Creeping! อ่อยก่อนค่อยรัก

EP4 หึงก็บอกว่าหึงดิครับ :)

EP4 หึงก็บอกว่าหึงดิครับ :)

Gavin's Part

หลังจากที่จัดการแบ่งที่นั่งกันได้ลงตัวแล้วพวกเราก็นั่งดื่มและคุยกันไปเรื่อยๆ โดยที่บนตักผมมีที่รักนั่งอยู่ เอวบางถูกผมกอดไว้หลวมๆ เพื่อกันเธอตก สายตาหลายคู่ที่มองที่รักในตอนแรกเลิกมองเธอไปแล้วเมื่อเห็นว่าเธออยู่กับผม ผมแอบแสยะยิ้มให้ไอ้ผู้ชายโต๊ะข้างๆ ที่มันมองที่รักอย่างกะจะกลืนกินอย่างเหนือกว่าเมื่อคนที่มันมองกอดคอผมแน่น

แต่งตัวยั่วเฉยๆ ไม่พอนะกลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวที่รักยังยั่วอีกยิ่งนั่งแบบนี้มันยิ่งทำให้เราใกล้กันจนผมได้กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นกายเธออย่างชัดเจน หอมจนผมแอบดมคอเธอไปตั้งหลายรอบโดยที่เธอไม่รู้ตัว

นั่งดื่มไปสักพักก็เริ่มมีคนเข้ามาขอชนแก้วกับผมเรื่อยๆ จนคนบนตักเริ่มทำหน้าหงุดหงิดไม่พอใจเพราะพอมีคนมาเธอก็ต้องเบี่ยงตัวหลบให้คนพวกนั้นเข้ามาชนแก้วกับผมได้ถนัดจนที่รักหงุดหงิด

ก็คนมันฮอตอ่าครับ โทษที

พอเห็นเธอหงุดหงิดผมก็ยิ่งชอบแกล้งใครมาขอชนแก้วผมก็ชนกับเขาหมดจนโดนที่รักหันมามองตาขวางอยู่หลายที

“ไปไหน?" ผมถามเมื่อคนบนตักแกะมือผมออกจากเอวแล้วทำท่าจะลุกหนี

"ไปไหนก็ได้ รำคาญแกอะคนมาขอชนแก้วเยอะ"

"หึงก็บอกว่าหึงดิครับ"

ที่รักถึงกับเงียบเมื่อผมพูดแบบนั้นออกไปดวงตากลมโตวูบไหวไปครู่หนึ่งจนผมต้องพูดดักขึ้นเพื่อไม่ให้บรรยากาศระหว่างเรามันอึดอัด

จะหึงได้ไงละเนอะเธอไม่ได้ชอบผมสักหน่อย

"พูดเล่นน่า"

“แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่หึงแกจริงๆ ล่ะจะว่าไง?"

รอบนี้เป็นผมที่เงียบบ้างเมื่อโดนเธอหันมาถามด้วยแววตาจริงจังจนทำเอาใจผมกระตุกกับคำว่า 'หึง' ของเธอ

คนอย่างที่รักจะหึงผมจริงๆ งั้นเหรอ

"คิก ล้อเล่นน่าใครจะไปหึงแกกัน" เหมือนลูกโป่งที่ถูกเป่าจนลูกใหญ่แล้วโดนเจาะจนแตกเพราะคำว่า 'ล้อเล่น'

เออ คนอย่างที่รักจะหึงใครเป็นเธอก็แค่แกล้งเอาคืนผมเท่านั้นแหละ

"ที่รัก..."

