อุบัตรัก ข้ามขอบฟ้า

เดอะแบกก็น่ารักนะ

ซานฟรานซิสโก

“คาร์ ภรรยานายว่าไงบ้าง เอวิตราเธอติดต่อกลับมาหรือยัง”

รอว์ฟเอ่ยถามเพื่อนรักของเขาทันทีที่เข้ามาถึงที่ทำงานในเช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เขาไปทานข้าวที่บ้านของคาร์

“ยังเลยครับบอส ตอนนี้ที่ประเทศไทยยังเป็นเวลากลางคืนอยู่เลยครับ” ในสถานที่ทำงานคาร์จะให้ความเคารพต่อเพื่อนรักในฐานะนายจ้างของเขา

“อื่มสายๆ นายช่วยถามภรรยานายให้ทีนะว่าเธอติดต่อมาหรือยัง”

รอว์ฟบอกพร้อมกับเปิดแฟ้มเอกสารไปด้วยเขาทำราวกับว่าสั่งงานกับลูกน้องไม่ใช่สอบถามความคืบหน้าของเอวิตรา ซึ่งคาร์ก็ไม่ได้พูดอะไรเขายังคงทำตามคำสั่งของเจ้านายเป็นอย่างดีและรวดเร็วเสมอ

“เธอยังไม่ติดต่อกลับมาเลยครับ”

นั่นคือคำตอบจากคาร์ ในวันแรกและวันต่อมาก็ยังเป็นเช่นเดิมจนเขาแทบทำอะไรไม่ได้เพราะเขาเป็นกังวล ถึงขนาดโทรหามีนาด้วยตัวเอง หรือยอมเสียมารยาทขอไปทานข้าวที่บ้านของคาร์เพื่อแค่นั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ รอว่าเมื่อไหร่เธอจะติดต่อกลับมาและวันนี้ก็เช่นเดียวกันที่รอว์ฟมานั่งรอการติดต่อกลับของเอวิตรา

“คุณมีนาครับเอวิตราติดต่อมาหรือยังครับ”

คำถามจากเพื่อนสามีที่มีนามักจะได้ยินเกือบทุกชั่วโมงก็ว่าได้ในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้ มันทำให้มีนารู้สึกกึ่งขำกึ่งสงสารเพื่อนสามียิ่งนักเธอไม่คิดเลยจริงๆ ว่าผู้ชายที่เพรียกพร้อมไปซะทุกอย่าง เช่นรอว์ฟ ครูซเชอร์ ท่านประธานบริษัทขนส่งที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งในอเมริกาจะมาตกม้าตายเพียงเพราะผู้หญิงที่แสนจะธรรมดาอย่างเอวิตรา เขาเฝ้ารอคอยว่าเมื่อไหร่เอวิตราจะติดต่อกลับมาและคอยมาย้ำให้เธอส่งอีเมลไปหาเอวิตราทุกวันนี่เธอก็ส่งอีเมลไปให้เอวิตราตั้งห้าฉบับแล้วแต่เอวิตรายังไม่ยอมตอบกลับมาเลยพอโทรไปก็ไม่สามารถติดต่อได้ทั้งสองคนทั้งนินินและเอวิตราสงสัยคงจะเปลี่ยนเบอร์มือถือไปแล้วอีกอย่างเธอก็ไม่ค่อยจะโทรหาสองสาวนักเพราะช่วงหลังๆ เธอมัวแต่ยุ่งเรื่องดูแลลูกน้อยจนแทบจะไม่มีเวลาทำอะไรอีกทั้งเอวิตรากับนินินก็คงจะงานยุ่งเหมือนกัน

“ผมมารบกวนอีกแล้วนะครับคุณมีนา”

รอว์ฟเอ่ยขึ้นเมื่อเดินตามคาร์เข้ามาในบ้าน มีนายิ้มหวานส่งให้พร้อมกับรับเอาเสื้อสูทและกระเป๋าเอกสารของสามีมาถือเอาไว้

“ยินดีมากค่ะน้องลิซ่าคงดีใจมากรู้สึกว่าช่วงนี้จะติดคุณลุงรอว์ฟมากๆเลยค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมาแล้วพอดีคุณปู่คุณย่ามารับไปเที่ยว”

