Telefonu kapattıktan sonra nefesimi derin bir kez daha çektim; vantilatörün uğultusu gibi koridorun sessizliğiyle yalnız kaldım. Metin’in adı elimde küçük bir kıvılcım gibiydi — basit bir şoför üzerinden yalıdaki kasaya giden rota çıkabilirdi. Ama biliyordum ki hiçbir şey basit değildi. Köprü, herkesin gördüğünden çok daha büyük ve daha sinsiydi.
Hemen çekirdek ekibi topladım. Cem, Aslı ve Murat’ı yanına çağırdım; kapı kapandıktan sonra sesimizi bile içeri sızdırmamalıydık. Kısa, net talimat verdim: “Metin’in aracı şu anda hangi plaka, hangi güzergâh kullanıyor, hepsini an be an izleyeceksiniz. Teknik destek ekibi aracı canlı takip edecek. Ben ise sahada olacağım — ama resmi üniforma yok. Bu operasyonun maskesi yok; ya başarılı oluruz ya da her şey biter.”
Cem gözlerini kısıp onayladı; o