"อ้าว เจมส์" เราสองคนกำลังทำสงครามประสาทกันแต่อยู่ๆ ก็มีคนเรียกที่รักขึ้น เธอหันไปมองพร้อมกับท่าทางดีใจที่เจอผู้ชายตรงหน้าจนผมต้องกอดเอวบางแน่นขึ้นกว่าเดิม

ไม่ได้ตั้งใจนะมือมันไปเอง

"หายไปไม่ตอบไลน์กันเลยนะ" คนที่ที่รักเรียกว่าเจมส์พูดจาตัดพ้อ

"ก็เจมส์มีแฟนแล้วนี่ เราไม่อยากโดนแฟนเจมส์ตบนะ"

"เลิกแล้วครับ ตอนนี้โสด"

น่ารำคาญว่ะ มันบอกว่าโสดพร้อมกับส่งสายตาให้ที่รักอย่างเชิญชวนถ้า พูดตรงๆ ก็คือไอ้เจมส์อะไรนี่โสดแล้วและกำลังเชิญชวนที่รักให้ไปสานต่อความสัมพันธ์สินะ

"ถามจริง?"

"จริงสิครับเจมส์ไม่เคยโกหกที่รักนะ เอ่อ แล้วนั่นแฟนเหรอ?" นึกว่าจะไม่เห็นหัวกันซะแล้วถ้าผมไม่แกล้งกอดที่รักแรงๆ จนเธอสะดุ้งมันก็คงมองไม่เห็นผมแล้วมั้ง

"ไม่ใช่ๆ รุ่นน้องน่ะ"

"แล้วทำไมนั่งกันแบบนั้นล่ะ"

"พอดีโต๊ะมันเต็มน่ะ"

“อ้าว ลำบากแย่เลยไปนั่งกับพวกเจมส์มั้ย มีโต๊ะว่างพอดี"

"อื้อ เอาดิ" ที่รักหันมามองหน้าผมที่ส่งสายตาให้เธอว่าห้ามไปแต่ยัยตัวดีน่ะยิ่งผมไม่อยากให้ไปเธอก็ยิ่งจะไป ที่รักรับปากไอ้หมอนั่นก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูผมว่า

'พี่ได้เหยื่อแล้ว ไปก่อนนะ'

แบบนี้แม่งยิ่งตอกย้ำว่าผมเป็นแค่ของเล่นขั้นเวลาของเธอเท่านั้น พอเจอคนที่ถูกใจกว่าเธอก็ทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้เลย

.

.

.

"โดนทิ้งซะแล้วเพื่อนกู ไม่รั้งเขาไว้วะ?"

ร่างสูงมองตามคนตัวเล็กที่เดินเกาะแขนไปกับเจมส์ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว หงุดหงิด ไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้จนนิวส์ที่มองเพื่อนตัวเองอยู่นานทักขึ้น

"เรื่องของเขาดิ"

เออ จะทำอะไรไปไหนก็เรื่องของยัยนั่นเลยไม่เกี่ยวกับเขา พูดจบกวินก็ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกทีเดียวจนหมดแก้วโต๊ะที่ที่รักไปนั่งอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เขานั่งมากทำให้สามารถมองเห็นได้ว่าตอนนี้คนตัวเล็กกำลังทำอะไรอยู่ ถึงจะนั่งเก้าอี้คนละตัวกับคนชื่อเจมส์อะไรนั่นแต่ทั้งคู่ก็นั่งชิดกันจนจะสิงร่างกันอยู่แล้ว แอลกอฮอล์แก้วแล้วแก้วเล่าถูกยกขึ้นดื่มเพื่อดับความร้อนรุ่มในใจแต่ต่อให้ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่ช่วยให้ใจของกวินเย็นลงได้เลย

"จ้องขนาดนี้ ไม่ไปตามกลับมาวะ" นิวส์ที่มองอาการเพื่อนตัวเองอยู่นานและพอจะรู้ว่าเพื่อนตัวเองกำลัง 'รู้สึก' อะไรอยู่กระซิบบอก ให้ไปตามกลับมาได้ไงล่ะเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยเธอจะทำอะไรมันก็เรื่องของเธอสิ