มีนาพูดออกมาอย่างมีความสุขเมื่อพูดถึงลูกสาวสุดที่รักของเธอ มีนาปล่อยสองหนุ่มนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขกส่วนเธอก็เข้าครัวเตรียมอาหารให้สามีและเพื่อน ไม่ถึงสิบห้านาทีเธอก็ต้องรีบวิ่งออกมาจากห้องครัวด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงร้องหาเธอ

“คุณมีนาครับ คุณมีนา” รอว์ฟเรียกหามีนาเสียงดังลั่น

“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้น” เธอทำหน้าเหรอหรา คาร์ดึงภรรยาลงมานั่งข้างๆ แล้วชี้ให้ดูที่หน้าจอคอมพิวเตอร์

“เพื่อนคุณเขาส่งเมลกลับมาแล้วครับที่รัก”

คาร์บอกภรรยาเสียงนุ่ม มีนาส่งยิ้มกว้างให้สองหนุ่มแล้วเปิดข้อความขึ้นมาแล้วอ่านให้สองหนุ่มฟังเพราะเอวิตราส่งข้อความมาเป็นภาษาไทย

“ใจเย็นๆเพื่อน” คาร์หันไปเย้ารอว์ฟที่นั่งลุ้นตัวโก่งอยู่ข้างๆเขา

“ก็คนมันตื่นเต้นนี่นา...หัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยมาก่อน”

รอว์ฟสารภาพกับเพื่อนรักระหว่างรอมีนาที่เดินไปล้างมือแล้วกลับมาอ่านข้อความที่เอวิตราส่งมาให้กับสามีและรอว์ฟที่นั่งตั้งหน้าตั้งตารอรับฟัง

“ไม่น่าเชื่ออย่างนายเนี่ยนะตื่นเต้น...ถามจริงนายจริงจังขนาดนี้เลยเหรอ แน่ใจหรือไง”

คาร์ถามออกมาตรงๆ พร้อมกับมองหน้าเพื่อนรักอย่างค้นหา เขามองเพื่อนรักอย่างกับไม่เคยเห็นมาก่อนกับการที่หลงไหลไปกับผู้หญิงคนไหน

“แน่ใจสิ..อย่างที่บอกหัวใจฉันเต้นแรงเพียงแค่ได้เห็นรูปของเธอ ความรู้สึกของฉันมันรุนแรงนัก ฉันบอกได้อย่างเต็มปากเลยนะคาร์ว่าเธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ฉันอยากจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ อยากให้เธอมาเป็นแม่ของลูกฉัน และใช้ชีวิตอยู่กับฉันตลอดไป อย่างเช่นนายกับคุณมีนาไง” รอว์ฟพูดออกมาโดยไม่ติดขัดเลยแต่คาร์กลับมีใบหน้าที่ขรึมลง

“รอว์ฟถ้านายคิดว่าต้องการแต่งงานกับผู้หญิงซักคนที่เป็นอย่างเมียฉัน ฉันบอกได้เลยว่าไม่มีใครเหมือนกันหรอกนะนายอย่าเอาเมียฉันเป็นบรรทัดฐานในการเลือกผู้หญิงของนายสิ มีนาก็คือมีนา เอวิตราก็คือเอวิตรา” คาร์พูดกับเพื่อนรักของเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง รอว์ฟส่ายหน้า

“โนๆ คาร์นายเข้าใจผิดแล้ว ที่ฉันรู้สึกกับเธอเพราะเธอเป็นเธอต่างหาก ฉันชอบรอยยิ้ม ชอบรูปร่างหน้าตา ไม่รู้สิบอกไม่ถูกเอาเป็นว่าฉันชอบทุกอย่างที่รวมกันออกมาเป็นเอวิตรา โอเค ยอมรับว่าชอบเพราะเขาเป็นผู้หญิงไทยที่สวยน่ารักเหมือนกับภรรยาของนายแต่ใช่ว่าฉันจะยึดติดกับภาพลักษณ์ของภรรยานายหรอกนะ แค่มองก็รู้แล้วว่าเอวิตราแตกต่างจากภรรยาของนาย ดูเธอจะแสนซนแทบจะไม่เป็นกุลสตรีเอาเสียเลยแต่ฉันชอบแบบนี้ นะ” รอว์ฟอธิบายซึ่งคาร์ก็ยิ้มออกมาอย่างโล่งอก มีนาเดินกลับมานั่งแล้วอ่านข้อความให้ทั้งสองฟัง

