Metin’in anlattıklarını, ofiste bulduğumuz o küçük siyah kutuyu ve ekibin yaptığı canlı takipleri kafamın içinde bir harita gibi birleştiriyordum. Her çizgi bizi daha tehlikeli bir noktaya yaklaştırıyordu ama başka yolu yoktu. Kasaya ulaşmalı, oradaki belgeleri almalıydık. Bu belgeler bizim elimizdeki tek gerçek kozdu.
Ekip birkaç kilometre ötede konaklanmıştı. Ben çekirdek ekiple birlikte yalıya yaklaştım; gözümün önünde Defne’nin o masum uyku hali, “karım” diye yazdığım o not vardı. İçi'mde bir yük ve aynı zamanda bir koruma içgüdüsü. Bu gece başaracağım, yoksa hiçbir şeyin anlamı kalmayacaktı.
Kapıdan içeri girer girmez güvenlikler, bekçi noktaları, kameralar... Hepsi planlandığı gibiydi ama insanın içi yine de titriyordu. Cem’in kulağımdaki sesi netti: “Kameralar geçici olarak kesild
