สถานะคู่นอน (ของหวง)

บริการพิเศษ #1

สองชั่วโมงก่อนหน้า

VEGA BAR

“เออ กูกำลังเข้าไปแล้วเนี่ย มึงเสี้ยนอะไรขนาดนั้นวะ ที่เพนต์เฮาส์สุดหรูอลังการของมึงไม่มีเหล้าให้แดกหรือไง” นรากรยกโทรศัพท์ขึ้นคุยขณะที่โปรยยิ้มล่อซื้อหัวใจสาว ๆ ที่บาร์ชั้นหนึ่ง “รู้แล้ว กูกำลังเดินขึ้นไปหามึงเนี่ย แค่นี้นะ”

มือหนากดวางสายก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือเข้าในกระเป๋าเสื้อ หนุ่มขี้เล่นเดินลากเท้าหย่อนรอยยิ้มกระตุกใจให้กับสาวไฮโซในโซนวีไอพีและสาวเสิร์ฟที่ยืนแอบมองอยู่เป็นระยะ ก่อนจะเห็นเพื่อนสนิทของตนนั่งหน้าอมทุกข์อยู่ที่โต๊ะประจำ

“โอ้โห วันนี้เมฆฝนก้อนใหญ่เป็นพิเศษนะครับคุณเพื่อน ไปรับประทานรังแตนที่ไหนมาไม่ทราบ นั่งหน้าบูดเป็นตูดลิงไปได้”

“มึงไม่ต้องมากวนตีนกู ไอ้กร บอกกี่ครั้งแล้วกูไม่ชอบคนมาสาย” เตชินทร์ดึงบุหรี่ที่คาบอยู่ซึ่งถูกไฟเผาไปครึ่งมวนเป็นที่เรียบร้อยออกจากปาก ใบหน้าของชายหนุ่มแม้จะขรึมเข้มไร้รอยยิ้ม แต่ก็มีเสน่ห์ที่หาตัวจับยากจนสาว ๆ หลายคนแอบเหล่สายตามามองอยู่แทบจะทุกนาที

“กูไม่เคยเห็นชีวิตนี้มึงจะชอบอะไรซักอย่าง นอกจากแดกเหล้าเป็นโอ่ง ๆ ทุกคืนเนี่ยไอ้สัตว์ ถามจริงเหอะ แต่ละปีมึงตรวจตับบ้างปะ” นรากรนั่งลงตรงข้ามแล้วยกมือขึ้นเรียกสาวเสิร์ฟที่อยู่ใกล้ที่สุดให้เข้ามารับออเดอร์

“กูไม่ตรวจ ถ้ากูป่วยก็ปล่อยกูตายไปเลย คงมีคนบางคนดีใจที่กูตายห่าไปซะได้ก็ดี” เจ้าของดวงตาสีเทาหม่นคล้ายว่าจะมีเมฆฝนก้อนใหญ่อยู่ในดวงตา เตชินทร์ส่ายหัวเบา ๆ เพื่อไล่ความอึมครึมนั้น แล้วหยิบบุหรี่มวนใหม่จากในซองขึ้นมาจุดสูบเพิ่ม

“ไอ้เวรนี่ บอกกี่ทีแล้วว่ากูไม่อยากได้ยินมึงพูดเรื่องเป็นตาย แล้วบุหรี่นี่มึงสูบจนปอดเป็นเหล็กแล้วมั้ง ไอ้ห่า เครียดมากมึงก็หาวิธีลงทางอื่นสิ” นรากรย่นคิ้ว ก่อนจะเบนหน้าไปสนใจสาวสวยหุ่นสะบึ้มที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ “เอาเป็นวิสกี้อย่างเดียวก่อนค่ะคนสวย แล้วเดี๋ยวถ้าพี่อยากได้อะไรเนี่ย…จะเรียกเรามาสั่งเพิ่มนะคะ”

สาวเจ้าตัวบิดเอียงอายเมื่อถูกหนุ่มขี้เล่นจู่โจมก่อน “ได้สิคะคุณนรากร แล้วคุณเตชินทร์ล่ะคะ จะรับเป็นไวน์แดงเหมือนเมื่อวานหรือเปล่าคะ”

“แหม่ มาจนเด็กเสิร์ฟจำได้เลยนะมึง” นรากรแซะเพื่อนไปหนึ่งที

“ขอเป็นวอดก้า” เขาเงยมองหญิงสาวที่ก้มตัวลงมาจดออเดอร์จนหน้าอกหน้าใจแทบจะล้นออกมาจากเกาะอกสีฟ้าตัวจิ๋วที่ปิดอะไรก็ไม่มิด “…กับแอบซินธ์”

“ได้ค่ะ…จะรับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ หรือว่าอยากให้มินนี่นั่งเป็นเพื่อนไหมคะ..” สาวเสิร์ฟแลบลิ้นเลียริมฝีปากตนด้วยท่าทียั่วยวน ทว่าเตชินทร์กลับพิงหลังไปบนโซฟาแล้วหลับตาลงเหมือนต้องการพักสายตา

“ไอ้เวรนี่…” นรากรที่ต้องรับจบถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เอาไว้ก่อนแล้วกันค่ะน้องมินนี่ ขอแค่เครื่องดื่มให้พวกพี่ก่อนนะคะ”

ตัวท็อปของร้านอย่างมินนี่ถึงกับกำปากกาแน่น การกระทำของเตชินทร์ทำเอาความมั่นใจในตัวเธอลดลงไปมากกว่าครึ่งเลยทีเดียว “…ได้ค่ะ จะรีบไปจัดมาให้นะคะ”

สาวเสิร์ฟหุ่นสะบึมกัดฟันพูดแล้วหมุนตัวเดินออกไป นรากรได้ยินเสียงเธอสบถคำบางอย่างออกมา นั่นทำให้เขาขำก๊ากจนแทบจะตกโซฟา

