อุบัตรัก ข้ามขอบฟ้า

เอวิตรา

ประเทศไทย จังหวัดเชียงใหม่

“สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันเอวิตราค่ะ วันนี้ดิฉันรับหน้าที่ที่จะพาทุกท่านเข้าเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ของจังหวัดเชียงใหม่เริ่มต้นวันนี้เราจะไปกราบนมัสการท่านครูบาศรีวิชัยหลังจากนั้นเราจะขึ้นไปเที่ยวชมและไหว้พระบนดอยสุเทพกันนะค่ะ หลังจากนั้นเราจะกลับลงมาเที่ยวชม สวนสัตว์เชียงใหม่ ปิดท้ายกันที่ เดินซื้อของกันที่ถนนคนเดิน ยินดีที่ได้ร่วมเดินทางกับทุกๆท่านค่ะหากมีข้อสงสัยในการเดินทางหรือมีปัญหาอะไรให้ดิฉันช่วยเหลือก็ยินดีเสมอค่ะเอวิตราจะคอยดูแลทุกท่านตลอดเวลาในการเดินทางครั้งนี้ค่ะ”

เสียงหวานใสของไกด์สาวนามเอวิตราที่ได้พูดถึงโปรแกรมการท่องเที่ยวในวันแรกของการมาเยี่ยมเชียงใหม่ให้กับคณะลูกทัวร์ได้รับฟังคร่าวๆ ซึ่งก็สร้างความตื่นเต้นให้แก่ลูกทัวร์เป็นอย่างมากเพราะต่างก็พึ่งจะเคยมาเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่กันเป็นครั้งแรกและทุกคนต่างก็ประทับใจในการให้บริการของบริษัททัวร์แห่งนี้เป็นอย่างมากด้วยเช่นกัน สามวันของการดูแลคณะทัวร์กรุ๊ปนี้ทำให้หญิงสาวได้รับคำชื่นชมจากคณะลูกทัวร์และเจ้าของบริษัทเป็นอย่างมากเพราะเธอได้ให้การบริการแก่ลูกค้าเป็นอย่างดีเยี่ยมโดยไม่ปริปากบ่นแม้แต่คำเดียวอีกทั้งเธอยังมีข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในจังหวัดเชียงใหม่บริการแก่ลูกค้าและแนะนำลูกค้าจนเป็นที่ประทับใจแก่ลูกค้าเป็นอย่างมาก

“พี่ต้องขอบคุณหม่อนมากๆ เลยนะจ๊ะที่มาช่วยดูแลลูกค้าให้พี่”

กันยาเจ้าของบริษัททัวร์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสกับเธอเอวิตราเคยมาฝึกงานที่บริษัททัวร์ของกันยาตอนเรียนอยู่ในช่วงของปีสุดท้าย เอวิตราเก่งภาษาอังกฤษมากและเป็นคนที่มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีกับลูกค้า ทำให้ลูกค้าประทับใจในการให้บริการของเอวิตราอีกทั้งเธอเองก็ให้ความสำคัญกับลูกค้าทุกคนเท่าเทียมกันไม่เลือกปฏิบัติต่อลูกค้ากลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

“ไม่เป็นไรค่ะพี่กันช่วงนี้ที่ใบวินก็ไม่ค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่ หม่อนต้องขอบคุณพี่กันมากกว่าค่ะที่ให้งานหม่อนทำ”

เอวิตรายิ้มให้กับเจ้านายสาว กันยารักและเอ็นดูเอวิตรามากเพราะเอวิตราเป็นคนดี น่ารัก นอบน้อมถ่อมตน ที่สำคัญเธอทำงานได้ดี

“นี่จ๊ะค่าแรงของหม่อนแล้วนี่ทิปจากลูกค้าเขาให้หม่อน”

กันยายื่นซองค่าแรงให้กับเธอพร้อมกับซองทิปที่เป็นของลูกทัวร์ให้กับเธอ เอวิตรายกมือไหว้แล้วรับซองมาเปิดดู แล้วเธอก็ต้องตาโตเมื่อเห็นจำนวนเงินในซอง

“พี่กันทำไมมันมากขนาดนี้ล่ะคะ”

หญิงสาวร้องออกมาแล้วยื่นซองให้กับกันยาได้ดู สาวใหญ่ยิ้มให้เธออย่างเอ็นดูกับท่าทางที่ตื่นเต้นของเอวิตรา

“ดูท่าว่าลูกค้าจะชอบหม่อนมากเลยนะจ๊ะให้ทิปเยอะกว่าค่าแรงที่พี่ให้เสียอีก พี่ดีใจกับหม่อนนะจ๊ะที่หม่อนเป็นที่รักของทุกคน พี่ขอให้หม่อนเป็นคนดีอย่างนี้ตลอดไปนะจ๊ะ”

