อุบัตรัก ข้ามขอบฟ้า

คุยกันหน่อยไหมครับ

เอวิตรากดเปิดดูรูปถ่ายของเขาทันทีระหว่างที่รอการดาวน์โหลดไฟล์อยู่นั้นเธอก็เปิดอ่านข้อความอื่นไปเรื่อยๆซึ่งก็ไม่ใช่ของใครอื่นก็มีนานั่นเอง ข้อความอีกสี่ฉบับก็มีเนื้อหาคล้ายๆกัน

“เอวิตราจ๊ะ เห็นรูปหรือยังพี่ขอคำตอบด้วยนะ คุณรอว์ฟเขามารอคำตอบที่บ้านพี่ทุกวันเลย แถมยังโทรมาถามเป็นระยะๆ อีกต่างหาก พี่รับรองว่าเขาเป็นคนดี นิสัยดี โสดสนิท และที่สำคัญรวยมาก”

“เอวิตรา คุณรอว์ฟเขาคลั่งเธอมากเลยนะวันนี้ก็มาตื้อพี่ให้ถามเธออีกยังไงก็ตอบพี่มาด้วยนะจ๊ะ”

“เอวิตรา คุณรอว์ฟเขามาโทรหาพี่ทุกชั่วโมงเลยนะ นี่คุณน้องขาถ้าไม่ชอบเขาก็บอกพี่มาได้เลยไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้าพี่ไม่ได้บังคับ ช่วยตอบทีนะจ๊ะโทรไปก็ไม่รับสาย นินินก็ไม่รับ”

และข้อความสุดท้าย เป็นข้อความที่ส่งมาตอนประมาณ ตีสองของวันนี้ถ้านับเป็นเวลาในประเทศไทยโหอะไรขนาดนี้

“โอ้ยผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ตื้อชะมัดเลย นี่มานั่งจ้องหน้าจอคอมบ้านพี่ไม่ไปไหนเลยนะสงสัยจะคลั้งเธออย่างหนักจะเอายังไงล่ะทีนี้เอวิตรา เธอน่ะทำเอาหัวใจหนุ่มที่นี่รุ้มร้อนเหลือเกินแล้วนะ ว่าไงตอบด่วนๆๆๆ”

เอวิตราถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้อ่านข้อความของเพื่อนรุ่นพี่อะไรกันเนี่ยแค่เห็นรูปเราก็เป็นซะขนาดนี้เลยเหรอ อะไรจะขนาดนั้น

“ไหนขอดูหน้านายรอว์ฟอะไรนี่หน่อยซิ ว่าหน้าตาเป็นยังไงถึงไม่มีสาวๆ ที่โน้นสนใจ โหลดช้าจริงเชียว”

เอวิตรานั่งท้าวคางเคาะโต๊ะไปด้วยเพื่อรอการดาวน์โหลดรูปภาพ เป็นนานกว่าเธอจะได้เห็นรูปของเขาและแล้วเธอก็แทบจะตกเก้าอี้เมื่อได้เห็นภาพถ่ายของเขาดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นพร้อมกับอุทานออกมาเบาๆ

“ฮ้า..นี่นะเหรอนายรอว์ฟอะไรนั่น..หล่อจัง”

หญิงสาวจ้องมองภาพของชายหนุ่มผิวขาวเนียนละเอียดผมสีน้ำตาลเข้มนัยตาสีฟ้าน้ำทะเลเจือแววหวาน คนอะไรดวงตายิ้มก็ได้ด้วยแฮะ จมูกเขาโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากบางสีแดงระเรืออย่างคนที่มีสุขภาพดีเธอมองต่ำลงมาตามลำคอผ่านลงมาตามไหล่กว้างเขาใส่เสือเชิดสีฟ้าอ่อน ปลดกระดุมด้านบนลงมาสามเม็ดมองเห็นขนหน้าอกสีน้ำตาลอ่อนอยู่ร่ำไร

“เซ็กซี่เป็นบ้า ไม่อยากจะเชื่อว่าไม่มีแฟน คนอะไรหล่อเร้าใจเอวิตราเหลือเกิน”

เอวิตราพูดกับตัวเองเคลิ้มๆ ก่อนที่จะคลิ๊กดูรูปถัดไป สายตาจ้องมองรูปแล้วรูปเล่า หัวใจสาวเกิดอาการกระชุ่มกระชวยขึ้นมา

“หล่อกว่าพระเอกหนังซะอีกแนะ อย่างนี้เอวิตราคนสวยจะปฏิเสธได้ยังไงกัน แต่เขาจะชอบเราจริงๆ หรือเปล่าน้า เอาน่าเอวิตราเรื่องอื่นค่อยว่ากันลองคุยดูก่อนก็ไม่เสียหายนี่นาก็แค่คุยไม่ได้มาหาซักหน่อยถ้าคุยกันแล้วไม่ใช่ก็บ้ายบายกันก็จบ”

เอวิตราเฝ้าพิจารณารูปถ่ายอยู่อย่างนั้น แล้วตัดสินใจส่งอีเมลกลับไปให้เพื่อนรุ่นพี่ทันที หลังจากนั้นเธอก็เอาแต่นั่งมองรูปที่แสนจะหล่อเหลาของเขานิ่งๆ

“คุณชื่อรอว์ฟหรือคะ แล้วคุณชอบฉันจริงหรือเปล่า แต่คุณรู้ตัวไหมว่าคุณหล่อถูกใจฉันมากๆ เลยนะจุ๊บๆ”