“ขำอะไรของมึง” เมื่อรู้ว่าหล่อนเดินออกไปแล้ว เตชินทร์จึงลืมตาขึ้นมาคุยกับเพื่อนต่อเป็นปกติ ชายหนุ่มกอดอกมองนรากรที่ยังหยุดขำไม่ได้ด้วยความประหลาดใจ

“เมื่อกี้อะ กูได้ยินน้องมินนี่บอกว่า ฮ่า ๆ ๆ บอกว่ามึงนกเขาไม่ขันด้วยว่ะ ไอ้เหี้ย โคตรตลก ฮ่า ๆ ๆ” คนพูดไปขำไปแทบจะหมดลมหายใจ แต่ก็ต้องค่อย ๆ ลดอาการขำลงทีละน้อยเมื่อเห็นว่าใบหน้าขรึมเกินใครของเพื่อนตนไม่ได้ขำไปด้วย “ฮ่า…ฮ่า โทษทีว่ะไอ้เต แต่มึงนี่ก็นะ เล่นไปหลับตาใส่น้องเขาขนาดนั้น ถ้ากูเป็นน้องมินนี่กูใช้รองเท้าส้นเข็มชงเหล้าให้มึงแดกแน่”

เตชินทร์ไหวไหล่ ไม่คิดจะต่อความยาวสาวความยืดกับเพื่อนของตน นรากรจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเป็นเรื่องอื่นแทน

“แล้วนี่ที่บริษัทมึงเป็นยังไงบ้าง คราวก่อนกูไปเยี่ยม เห็นผู้ช่วยมึงเดินหน้าซีดยิ่งกว่าศพออกมาต้อนรับ คือยังไงวะ มึงใช้งานเขาจนเครื่องช็อตไปแล้วไง๊”

เตชินทร์ส่ายหัวเป็นการเกริ่นนำก่อนเข้าสู่คำตอบ “ถ้าหมายถึงเทวา กูไม่ได้ใช้งานหนักขนาดนั้น ช่วงนี้หมอนั่นป่วย กูเลยได้ออกมาเที่ยวกับมึงแค่สองคนนี้ไง”

“งี้นี่เอง ก็ว่าทำไมวันนี้ไม่เห็นเลย อุตส่าห์จะเลี้ยงเหล้าซักหน่อย ผู้ช่วยมึงคนนี้เป็นงานเป็นการมากเลยนะ เท่าที่กูดูมา” นรากรรับเอาแก้วเครื่องดื่มจากสาวเสิร์ฟหน้าหมวยคนหนึ่งที่ดูทรงแล้วมินนี่คงจะไหว้วานให้มาเสิร์ฟแทนเพราะไม่กล้าสู้หน้าลูกค้าหน้าตายอย่างเตชินทร์ “เอ้า นี่ของมึง แดกแต่ตัวแรง ๆ เลยนะไอ้สัตว์ กะว่าคืนนี้จะคลานกลับห้องหรือไงวะ เบาได้เบาบ้างนะเพื่อน”

“เรื่องของกูเหอะ” เตชินทร์เอื้อมมือไปหยิบเอาแก้วแอบซินธ์ เหล้าฤทธิ์ร้อนดีกรีสูงลิบมาซดเพื่อเริ่มต้นค่ำคืน “อีกอย่างเหล้าแค่ไม่กี่แก้วทำกูเมาไม่ได้หรอก แต่มึงก็ไม่ต้องเป็นห่วงว่ากูจะเมาแล้วไปขับรถให้เป็นภาระเพื่อร่วมทาง กูให้บอดีการ์ดมารับ”

“คนที่ชื่อสมิธ ผมทอง ๆ แถมกล้ามเท่าหัวเด็กอะไรนั่นหรือเปล่า ที่มึงเคยหิ้วมาแทนผู้ช่วยวันก่อน” นรากรจิบวิสกี้พร้อมกับใช้มือโคลงแก้วไปมา สายตาก็ไม่ได้หยุดอยู่ที่เพื่อนหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ตรงข้าม เขามองผ่านไปด้านหลังเพื่อขยิบตาให้สาวสวยแปลกหน้าหลายต่อหลายคน

“เออ คนนั้นแหละ” เตชินทร์มองตามสายตาของเพื่อนไปบ้าง เหล่าสาว ๆ เมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาก็แทบจะเก็บอาการไม่อยู่ “มึงมองอะไรขนาดนั้นวะ ของขาด?”

“คำพูดคำจามึงนี่นะไอ้สัตว์ ถ้าไม่รู้อะไรก็หุบปากไปเลย คนอย่างมึงแดกเหล้าแล้วกอดขวดเปล่านอน จะไปเข้าใจการขึ้นสวรรค์กับสาว ๆ ได้ยังไง ไม่คิดจะลองซักคนหรือไงวะ” นรากรพยายามชักนำทางอ้อมแม้จะรู้ดีมาตลอดว่าเพื่อนของตนต่อให้ฝืนหิ้วสาวขึ้นห้องมากแค่ไหนก็มีแต่ล่มปากอ่าวทั้งนั้น

“กูไม่อยากเข้าใจ และไม่อยากลอง เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว กูเหนื่อยจะตอบมึง” เตชินทร์ตอบเสียงเรียบ ๆ ดวงตาสีเทาหม่นย้ายจากกลุ่มสาวงามที่เพื่อนของตนเล็งอยู่เพื่อมองไปยังทัศนียภาพอื่น ๆ และแล้วก็ไปสะดุดเข้ากับใครคนหนึ่งที่ยืนเหรอหราทำตัวไม่ถูกอยู่ตรงประตูห้องพนักงาน