EP5 อยากรู้ก็เข้ามาสิ... (1)
"ถ้าไม่อยากโดนทำอย่างอื่นก็ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ที่รัก!"
คนตัวสูงกดเสียงต่ำขู่คนเมาที่ดื้อไม่ยอมทำตามที่เขาบอก น้ำเสียงจริงจังของกวินทำให้ที่รักยอมลุกขึ้นจากเตียงอย่างจำใจไม่วายหันมามองเขาตาขวางที่มาขัดเวลานอนของเธอ
"ฮึ่ย อยากให้เช็ดนักก็เช็ดให้สิ"
ด้วยความหงุดหงิดที่รักจึงลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมดเหลือไว้เพียงชุดชั้นในสีดำสนิทอวดผิวขาวๆ และหน้าอกอวบใหญ่ที่โผล่พ้นบราเซียตัวเล็กที่ปิดมันแทบไม่มิด กวินหันหน้าหนีหลบภาพตรงหน้าแทบไม่ทันอยู่ๆ ก็มาแก้ผ้าต่อหน้าเขาถ้าเขาทนไม่ไหวจับเธอกดขึ้นมาจะทำยังไง
"ทำอะไรของเธอวะถอดทำไม"
"เช็ดตัวไง อยากให้เช็ดก็เช็ดให้ดิ เร็วๆ ด้วยง่วง"
"ก็เช็ดเองดิ ห้องน้ำอยู่นู่น"
“เร็วๆ วินพี่ง่วง ไม่งั้นจะนอนทั้งที่เหม็นเหล้านี่แหละนอนให้เตียงแกเหม็นไปเลย" ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนกับเตียงอีกครั้งแล้วกลิ้งไปมาเหมือนต้องการให้เตียงเขาติดกลิ่นเหล้าจากตัวเธอให้ได้จนคนตัวสูงหมดความอดทน ถ้ามัวต่อรองกันอยู่แบบนี้คงไม่ต้องนอนมันแล้วคืนนี้ ที่รักโตกว่าเขาซะเปล่าแต่ดื้อชะมัดเลยคนอะไร
“เอาแต่ใจชิบหาย"
"เร็ว!"
"เออๆ"
.
.
Gavin's Part
"อ๊ะ แรงๆ วิน"
"..."
"อ่าส์ ตรงนั้น...ฮื่ออ ดีจัง แรงขึ้นอีกหน่อย"
"..."
"อ๊า! แรงไป อื้อ"
"..."
"อ๊ะ วะ วิน มันจั๊กจี้ อื้อ ไม่เอาแล้วๆ"
“หยุดครางแล้วอยู่นิ่งๆ สักที!"
ผมตะคอกคนตัวเล็กที่นั่งหันหลังให้ผมเช็ดตัวให้อยู่อย่างหมดความอดทน แค่เช็ดตัวมันจำเป็นต้องครางขนาดนี้มั้ยวะ แค่ใส่ชุดชั้นในยั่วผมก็จะบ้าตายแล้วนี่ยังต้องมานั่งฟังเสียงครางของเธอที่มัน 'เกินจริง' ไปมากอีกทำเอาลูกชายผมที่มันสงบอยู่เริ่มตื่นตัวแล้วสิ พอเริ่มสร่างเมามีสติขึ้นมาหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะ
ที่รักตั้งใจยั่วผมชัดๆ
"ฮื่ออ ก็มันจั๊กจี้พอก่อนๆ"
"เช็ดเองเลยไม่เช็ดให้แล้ว" ผมวางผ้าเช็ดตัวทิ้งแล้วลุกขึ้นจะเดินหนีออกไปข้างนอกแต่ยัยตัวแสบก็ดึงแขนผมให้นั่งลงตามเดิม
"เดี๋ยวสิ!"
พรึ่บ!
ก่อนจะตามขึ้นมานั่งทับบนตักผมจนหน้าอกที่ถูกบราเซียตัวเล็กปิดบังไว้เพียงน้อยนิดอยู่ตรงหน้าผมพอดี
นมขาว...น่าฟัดชิบหาย
"จะหนีเหรอ?"