"ที่รักไปไหนอะ?" น้ำตาลที่เพิ่งกลับมาจากเข้าห้องน้ำเมื่อกลับมาไม่เจอที่รักก็ถามหาเพื่อนตัวเองทันที ส่วนจีนั้นสายไหลเจอเพื่อนโต๊ะไหนก็ไหลไปเรื่อยๆ รายนั้นน่ะไม่ค่อยห่วงหรอกเพราะจีเป็นผู้ชายแต่ที่รักเป็นผู้หญิงและยิ่งเวลาเมายิ่งเอาไม่อยู่คุมสติไม่ค่อยได้ด้วยเธอก็เลยเป็นห่วงแม้จะรู้ว่าเพื่อนเธอเก่งและดูแลตัวเองได้ก็เถอะแต่มันก็พลาดกันได้นี่นา

"ไปกับคนชื่อเจมส์"

"อ่อ แล้วไป" กวินชี้มือไปที่โต๊ะที่ที่รักนั่งอยู่ น้ำตาลมองตามเห็นทั้งสองคนโบกมือให้อยู่ก่อนแล้วพอเห็นว่าเป็นคนรู้จักก็เลยปล่อยไป ยิ่งเห็นว่าน้ำตาลดูไว้ใจไอ้หมอนั่นกวินก็ยิ่งไม่พอใจ วันนี้อุตส่าห์ว่าจะไม่หิ้วใครแต่ที่รักกลับชิงทิ้งเขาไปกับคนอื่นแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน

หักหน้าเขาชัดๆ

"คนที่พี่ที่รักไปนั่งด้วยคือใครเหรอครับเธอ" ซีถามในสิ่งที่เพื่อนตัวเองไม่กล้าถามเอาแต่นั่งจ้องเงียบๆ จนซีที่มองหน้ากับนิวส์ก็เป็นอันรู้กันถามน้ำตาลให้

"คนคุยเก่าที่รักอ่ะ คนนี้คุยนานด้วยนะเห็นคุยกันจนเกือบคบกันแล้วแต่เจมส์หนีไปมีแฟนก่อน"

"ว้าวๆ แบบนี้เขาจะรีเทิร์นกันมั้ยอ่าครับ"

"ไม่รู้สิ ไปกับเขาแบบนั้นก็คงมีเยื่อใยละมั้ง ปกติเลิกคุยแล้วที่รักมันไม่กลับไปคุยซ้ำนะ"

"แบบนี้เพื่อนผมก็นกสิครับ"

“ถ้าหมายถึงกวินเหรอ? คงไม่นกหรอกมั้งกวินไม่ได้ชอบที่รักสักหน่อยนี่นา"

"ก็ไม่แน่นะครับ"

"หุบปากไปไอ้นิวส์"

"คิ้กค้าก" นิวส์พูดทีเล่นทีจริงจนโดนกวินมองตาขวางใส่ ถ้าเกิดสองคนนั้นกลับมาคุยกันจนคบกันจริงๆ เพื่อนเขาได้นกของจริงแน่ ทุกวันนี้อยู่ในสถานะอะไรกันยังไม่รู้เลยเคยบอกกวินแล้วว่าถ้าช้าโดนหมาคาบไปแดกแน่แต่เพื่อนปากแข็งของพวกเขาก็เอาแต่บอกว่าไม่ได้ชอบๆ

เหอะ มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่ามันชอบอย่ามาปากแข็งหน่อยเลยถ้าไม่ชอบไม่แอบหอมที่รักแบบนั้นหรอก สายตาที่มองที่รักเวลาเผลอก็คือถ้าจับแดกได้มันทำไปแล้ว อย่ามาปฏิเสธซะให้ยากเลย

กวินชอบที่รัก เพื่อนดูออก!

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงเจ้าของร่างสูงโปร่งรูปร่างสมส่วนเป็นที่หมายตาของสาวๆ ค่อนผับเดินกลับมาที่โต๊ะของตัวเองก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดด้วยความหงุดหงิดเมื่อคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ถามเพื่อนก็ไม่มีใครดูไว้ให้ไม่รู้ว่าที่รักหายไปไหนกวินจึงรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปหาเธอทันที

T-rak

Gavin: อยู่ไหน

Read

Gavin: อย่าอ่านไม่ตอบ อยู่ไหน!

