อุบัตรัก ข้ามขอบฟ้า

Intro 2

ในขณะที่นั่งทานอาหารกันนั้น รอว์ฟ ได้แต่เฝ้ามองมีนาที่คอยเอาใจใส่บุตรสาวและสามี ทำให้เขารู้สึกถึงความรักที่ทั้งสองมีต่อกัน คาร์ช่างโชคดีนักที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งแสนดีอย่างมีนาแล้วยังมีลูกสาวตัวน้อยที่สุดแสนจะน่ารักอย่างน้องลิซ่า ภาพครอบครัวที่แสนจะอบอุ่นของคาร์ทำให้เขาชักอยากจะมีครอบครัวขึ้นมาบ้างเหมือนกัน

“คุณลุงมีลูกยังคะ” คำถามของน้องลิซ่าทำเอารอว์ฟถึงกับสำลักอาหาร

“แค็กๆ ยังหรอกครับ น้องลิซ่าถามทำไมเอ่ย”

ชายหนุ่มเห็นเด็กน้อยทำหน้านิ่วคิ้วขมวดก่อนจะพูดออกมาด้วยความใสซื่อทำเอาคนเป็นพ่อแม่ถึงกับมองหน้ากันเลิกลัก

“ก็ลิซ่าเหงานี่คะ คุณแม่กับแด๊ดชอบบอกว่าให้หนูรอก่อนเพราะกำลังผลิตน้องอยู่ แต่ลิซ่ารอตั้งนานแล้ว ยังไม่มีน้องเลย ถ้าคุณลุงมีลูกลิซ่าจะได้มีเพื่อนเล่นไงคะ”

พูดเสร็จก็ก้มหน้าตารับประทานอาหารเคี้ยว ตุ้ยๆ ไม่สนใจพ่อแม่เลยว่าจะอับอายขายหน้าขนาดไหน

“หึๆ ว่ายังไงเพื่อนพยายามเข้าล่ะ หึๆ รู้สึกว่าลิซ่าอยากมีน้องมากเลยนะเนี่ย น้องลิซ่าต้องบอกให้แด๊ดขยันๆหน่อยแล้วนะครับ”

รอว์ฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะยิ่งทำให้สองสามีภรรยาอายหน้าแดงก่ำไปจนถึงใบหูเลยทีเดียว

“เห็นไหมที่รักคราวนี้ช่วยให้ความร่วมมือด้วยนะครับ” คาร์กระเซ้าภรรยาคนสวย พลางมองเธอตาหวานฉ่ำมีนายิ่งเขินไปใหญ่

“บ้า! คุณน่ะพูดอะไรก็ไม่รู้ ทานข้าวไปเลย ” มีนาแก้เขินโดยการตักอาหารใส่จานให้สามีช้อนโต เรียกเสียงหัวเราะจากสองหนุ่มเบาๆ

เมื่อรับประทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็พากันมานั่งคุยที่ห้องรับแขกปล่อยให้น้องลิซ่านอนดูการ์ตูนเรื่องโปรดอยู่ในห้องนอนเพียงลำพัง มีนาจะอนุญาตให้น้องลิซ่าดูการ์ตูนบ้างบางครั้ง ส่วนใหญ่เธอจะอ่านนิทานให้กับลูกฟังเพื่อปลูกฝังให้ลูกรักการอ่าน และได้เรียนรู้ภาษาจากในนิทาน

“ครอบครัวนายนี่น่ารักจริงๆ นะ วันไหนที่ฉันว่างต้องขอรบกวนมาเที่ยวแล้วก็มาขอกินข้าวบ้านนายอีกนะ คุณมีนาทำอาหารอร่อยมากๆ เลยครับ” รอว์ฟเอ่ยชมออกมาจากใจจริง

“ยินดีค่ะ มีนาดีใจนะค่ะที่คุณชอบอาหารไทย”

มีนาพูดออกมายิ้มๆ เธอรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งที่แขกเอ่ยปากชมอาหารที่เธอทำ เพราะเป็นอาหารของประเทศไทยบ้านเกิดของเธอ

“ก็คุณมีนาทำอาหารอร่อยจริงๆ นี่ครับนายนี้โชคดีมากเลยนะที่ได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งน่ารักอย่างคุณมีนา”