"เปล่า จะออกไปสูบบุหรี่"
"อย่าเพิ่งสิเช็ดตัวให้พี่ให้เสร็จก่อนค่อยไป"
แขนเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องคอผมไว้หลวมๆ พร้อมกับขยับตัวเข้ามาชิดกับผมมากขึ้นจนหน้าผมแทบจะจมหายเข้าไปในหน้าอกของเธออยู่แล้ว กลิ่นกายหอมๆ ของที่รักเริ่มทำผมปั่นป่วนสายตาเยิ้มๆ ของเธอที่มองดูก็รู้ว่าคนตัวเล็กไม่ค่อยมีสติสักเท่าไหร่เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ยิ่งทำให้เธอดูน่าขย้ำ
แต่ผมทำแบบนั้นไม่ได้
"ไม่! ลงไปเลย"
"ไม่ลง เมื่อกี้เช็ดไปแค่ข้างหลังเองเช็ดข้างหน้าด้วยสิ"
"เห้ยๆ เดี๋ยวๆ จะทำอะไร ปลดบราทำไม!”
นอกจากจะไม่ยอมลงจากตักผมแล้วแขนเรียวทั้งสองข้างยังเอื้อมไปด้านหลังแอ่นอัดหน้าอกขึ้นเพื่อปลดตะขอบราเซียออกก่อนจะสลัดมันออกให้พ้นตัวจนเต้าอวบอัดเด้งออกมาปรากฏอยู่ตรงหน้าผมเต็มๆ ความขาวความอมชมพูของยอดอกสีหวานของเธอที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนทำเอาผมตาพร่า
วันนี้ที่รักเล่นแรงเกินไปแล้วนะ
"เอ้า ก็เช็ดตัวไง มันก็ต้องเช็ด 'ทุกซอกทุกมุม' สิ"
เธอย้ำแล้วก็จับมือผมที่มีผ้าเช็ดตัวอยู่ในมือขึ้นมาถูไปมาบนหน้าอกของตัวเองเบาๆ ผมเผลอเกินน้ำลายอึกใหญ่อย่างสะกดกลั้นอารมณ์เมื่อโดนยั่วอย่างไม่ทันตั้งตัวแต่คนบนตักกลับไม่สะทกสะท้านเหมือนเรื่องที่ทำมันเป็นเรื่อง 'ปกติ' ของเธอ
"เกินไปแล้วนะที่รัก"
"ทำไมอ่าแค่เช็ดตัวเอง เช็ดสิเร็วๆ"
"เธอแม่ง..."
"ทำไม? ไม่กล้าเช็ดกลัวอดใจไม่ไหวเหรอ?" ร่างบางเอียงคอมองหน้าผมอย่างท้าทายเมื่อผมชักมือออกจากหน้าอกเธอ
"วันนี้ไม่เล่นนะที่รัก พอได้แล้ว"
"เช็ดก่อนสิ เหลือแค่ตรงนี้ก็เสร็จแล้วเร็วๆ"
"จะไม่หยุด?"
"อื้อ เช็ดก่อนๆ"
“ได้ อยากเช็ดนักใช่มั้ย"
พรึ่บ!
"ทะ ทำอะไรแกถอดเสื้อทำไมเนี่ย"
ยัยขี้อ่อยมองผมตาโตเมื่ออยู่ๆ ผมก็ถอดเสื้อยืดสีเข้มที่สวมอยู่ออกจนท่อนบนเปลือยเปล่า อยากเช็ดนักเดี๋ยวได้เช็ดสมใจแน่
"คิดว่าปั่นเป็นคนเดียวเหรอ ถ้าอยากให้เช็ดให้เธอก็เช็ดให้วินด้วยสิครับ ที่รัก :) "
"แต่ว่ามัน..."
"ไม่กล้า? กลัวแพ้?" ผมเลิกคิ้วถามคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมมองผม ปากดีเมื่อกี้ยังยั่วเก่งอยู่เลยพอโดนผมเอาคืนทีไรก็แบบนี้ทุกที
จริงๆ แล้วความสัมพันธ์ของผมกับที่รักน่ะไม่ใช่แค่คนรู้จักกันที่มาอ่อยกันเล่นๆ หรอกนะ เอาจริงๆ ตอนแรกก็แค่เล่นๆ แหละแต่มีครั้งหนึ่งที่เราเกือบจะมีอะไรกันจริงๆ ทุกอย่างกำลังไปได้ดีแต่อยู่ๆ ที่รักก็ห้ามผมแล้วชวนผมเล่นเกมที่เธอบอกว่ามัน 'น่าสนุก' ซะก่อน
'ลองเล่นกันดูมั้ย ถ้าใครทนไม่ไหวร้องขออีกคนก่อนคนนั้นแพ้'
‘ทำไมต้องเล่นวะเสียเวลา เอากันเลยมาให้มันจบๆ'
'เอาแกจะเอากับใครก็ได้ป่ะไม่ต้องเป็นพี่ก็ได้มั้ง แต่แบบนี้น่าสนุกกว่าอีกไม่คิดงั้นเหรอ'
'เล่นไปแล้วจะได้อะไร'
'ได้ความสนุกไง ถ้าแกทนไม่ไหวก่อนแกแพ้แต่ถ้าพี่ทนไม่ไหวก่อนแกชนะถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะยอมทำตามใจแกทุกอย่างเลย'
'...'
