafeteria. Mukhang hindi naman niya narinig di'ba.

“Who would never fall in-love, Ranz. He is look a like an angel.” napalingon ako kay Ky na ngayon ay nagsalita. Napatakip ako ng bibig ng mapagtanto na narinig niya lahat ng sinabi ni Eden.

“...don't be ashamed at me. It is normal to be fall in-love. They will said that ‘The person who didn't feel love is abnormal. So, it is normal to be inlove.” I looked at him sincerely with a begging on my eyes.

“Please, don't tell him. I'm not ready, yet.”

“You can trust me.” malumanay nitong boses.

I gulped.

“Naranasan mo na ba'ng magmahal?” napahinto ako at napatingin sa kanya. Lumunok muna siya bago magsalita.

“Yes, I question before my self why she is? But now, I realized, it is because she is the kind of the woman who every man will be always desired.” he shooked his head and then look at me again.

“...before we've drift away because of this topic I will be confess something about you.” I heard his sincerity.

He gulped.

“You know me before,” he added that make me halted for a while. I heard him clearly?

“...we've meet before, unmasked. I see you but I don't know if you see me. Three years ago.”

IPAGPATULOY ···☬···