เอวิตราพูดไปส่งจูบไปให้รูปเขาแล้วก็หัวเราะคิกคักออกมาอย่างชอบอกชอบใจ ใช่ว่าเธอไม่เคยคุยกับใครในลักษณะนี้มาก่อนเพียงแต่ว่าไม่มีใครที่ดูดีและหล่อเท่ากับรอว์ฟเลยซักคนส่วนใหญ่ก็อายุ สี่สิบกว่าทั้งนั้นที่มาชอบเธอแต่พอเวลาผ่านไปก็หายไปเสียเฉยๆ ซึ่งเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรยังคงใช้ชีวิตปกติผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นลูกค้ามากกว่าที่ชอบมาหยอดคำหวานใส่เธอหวังที่จะนอนกับเธอพอเธอไม่เล่นด้วยก็เลยไม่กล้า

ชายต่างชาติบางคนชอบดูถูกผู้หญิงไทยและคิดว่าผู้หญิงไทยง่ายแล้วก็เห็นแก่เงินซึ่งความจริงแล้วจะไปว่าทางเขาฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกเพราะในปัจจุบันสังคมไทยก็มักจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผู้หญิงไทยมักจะแต่งงานกับคนต่างชาติเพราะเงินเสียเป็นส่วนใหญ่โดยไม่สนใจเรื่องความรักแต่สนใจเรื่องปากท้อง หาความสุขสบายให้กับตัวเอง บางคนก็เพื่อสนุกไปวันๆ บางคนก็มีความจำเป็นเพราะต้องเลี้ยงดูคนในครอบครัวที่ลำบาก เหตุผลที่มากมายของแต่ละคนจนบางครั้งอาจทำให้ชาวต่างชาติมองไปในทางที่ผิดได้ บางคนถูกผู้หญิงหลอกทั้งๆ ที่มีสามีอยู่แล้วแต่ก็ยังแต่งงานกับชาวต่างชาติเพราะต้องการเงินจากเขา ใช่ว่าจะมีแต่ชาวต่างชาติถูกหลอกอยู่ฝ่ายเดียว ผู้หญิงไทยเองก็ถูกหลอกไปมากเหมือนกัน บางคนถูกหลอกให้แต่งงานแล้วไปอยู่ต่างประเทศกับสามีแต่ความจริงแล้วกลับถูกหลอกไปขายยังต่างประเทศปัจจุบันมีเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นมากมายเพียงเพราะความต้องการของปัจจัยสี่ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

เอวิตราเองก็เคยคิดที่จะแต่งงานกับชาวต่างชาติเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นแต่พอเธอมีงานทำมีเงินใช้จ่ายอยู่อย่างพอเพียงและสุขสบายประกอบกับการที่สายงานของเธอทำให้พบเจอกับคนหลากหลายรูปแบบทำให้เธอได้เห็นถึงความแตกต่างในด้านความคิดและวัฒนธรรมของแต่ละชนชาติและเธอได้เล็งเห็นแล้วว่าการอยู่เพียงเพราะเงินอย่างเดียวไม่มีทางที่จะพบความสุขเท่ากับการได้อยู่กับคนที่รักในบั่นปลายของชีวิต เธอต้องการให้ครอบครัวของเธออบอุ่นอบอวลไปด้วยความรักอยากให้ลูกๆของเธอมีแต่ความสุขเต็มไปด้วยรอยยิ้ม อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกซึ่งเธอเองก็ไม่เคยได้สัมผัสกับความสุขแบบนั้นมาก่อนในชีวิต เพราะเธอเติบโตมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่พร้อมกับนินินและมีนาทั้งสามคนโชคดีที่เรียนเก่งสอบชิงทุนและสอบเข้ามหาวิทยาลัยเชียงใหม่ได้ในคณะมนุษย์ศาสตร์เอกภาษาอังกฤษทั้งสามคน มีนาสอบชิงทุนได้เรียนต่อที่อเมริกาเธอพบรักกับคาร์แล้วตกลงแต่งงานกันใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาโดยสามีของเธอชดใช้ทุนให้แก่รัฐบาลทั้งหมดเพื่อที่มีนาจะได้อยู่ที่นั้นไม่ต้องกลับมาใช้ทุนที่ประเทศไทย

ส่วนเอวิตราและนินินเมื่อเรียนจบก็ตัดสินใจออกมาตั้งบริษัททัวร์เล็กๆ จากรถเช่าเก่าๆ เพียงคันเดียวค่อยๆ เติบโตขึ้นเรื่อยๆ จนถึงปัจจุบันใบวินทัวร์มีสำนักงานเป็นของตนเอง มีรถตู้คันใหญ่ มีรถเล็กอีกสองคันสำหรับรับส่งลูกค้ามีพนักงานช่วยสามคนซึ่งทุกคนล้วนเป็นน้องจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทั้งสิ้นทุกคนให้ความรักและเคารพเอวิตราและนินินเป็นอย่างมากเพราะเงินส่วนหนึ่งของใบวินทัวร์ถือเป็นเงินช่วยเหลือในบ้านเด็กกำพร้า ทุกวันนี้ทั้งสองอยู่กันอย่างสบายมากขึ้นแต่ทั้งเอวิตราและนินินก็ยังออกรับงานนอกตลอดพวกเขาไม่เคยปฏิเสธงานที่พุ่งเข้าใส่พวกเขาถึงได้มีทุกอย่างได้เช่นวันนี้