รอว์ฟหยอดคำหวานพร้อมมองภรรยาของเพื่อนอย่างชื่นชมจนมีนาออกอาการขวยเขินขึ้นมาทันที

“ถ้านายอยากโชคดีบ้างก็รีบๆ แต่งงานสิสาวๆ ของนายก็ทั้งสวยทั้งน่ารักกันทุกคนเลือกเขาสักคนสิ รอว์ฟ” คาร์พูดแซวเพื่อนพร้อมโอบไหล่ภรรยาเอาไว้แสดงออกมาให้รอว์ฟได้เห็นว่าเขาหวงขนาดไหน

“หึๆ ทำไงได้ล่ะก็ฉันยังไม่เจอใครที่น่ารักแล้วก็สวยแถมยังทำอาหารเก่งเหมือนเมียนายเลยนี่นา” รอว์ฟพูดออกมาด้วยท่าทางสบายๆคาร์กรอกตาไปมาอย่างอ่อนใจกับอาการแถของเพื่อนรัก

“ที่รักคุณจะว่าไงครับ คุณพอจะมีฝาแฝดไหมเอ่ยช่วยพามาแนะนำให้เพื่อนรักของผมรู้จักที”

คาร์หันไปพูดกับภรรยาสุดที่รักของเขาเสียงหวานพร้อมกับขโมยหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ มีนาอมยิ้มให้กับความน่ารักของสามี

“ฮื้อ...คาร์! จะมีได้ไงคะ ฝาแฝดน่ะมีแต่เพื่อนกันเท่านั้นเองล่ะค่ะ”

คำพูดของมีนาทำให้ทั้งสามีและเพื่อนสามีต่างก็หันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน ดูท่าทางจะสนใจนะเนี่ยโดยเฉพาะรอว์ฟ

“ทำไมมองหน้ามีนาอย่างนั้นละคะ” เธอมองสามีทีรอว์ฟทีอย่างไม่เข้าใจผู้เป็นสามียิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“ที่รักไม่มีอะไรหรอกครับผมเพียงคิดว่าเพื่อนคนใดคนหนึ่งของคุณยังโสดอยู่อาจเป็นเนื้อคู่ของรอว์ฟก็ได้ จริงไหมรอว์ฟ”

คาร์หันไปพยักหน้ากับเพื่อนรักเป็นการส่งสัญญาณ ซึ่งรอว์ฟก็ได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไรออกมาแต่ก็ไม่ปฏิเสธเขาได้แต่นั่งอมยิ้มน้อยๆ

“จะดีหรือค่ะคาร์” มีนาหันมากระซิบกับสามีแต่คุณสามีของเธอกลับพยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มแป้นมาให้เธอเสียนี่

“รูปของเพื่อนๆคุณในอัลบั้มน่ะขอเพื่อนผมดูหน่อยสิครับ”

คาร์หันมาบอกภรรยาเสียงหวาน มีนายิ้มให้สามีแล้วเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบเอาอัลบั้มรูปถ่ายหลายฉบับมาส่งให้กับสามีซึ่งสามีของเธอก็ส่งต่อให้กับเพื่อนของเขา รอว์ฟรับมาดูอย่างสนใจเขาพิจารณาบุคคลในรูปถ่ายที่ต่างก็โพสท่าทางออกมาอย่างสวยงามแต่มอง ๆดูแล้วเหมือนการพรีเซ็นตัวเองยังไงก็ไม่รู้แล้วหน้าตาแต่ละคนก็…อึม

“ คาร์ ผู้หญิงในภาพเป็นใครหรอ” เขาถามออกมา

“ เพื่อน ๆของมีนาที่ส่งรูปถ่ายมาให้เพื่อที่ว่าให้ภรรยาฉันหาคู่ให้ไงเล่า นายสนใจคนไหนก็บอกนะทุกคนเป็นคนน่ารักทั้งนั้นเลย” คาร์สนับสนุนแต่รอว์ฟส่ายหน้ายื่นอัลบั้มให้คืนกับมีนา

“ อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะครับคือว่า ผู้หญิงในภาพนี่ เอ่อคือแบบว่า…ยังไงดีนะ”

รอว์ฟอ้ำอึ้งจะให้เขาบอกไปตรงๆ ก็ออกจะเกรงใจอยู่ ผู้หญิงในภาพแต่ละคนไม่มีใครดูดีเท่ากับหรือได้ซักครึ่งของมีนาเลยไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ดูพวกเธอจะห่างไกลความเป็นหญิงไทยมากทีเดียว เขามองคู่สามีภรรยาที่จ้องมองเขาอย่างลุ้นๆ แล้วก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้