กันยาลูบศีรษะทุยนั้นเบาๆอย่างเอ็นดูเมื่อเอวิตราก้มลงไหว้ขอบคุณเธอก่อนที่กันยาจะเดินเข้าไปในห้องทำงานของเธอ เอวิตราเก็บเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินไปที่รถอย่างอารมณ์ดี หญิงสาวขับรถมุ่งตรงกลับบ้านหลังน้อยของเธอ

“กลับมาแล้วจ้าคนสวย”

เอวิตราส่งเสียงแจ้วๆ มาก่อนตัวทำให้นินินถึงกับยิ้มออกมาให้กับนิสัยเด็กๆ ของเพื่อนสาวสุดที่รัก เธอยืนเงียบทำอาหารอยู่ในครัวนึกในใจว่าไม่เกินสองนาทีเพื่อนรักต้องโผล่มาแน่

“มีอะไรทานบ้างอ่ะ โอ้โห กุ้งทอดของโปรดหม่อนเลยนะเนี้ยไหนชิมตัวหนึงซิ”

หญิงสาวทำท่าจะหยิบกุ้งตัวโตใส่ปากแต่ก็ถูกเพื่อนสาวตีมือเข้าแต่ไม่แรงนัก โทษฐานที่ไม่รักษาความสะอาดอันจะทำให้เกิดโรคต่างๆ

“เพียะ ยายสกปรกไปล้างมือเดี๋ยวนี้เลยนะแก”

นินินทำเสียงดุตาดุใส่เพื่อนสาวพร้อมกับยกจานกุ้งทอดของโปรดของเธอหนีทันที เอวิตราย่นจมูกใส่เพื่อนรักอย่างขัดใจแต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี ก่อนจะเดินตามเพื่อนรักไปต้อยๆ ที่โต๊ะทานข้าวที่ตอนนี้มีอาหารหน้าตาน่ากินวางอยู่สองอย่างคือกุ้งทอดของโปรด กับผัดผักรวม

“กินได้ยังคะคุณแม่”

หญิงสาวทำท่าทางถูมือไปมากลืนน้ำลายลงคอดังเอือก นินินหัวเราะออกมาอย่างชอบใจแต่ก็ไม่วายแกล้งเพื่อนสาว

“ยังไม่ได้แกไปยกต้มจืดตำลึงมาก่อนเลยไปเดี๋ยวคนสวยจะตักข้าวไว้รอ”

นินินบอกเพื่อนรักที่รีบเดินไปยกของโปรดอีกอย่างของเธอออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่นินินตักข้าวสวยร้อนๆใส่จานให้เธอ

“มาแล้วค่า ขอหม่อนทานเลยนะคะคุณนินิน”

เมื่อเพื่อนสาวพยักหน้าเอวิตราก็จัดการกับอาหารตรงหน้าทันทีอย่างหิวโหย นินินมองเพื่อนรักที่ตักนั้นนี่เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ ก็ยิ้มออกมา

“ทานสิจ๊ะนินินอ่ะนี่กุ้งตัวโตจ้า” เอวิตราตักกุ้งใส่จานให้เพื่อนรัก

“ขอบใจจ้า คุณเอวิตรา เอ่อนี่พรุ่งนี้แกพักผ่อนอยู่บ้านก่อนซักวันเถอะนะไม่ต้องไปทำงานหรอกพรุ่งนี้ฉันกับยายแป้งจัดการเอง มีลูกค้าสองรายเท่านั้นแกทำงานเหนื่อยมาหลายวันแล้วพักก่อน” นินิน บอกเพราะเธอเห็นว่าเอวิตราทำงานไม่ได้พักมาสามวันแล้วก็เป็นห่วง

“แล้วที่บริษัทล่ะใครจะดู ฉันไม่เป็นไรหรอกไปทำงานได้” เอวิตราพูดออกมาอย่างสู้งาน แต่นินินส่ายหน้า

“อย่าเลยพรุ่งนี้ฉันเอารถตู้ออกไปปางช้าง ส่วนยายแป้ง ก็เอารถคันเล็กไปส่งลูกค้าที่บ้านถวายตอนแปดโมงเช้า ไปรับกลับอีกทีก็ห้าโมงเย็น ระหว่างนั้นก็ให้มาอยู่ที่บริษัทรับลูกค้าต่อแกพักเถอะ มะรืนค่อยไปทำงาน” เอวิตราพยักหน้าแต่โดยดีเพราะเธอก็เหนื่อยมากเหมือนกันพักซักหน่อยก็คงดี