T-rak: ห้องน้ไ

T-rak: ห้องน้ำ*

Gavin: เมา?

T-rak: เปล่าๆ

Gavin: จะกลับยัง

T-rak: ยางงงง มึนอ่าออกไปไม่ได้

Gavin: รับสาย

T-rak: อะไรของแกเนี่ย โทรทำไม

Gavin: รับ!

("อะรายยย")

ปลายสายที่กวินโทรหารับโทรศัพท์ด้วยเสียงยานๆ ฟังดูก็รู้แล้วว่าเมา อะไรจะเมาเร็วขนาดนั้นวะ ก่อนเขาไปเข้าห้องน้ำยังเห็นดีๆ อยู่เลยที่รักไม่ค่อยดื่มด้วยซ้ำเขาไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวกลับมาอีกทีเมาซะแล้ว

"เมาเหรอวะที่รัก?"

("ม่ายเมาาาา เรียกพี่สินี่พี่ที่รักนะ")

"พูดมาก รออยู่นั่นนะเดี๋ยวไปรับ"

("ไม่ต้องงมาา เจมส์พามาเดี๋ยวเจมส์พากลับ")

"ที่รัก! บอกให้รอ"

("อื้ออๆๆ")

ร่างบางที่วันนี้รู้สึกว่าจะดื่มเกินลิมิตของตัวเองยืนหลับตาเอาศีรษะพิงกำแพงหลังจากวางสายจากรุ่นน้อง เธอกระดกไปสองแก้วติดแล้วก็เมาจนโลกหมุนต้องขอให้เจมส์พามาเข้าห้องน้ำเมื่อรู้สึกไม่ค่อยโอเคถ้านั่งนานกว่านี้โดนเพื่อนๆ ของเจมส์มอมแน่ๆ ขอหลบมาตั้งสติก่อนค่อยจะกลับโต๊ะไปหาเพื่อน

ปกติที่รักไม่เมาง่ายขนาดนี้นะนอกซะจากว่าสองแก้วที่ดื่มเข้าไปนั้นเข้มจนเกินไป...

ด้านกวินพอเดินมาถึงห้องน้ำก็เห็นเจมส์ยืนรออยู่ที่รักอยู่ข้างหน้าเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นมองเจมส์ตาขวางก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำหญิงเพื่อไปหาต้นเหตุที่ทำเขาหงุดหงิดทันที

เข้ามาก็เจอคนตัวเล็กยืนหลับตาพิงกำแพงอยู่หน้าแดงๆ คอแดงๆ พอจะเดาได้ว่าที่รักน่าจะดื่มเหล้าแรงๆ เข้าไปพอสมควรถึงได้ทรงตัวไม่อยู่ขนาดนี้ คนตัวสูงถอดแจ็กเกตของตัวเองคลุมขาเรียวไว้แล้วช้อนร่างบางอุ้มขึ้นเดินออกจากห้องน้ำทันทีก่อนที่จะมีใครเข้ามา

"อ๊ะ อื้ออ ว วิน ทำอะไร"

"อยู่นิ่งๆ จะพากลับ"

เพราะไม่มีแรงจะดื้อกับรุ่นน้องจอมเผด็จการคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของกวินถึงยอมอยู่นิ่งๆ กอดคอเขาแน่นซุกหน้าลงกับอกแกร่งปล่อยให้กวินทำทุกอย่างตามใจชอบ แต่ก่อนที่จะได้ออกไปเจมส์ที่พอเห็นกวินอุ้มที่รักออกมาก็ทำท่าจะเข้าไปขวางแต่โดนสายตาเอาเรื่องของกวินจ้องไว้ซะก่อนจึงยอมถอยออกไป