“ หึหึ…เอาเป็นว่าไม่ใช่สเป็กผมก็แล้วกันครับ มีที่ดูดีกว่านี้ไหมครับคุณมีนา”

รอว์ฟพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ แบบเกรงใจสุดๆ สองสามีภรรยาถึงกับหัวเราะพรืดออกมา รอว์ฟถึงได้รู้ว่าถูกสองสามีภรรยาหลอกเข้าให้แล้ว

“ ฮ่า ๆ/คิ๊ก ๆ”

“นี่นายแกล้งฉันเหรอคาร์ คุณมีนา”

“แค่ล้อเล่นน่า..ที่รักจ๊ะขอรูปหน่อยครับ”

คาร์หันไปบอกภรรยาเสียงหวาน มีนายืนรูปถ่ายอีกสามใบมาให้เขา รอว์ฟรับมาก่อนจะก้มลงมองภาพถ่ายในมือ ภาพของหญิงสาวตัวเล็กๆ ผิวสีน้ำผึ้งผมยาวถึงกลางหลัง ตากลมโต จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากรูปกระจับ เธออยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวรัดรูปกับกางเกงขาสั้นยืนส่งยิ้มหวานให้กับกล้องภาพด้านหลังเป็นน้ำตกขนาดไม่ใหญ่มากนัก อีกรูปเป็นภาพของเธออีกเช่นกันที่เรียบร้อยน่ารักอยู่ในชุดนักศึกษาถ่ายร่วมกับเพื่อนๆ อีกสามคนหนึ่งในนั้นก็มี ภรรยาของคาร์ร่วมอยู่ด้วย และรูปสุดท้ายเป็นภาพเธอในขณะที่นอนหลับสงสัยจะถูกแอบถ่ายเขากวาดสายตามองดวงตากลมโตที่หลับพริ้มจมูกโด่งๆ ริมฝีปากอวบอิ่มน่าจูบ เขามองลงไปตามลำคอลงมาเรื่อยจนถึงเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อนอน สายตาของเขามองตรงนั้นอย่างอ้อยอิ่งตาปรอยแสนจะเสียดายไม่น่ามีผ้าห่มมาคลุมร่างอันสวยงามเอาไว้เลย

“ คนนี้เป็นเพื่อนรุ่นน้องที่สนิทกันมากค่ะ เราเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยกันเธอชื่อเอวิตราค่ะ ตอนนี้เธอเปิดบริษัททัวร์เล็ก ๆอยู่กับเพื่อนคนนี้ค่ะมีนาชี้ไปที่เด็กสาวอีกคน

“ คนนี้ชื่อนินินคนนี้ก็สวยน่ารักค่ะ โสดทั้งคู่”

“ บอกตามตรงนะครับว่าผมสนใจเธอเอ่อเอวิตราน่ะครับไม่ใช่ นินิน” รอว์ฟรีบบอกเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนรักแล้วก็ภรรยา

“ ทำไมถึงชอบล่ะคะ” มีนาถามออกมาแล้วมองเขาอย่างรอคอยคำตอบ

“ ไม่รู้สิครับรู้แต่ว่าถูกใจแล้วก็ชอบครับ” คำตอบที่แสนจะตรงของรอว์ฟทำให้ มีนาอึ้งไปนิดๆ

“ งั้นขอมีนาถ่ายรูปคุณรอว์ฟไปให้ยายหม่อนดูได้ไหมคะเผื่อว่ายายหม่อนเองก็สนใจอยากจะคุยกับคุณบ้างเหมือนกันไม่แน่นะคะพวกคุณอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้อ้อชื่อเล่นของเอวิตราชื่อใบหม่อนค่ะ”

มีนาพูดเป็นเชิงขออนุญาต

“ ครับได้ครับ”

รอว์ฟรับปากทันทีเพราะเขาก็รู้สึกตกหลุมรักคนในรูปนี้ซะแล้วสิ มีนาเดินไปหยิบกล้องแล้วมาถ่ายรูปของรอว์ฟหลายต่อหลายภาพทุกอิริยาบทแล้วทำการส่ง อีเมล หาเอวิตราทันที

“ ถ้ายายหม่อนตอบกลับมาแล้วมีนาจะบอกคาร์ให้เขาบอกคุณอีกทีนะคะ”