“นี่จ๊ะนินินเงินค่าแรง”

เอวิตรายื่นซองค่าแรงพร้อมกับซองทิปให้กับนินิน โดยส่วนใหญ่แล้วนินินจะเป็นคนทำบัญชีรายรับรายจ่ายภายในบริษัทและในบ้าน เงินทุกบาทที่ได้มานินินจะเป็นคนจัดสรรปันส่วนทำบัญชีเรียบร้อย ทั้งสองใช้เงินด้วยกันไม่มีความลับต่อกันหากใครจะใช้อะไรก็ต้องบอกกันและกัน แต่ถ้าเป็นของใช้ส่วนตัว นินินก็จะจัดสรรเงินให้ติดตัวอาทิตย์ละ สามพันต่อคนพอสิ้นปีก็จะมาจัดสรรกำไรขาดทุน แบ่งเงินให้แก่กันเป็นอย่างนี้เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันราวกับเป็นพี่น้องคลานตามกันมา ไม่เคยทิ้งกันเมื่อลำบากเมื่อทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกันเมื่อสุขก็สุขด้วยกัน

เอวิตราและนินินได้เปิดบริษัททัวร์ชื่อ ใบวิน ทัวร์นี้มาได้เจ็ดปีแล้วนับว่าเป็นความโชคดีของทั้งสองที่เปิดบริษัทตรงกับการเปิดตัวไนท์ซาฟารีและงานราชพฤกษ์ ของจังหวัดเชียงใหม่ เป็นช่วงที่มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวเชียงใหม่เป็นจำนวนมากทำให้ ใบวินทัวร์ มีลูกค้ามาใช้บริการอย่างหนาแน่นทั้งเอวิตราและนินินต่างก็ขยันขันแข็งทำงานตัวเป็นเกลียว แทบไม่มีเวลาพักผ่อนด้วยซ้ำ และจากการที่มีลูกค้าเป็นจำนวนมากในแต่ละวันทำให้ทั้งสองมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นเรื่อยๆ และสามารถปรับปรุงบริษัททัวร์ ใบวินให้ดูดีและน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น เนื่องจากทั้งสองเป็นคนที่รู้จักคุณค่าของเงิน เงินทุกบาททุกสตางค์ที่ได้มา พวกเขาก็เก็บหอมรอมริบเอาไว้ใช้เมื่อยามจำเป็น พอสิ้นปีก็นำมาจัดสรรปันส่วนให้แก่กัน ทั้งนินินและเอวิตราต่างก็เก็บเงินก้อนนั้นไว้เป็นสมบัติส่วนตัวในธนาคารทั้งสองมีเป้าหมายชีวิตที่แตกต่างกันแต่ในเวลานี้มันยังไม่ถึงเวลาที่จะเดินไปตามฝันของตัวเองพวกเธอจึงรอให้พร้อมเสียก่อนความฝันอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

สายวันต่อมาเมื่อเอวิตราตื่นหญิงสาวก็รีบทำธุระส่วนตัวของตนเองเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็มานั่งเปิดคอมเช็คอีเมลของเธอดูเพราะเธอไม่ได้เช็คเมลมาตั้งสามวันแล้วเผื่อว่าลูกค้าจะติดต่อมาบ้าง

“เอ๊ะนี่มันเมลของพี่มีนานี่ โหส่งมาตั้งสามวันก่อนแล้วเหรอ เอะมีเมื่อวานแล้วก็วันนี้อีกตั้งห้าฉบับแนะ! มีอะไรหรือเปล่านะ”

เอวิตราเปิดจดหมายฉบับแรกของเพื่อนรุ่นพี่ที่ส่งมาอ่านดูแล้วก็ต้องหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน

“สวัสดีจ้าเอวิตรา สบายดีไหมเอ่ย นินินล่ะสบายดีไหม ส่วนพี่และครอบครัวสบายดีจ้า พี่จะไม่อ้อมค้อมแล้วนะคือว่าอย่างนี้จ๊ะ พอดีมีหนุ่มคนหนึ่งเขาเห็นรูปถ่ายของหม่อนแล้วเขาเกิดปิ้งหม่อนขึ้นมา แล้วเขาก็อยากจะคุยกับหม่อนพี่ส่งรูปถ่ายของเขามาให้หม่อนด้วยนะเปิดดูได้เลย เขาขอเมลหม่อนจากพี่ด้วยหม่อนจะว่ายังไงจ๊ะ พี่ขอคำตอบด้วยนะจ๊ะเพราะเขาก็รออยู่เช่นกัน คิดถึงนะจ๊ะ มีนา