“สวัสดีค่ะพี่มีนา ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะที่ตอบเมลพี่ช้า พอดีหม่อนติดงานไม่ได้เปิดดูคอมเลยพึ่งจะมาเปิดก็วันนี้เองไม่โกรธนะคะ ชายหนุ่มที่พี่ส่งรูปมาให้เขาหล่อมาก ค่ะไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะยังโสดอยู่แต่เมื่อพี่ยืนยันอย่างนั้นหม่อนค่อยเบาใจหน่อย เขาชอบหม่อนจริงหรือเปล่าคะอยากคุยกับหม่อนจริงๆเหรอ ถ้าเขาจริงใจ พี่มีนาก็ให้เมลหม่อนกับเขาได้เลยค่ะ ฝากพี่มีนาบอกเขาด้วยนะคะว่าหม่อนตกลงคุยกับเขาแล้วพี่ก็ต้องบอกเขาด้วยนะว่าน้องสาวพี่คนนี้น่ารักขนาดไหน จริงใจไม่ไก่กาอยู่แล้ว

รักและคิดถึงเสมอ

เอวิตรา

มีนาอ่านไปยิ้มไปพลอยทำให้สองหนุ่มยิ้มไปด้วยโดยเฉพาะรอว์ฟเขายิ้มแทบหุบไม่ลงเลยทีเดียวที่เอวิตราชมเขาว่าหล่อและตกลงคุยกับเขาแล้ว

“ขอบคุณคุณมีนามากนะครับ” รอว์ฟเอ่ยขอบคุณภรรยาของเพื่อนด้วยรอยยิ้ม

“ยินดีค่ะขออย่างเดียวคุณอย่าหลอกน้องสาวของมีนาก็พอ” มีนาพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ผมสัญญาครับว่าจะจริงใจกับเธอ” ชายหนุ่มให้คำมั่นกับเธอ

“สัญญานะคะว่าถ้าคุยกันแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่ก็ต้องบอกเอวิตราตรงๆ มีนาอยากให้คุณแสดงเจตนาในการคบหาให้ชัดเจนไม่ใช่ทำเป็นเล่นๆ เพราะเอวิตราภายนอกอาจจะดูเข้มแข็งแต่เธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่อ่อนไหว เราเติบโตมาอย่างโดดเดี่ยวค่ะรอว์ฟพวกเราขาดความอบอุ่นและรอคอยว่าซักวันจะมีใครมาเติมเต็มและมอบความอบอุ่นให้กับเรายังไงมีนาก็อยากให้คุณคิดแล้วก็ตัดสินใจให้ดีถ้าหากคุณจะพูดอะไรออกไป อยากให้คุณตริตรองคำพูดทุกคำของคุณก่อนจะพูดออกมาได้ไหมคะ” มีนามองเพื่อนสามีอย่างขอร้องซึ่งรอว์ฟก็พยักหน้ารับแต่โดยดี

“ครับคุณมีนาผมจะปฏิบัติตามที่คุณแนะนำทุกอย่าง”

รอว์ฟรับคำของเธอด้วยสายตาและน้ำเสียงที่จริงจังพลอยทำให้มีนาค่อยคลายความกังวลลงบ้าง เพราะเธอไม่อยากเห็นคนที่เธอรักต้องพบกับความผิดหวัง

ชายหนุ่มอยู่ทานข้าวกับสองสามีภรรยาแล้วนั่งคุยกันอีกซักครู่จึงขอตัวกลับบ้านตอนแรกเขากะว่าจะรอน้องลิซ่ากลับมาแต่มารดาของคาร์โทรศัทพ์มาบอกว่าจะให้น้องลิซ่าค้างด้วยพรุ่งนี้เช้าถึงจะพากลับมาส่งบ้านรอว์ฟ์จึงขอตัวกลับก่อน