มีนาหันไปบอกกับรอว์ฟซึ่งเขากับพยักหน้ารับ หลังจากนั้นอีกไม่นานมีนาก็ขอตัวไปดูลูกสาวตัวน้อยปล่อยให้สองหนุ่มนั่งคุยกันจนกระทั่งเห็นว่าดึกแล้ว รอว์ฟจึงขอตัวกลับบ้าน โดยไม่ลืมขออนุญาตนำรูปถ่ายใบหนึ่งของเอวิตรากลับไปด้วยซึ่งคาร์ก็ไม่ปฏิเสธอะไร

รอว์ฟ ครูซเชอร์ เป็นนักธุรกิจชื่อดังคนหนึ่งของอเมริกาเขามีธุรกิจเกี่ยวกับการขนส่งสินค้าที่ใหญ่ติดอันดับหนึ่งในห้าของอเมริกา และเขายังมีหุ่นในบริษัท ไนท์ กรุ๊ป ซึ่งเป็นบริษัทที่ผลิตเสื้อผ้าแบรด์ชื่อดังของฝรั่งเศสซึ่งเขาทำกับเพื่อนรักอีกคน รอว์ฟเป็นหนุ่มโสดในฝันของเหล่าบรรดาสาวๆ ทั่วทั้งอเมริกาคนหนึ่งเลยทีเดียว เขาเป็นลูกครึ่งอเมริกันกันกับฝรั่งเศษ ชายหนุ่มมีใบหน้าที่หล่อเหลาผิวขาว เนียนยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีกเขาเป็นชายหนุ่มที่ดูเข้มและแสนจะเซ็กซี่ในสายตาของสาวๆ แต่เขาก็ไม่เคยคบกับหญิงใดเป็นจริงจังเพราะในชีวิตของเขาไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคำว่างานแล้วก็งานแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยก็ใช่ที่ เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งซึ่งก็มีเลือดเนื้อมีความต้องการแต่เขาไม่เคยผูกมัดกับใครเมื่อจบแล้วก็จบเลยผู้หญิงที่ผ่านมาไม่เคยสร้างความรำคาญใจให้เมื่อเขาได้ในสิ่งที่ต้องการเขาก็ให้ในสิ่งที่พวกเธอต้องการเช่นกัน เว้นอยู่อย่างเดียวก็คือการแต่งงานและหัวใจ

แต่มาวันนี้เขากลับรู้สึกแปลกไปจากทุกวัน ณ. ก้าวแรกที่เขาก้าวเข้าไปยังในบ้านหลังเล็กๆของคาร์และมีนาความเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ ความอบอุ่น การดูแลเอาใจใส่ของสองสามีภรรยาที่มีต่อกันและกันรวมถึงลูกสาวตัวน้อย เขาได้สัมผัสถึงความรักความผูกพันที่แสนจะมากล้นมันทำให้เขารู้สึกอิ่มเอมใจไปกับทั้งสองด้วย จนทำให้เขาอยากจะมีชีวิตที่แสนจะเต็มไปด้วยความรักความเข้าใจอย่างนี้บ้าง เขาเคยแปลกใจว่าทำไมเวลาที่คาร์เหนื่อยถึงอยากจะกลับบ้านไม่ยอมไปต่อที่ไหนเลย ซึ่งตรงกันข้ามกับเขาที่ไปผ่อนคลายข้างนอกบ้านด้วยการดื่มเหล้าอยู่ในผับในบาร์แล้วจบลงกับผู้หญิงคนใดคนหนึ่งที่เตียงนอน แค่วันนี้ที่เขาได้เห็นภรรยาที่แสนจะน่ารักและลูกสาวช่างพูดช่างออดอ้อนของคาร์มันทำให้เขารู้ว่าไม่มีที่ใดจะอบอุ่นและทำให้หายเหนื่อยได้เท่ากับบ้านที่มีภรรยาและลูกคอยอยู่

“เอวิตราเป็นคุณได้ไหมครับที่จะมาเติมเต็มชีวิตของผมให้สมบูรณ์กับเขาบ้าง” ชายหนุ่มมองภาพถ่ายของเธอนิ่งลูบไล้ใบหน้าที่หลับตาพริ้มนั้นเบาๆ อย่างอ่อนโยนก่อนที่เขาจะล้มตัวลงนอนแล้วกอดภาพถ่ายของเธอเอาไว้แนบอกพร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆ

“กูด ไนท์ ครับ เอวิตรา”