ผิดแผนไปหมดวันนี้คนที่ควรได้ที่รักไปคือเขาไม่ใช่เหรอวะไม่ใช่ไอ้เด็กนี่

ความจริงเจมส์ก็ชอบที่รักอยู่ไม่น้อยแต่เพราะคุยกันมานานที่รักก็ไม่ยอมเขาสักทีเขาถึงทิ้งเธอไปมีแฟนไงพอได้มาเจอกันอีกก็เลยอยากทำสิ่งที่ค้างคาอยู่แต่ก็ดันมีคนมาขวาง

ยิ่งได้ยากแบบนี้มันยิ่งทำให้เขาอยากได้มากซะด้วยสิ...

.

.

.

Gavin's Part

@คอนโดกวิน

ผมค่อยๆ วางร่างบางลงบนเตียงนอนของผมเบาๆ หลังจากที่พาเธอออกมาจากผับผมก็รีบขับรถตรงมาที่คอนโดตัวเองเลยเพราะที่รักเมาจนหลับไปแล้วรหัสเข้าห้องเธอผมก็ไม่รู้ด้วยสิ พามาที่คอนโดผมน่าจะดีที่สุด ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงหรอกนะก็แค่พาคนเมามานอนพักเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าก็ไปส่งแล้ว

ผมส่งข้อความไปบอกพวกเพื่อนๆ ตั้งแต่ก่อนออกมาแล้วว่าจะพาที่รักกลับก่อนเพื่อไม่ให้เพื่อนเธอเป็นห่วง ไอ้นิวส์มันก็ยังไม่วายแซวผมอีกจนได้นั่นแหละ

'ป้องกันด้วยนะเพื่อน'

นี่คือคำที่มันบอกผม ทำไมต้องป้องกันวะไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อยเมาขนาดนี้ทำไม่ลงหรอก

“ที่รัก...ที่รักตื่นมาเช็ดตัวเปลี่ยนชุดก่อน"

"ฮื่อ ไม่เอา"

ร่างบางที่พอโดนผมรบกวนก็ซุกหน้าลงกับหมอนส่ายหน้าไปมาพูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ แล้วนอนไม่ระวังตัวกางเกงก็สั้นพอเธอขยับตัวทีมันก็...

sh*t! จะเล่นเกมทดสอบความอดทนของผมหรือไง

"ถ้าไม่เช็ดตัวก็ออกไปนอนที่โซฟาเลยไปเหม็นเหล้า" มันก็ไม่ได้เหม็นอะไรขนาดนั้นหรอกแต่ผมกลัวว่าเธอจะไม่สบายตัวมากกว่าแต่ยัยนี่ก็ดื้อซะเหลือเกิน

"ลุกเร็ว" ผมดึงแขนเรียวให้เธอลุกขึ้นแต่ที่รักก็ขืนตัวไว้

"พูดมาก!"

พรึ่บ!

"เฮ๊ย! ทำอะไรของเธอเนี่ย"

ผมโวยวายเมื่ออยู่ๆ คนเมาก็ลุกขึ้นมากระชากแขนผมจนล้มลงไปนอนบนเตียงแล้วตามมานอนกอดขาผมแน่นจนขยับไม่ได้จะสะบัดออกก็กลัวเธอเจ็บ ได้แต่อยู่นิ่งๆ ให้เธอกอดแบบนั้น

"ขอสิบนาที"

คนตัวเล็กพูดแล้วหลับตาซบหน้าลงกับขาผมต่อไป ตอนนี้เหมือนขาผมเป็นหมอนข้างของเธอไปแล้ว หน้าอกหน้าใจเบียดชิดกับขาผมจนรู้สึกได้ถึงความนุ่มของมัน ไม่พอคนเมายังขยับตัวไปมาไม่ยอมนอนนิ่งๆ จนเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังใช้หน้าอกถูไปมากับขาผมอยู่

อ่า แบบนี้มันจะแย่เอานะ

"ถ้าไม่อยากโดนทำอย่างอื่นก็ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ ที่รัก!”