‘แต่ถ้าแกปล้ำพี่เมื่อไหร่ก็เลิกยุ่งกันไปเลยตกลงมั้ย?'
'ไร้สาระ'
'ว่าไง?'
‘เออ ก็ลองดู'
นั่นคือบทสนทนาของเราเมื่อหลายเดือนก่อน ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมที่รักถึงอ่อยถึงยั่วผมขนาดนี้เพราะเธออยากชนะผมไงล่ะส่วนผมน่ะเหรอถ้าผมจะ 'เอา' เธอไม่รอดตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะ ยอมเล่นตามเกมเธอไปก่อนเพราะชอบเห็นเวลาเธอยั่วแล้วไม่ได้ดั่งใจมันสนุกดี คิดว่าคนอย่างผมจะแพ้เหรอพอผมจะเอาจริงทีไรก็เห็นวิ่งหนีทุกที นี่เหรอวะคนที่บอกว่าตัวเองเก่งนักหนายอมรับว่าผมเองก็ไม่ได้เก่งไปกว่าเธอนักหรอกนะเพราะโดนเธอยั่วทีไรสุดท้ายก็ต้องกลับไปโลกสวยด้วยมือเราทุกที
'สนุก' 'ท้าทาย' 'หาอะไรทำแก้เบื่อ'
ก็เป็นแค่เหตุผลบางส่วนเท่านั้นเพราะที่ผมยังไม่ทำอะไรที่รักสักทีทั้งที่เธอยั่วขนาดนี้น่ะมันเป็นเพราะ...
T-rak's Part
“เก่งแต่ปากจริงๆ ด้วยสินะ"
ฉันเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับคนตัวสูงที่กำลังเหยียดยิ้มมองฉันเหมือนคนขี้แพ้ จากตอนแรกที่เมาตอนนี้เริ่มจะสร่างจนสติกลับมาเกือบเต็มร้อยเพราะมัดกล้ามเนื้อหกลอนบนหน้าท้องของกวินที่สุดแสนจะเซ็กซี่ขยี้ใจจนฉันเผลอกัดปากแน่น
พอเริ่มรู้ตัวว่าตัวเองกำลังนั่งเปลือยอกอยู่บนตักเขาก็เริ่มรู้สึกเขินขึ้นมาแต่ตอนนี้ฉันมาไกลจนถอยไม่ได้แล้ว
ยอมรับว่าวันนี้เล่นแรงไปเพราะแอลกอฮอล์ในร่างกายที่มันทำให้ฉันกล้าอ่อยกวินขนาดนี้ แต่ไม่รู้สึกผิดหรอกนะเพราะส่วนหนึ่งมันก็มาจากความตั้งใจของฉันเองด้วย
วันนี้กวินน่ารักจนฉันอยากให้รางวัล
เขาอุตส่าห์ไปพาฉันออกมาจากห้องน้ำเลยนะทั้งที่ความจริงเขาจะปล่อยเบลอฉันก็ได้เพราะฉันทิ้งเขาไปหาคนอื่นก่อน เป็นห่วงสินะความห่วงใยจากกวินที่ฉันไม่เคยได้รับจากผู้ชายคนไหนนอกจากเข้ามาเพื่อหวังจะได้ตัวฉันอย่างเดียวทำให้ฉันรู้สึกอุ่นใจ นั่งเปลือยอกให้ท่าอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงไม่รอดแน่ๆ แต่กวินยังทนอยู่อีกสุดยอดจริงๆ เลยนะคนนี้น่ะ:)
"ใครบอกว่ากลัวกันล่ะ มาดิเช็ดเลย"