“ผมต้องขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับคุณมีนา คาร์ ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณจริงๆ” ชายหนุ่มลุกขึ้นพร้อมกับเอ่ยคำขอบคุณแก่สองสามีภรรยาแล้วขอตัวกลับ

“นี่ค่ะอีเมลแอดเดรดของเอวิตรา โชคดีนะคะ” มีนากล่าวคำอวยพรให้กับเพื่อนของสามี

“โชคดีนะเพื่อนรัก”

คาร์ตบไหล่เพื่อนเพื่อให้กำลังใจรอว์ฟค้อมศีรษะให้กับทั้งสองแล้วเดินออกจากบ้านเล็กๆ ที่แสนจะอบอุ่นนั้นไปด้วยหัวใจที่พองโต

“ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะว่ารอว์ฟจะจริงจังขนาดนี้” มีนาหันมาพูดกับสามีขณะที่เขาโอบเอวประคองเธอเข้าไปในห้องนอน

“รักแรกพบน่ะที่รัก บางทีคงจะถึงเวลาแล้วที่รอว์ฟจะมีครอบครัวเสียทีและผู้หญิงคนที่ใช่ของรอว์ฟอาจจะเป็นเอวิตราก็ได้จริงใหมที่รัก”

เขาหันมาเลิกคิ้วให้ภรรยาคนสวยของเขาซึ่งมีนาก็ยิ้มรับกับคำพูดของสามี

“เอวิตราเป็นผู้หญิงที่ดีค่ะถ้ารอว์ฟได้แต่งงานกับเอวิตราจริงๆ มีนาเชื่อว่ารอว์ฟจะมีความสุขมากๆ” มีนาพูดออกมาอย่างมั่นใจเพราะเธอเองก็รู้จักเอวิตรามาเกือบทั้งชีวิต

“เหมือนผมใช่ไหมที่รัก”

คาร์หันมาส่งยิ้มให้กับภรรยาแล้วดึงเธอลงมานอนทาบทับบนตัวเขา มีนายิ้มหวานให้สามีขยับตัวเอาจมูกของเธอมาชนกับจมูกของเขา

“ก็งั้นสิคะที่รัก ใครจะโชคดีเหมือนคุณกันที่ได้แต่งงานกับคนที่รักคุณสุดหัวใจอย่างมีนา”

มีนาพูดชิดกับริมฝีปากของเขาแล้วกดจุมพิตลงกับปากของสามีที่รออยู่ก่อนแล้วอย่างดูดดื่มซึ่งคาร์ก็ไม่ปฏิเสธการกระทำของภรรยากลับชอบใจเสียด้วยซ้ำ

“อื้ม..ที่รัก”

คาร์ ร้องครางออกมาอย่างพอใจเขาลูบไล้ฝ่ามือไปทั่วแผ่นหลังของภรรยาแล้วค่อยๆเลื่อนลงกอบกุมบั้นท้ายงามงอนของเธอแล้วคลึงเบาๆ อย่างเร้าอารมณ์จนมีนาเองก็ร้องครางออกมาอย่างพอใจในการกระทำของสามีทั้งสองต่างก็จุมพิตกันอย่างดูดดื่ม และเพียงไม่นานคาร์ก็พลิกตัวของเขาขึ้นทาบทับภรรยา ประกบปากจุมพิตเธออย่างเร่าร้อน สองมือเลื่อนขึ้นมาลูบไล้ทรวงอกอวบอิ่มของภรรยาอย่างหลงใหล

“คาร์..”

หญิงสาวครางออกมาเบาๆ เมื่อสามีสุดที่รักซุกไซร้ซอกคอของเธอขบเม้มเบาๆ

“มีนาจ๋า...ที่รัก..”

ชุดอยู่บ้านตัวสวยถูกถอดออกจากร่างกายของมีนาจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว รวมทั้งตัวเขาเองเช่นกันที่ถูกภรรยาแสนสวยถอดชุดทำงานออกให้อย่างเอาใจจนร่างกายของทั้งสองเปลือยเปล่า ความรักที่ทั้งสองสามีภรรยามีให้แก่กันและกันไม่เคยลดน้อยลงมีแต่เพิ่มมากขึ้นในทุกๆ วัน