สถานะคู่นอน (ของหวง)

บริการพิเศษ #2

เรือนกายอ้อนแอ้นทว่าอวบอัดในส่วนน่ามองของสตรีอยู่ในชุดเดรสสั้นเหนือเข่าสีดำสนิท ขับให้ผิวที่ขาวอยู่แล้วยิ่งสว่างวาบท่ามกลางความมืดมากยิ่งขึ้นไปอีก ใบหน้าที่ดูประหม่านั้นมีริ้วแดงที่พวงแก้มเล็กน้อย เตชินทร์ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาละสายตาจากดวงตากลมโตเหมือนกวางน้อยไร้พิษสงไม่ได้เลย ไหนจะริมฝีปากอวบอิ่มเคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดนั่นอีก ช่างยั่วยวนให้หลงใหลจนอยากรังแกขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“เฮ้ย ไอ้เต!” นรากรปรบมือตรงหน้าพร้อมทั้งร้องเรียกเสียงดัง “มึงมองเหี้ยอะไรอยู่เนี่ย เจอผีหรือไง กูเรียกมึงสามสิบรอบแล้วมั้ง"

“หน้าตาดีใช้ได้เลย” เขาพึมพำออกมาเบา ๆ สายตายังไม่หลุดโฟกัสไปจากหญิงสาวนิรนามคนนั้น นรากรจึงมองตามบ้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“โอ้โห…ดาราหรือเปล่าวะนั่น ไม่ใช่แค่หน้าตาดีแล้ว นี่มันสวยสุด ๆ เลยต่างหาก กูว่ากูได้สาวไปอุ่นเตียงคืนนี้แล้วว่ะเพื่อน ขอนะ” หนุ่มขี้เล่นไม่ว่าเปล่า เขาลุกขึ้นยืนตั้งท่าจะเดินเข้าไปหา

“ถ้าไม่อยากโดนกูถีบก็นั่งลง” เตชินทร์สั่งเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวกว่าปกติเล็กน้อย มือหนาคว้าเอาแก้ววอดก้าขึ้นมาดื่มเพื่อคลายความรู้สึกร้อนรุ่มบางอย่างในอก แต่ดูเหมือนวิธีแก้ของเขามันจะผิดแผกไปสักเล็กน้อย เพราะแอลกอฮอล์ที่ไหลลงคอเพิ่มเข้าไปในร่าง ทำให้เตชินทร์ยิ่งรู้สึกเหมือนมีไฟเผาอยู่กลางอกมากกว่าเดิม

“อะไรของมึงเนี่ย นี่มึงหวงเหรอวะ” นรากรย่นคิ้ว “ฮั่นแน่ ถูกใจน้องเขาล่ะสิมึงอะ อย่ามัวแต่ปากแข็ง ถ้าชอบก็ใช้เงินแก้ปัญหาเลยเพื่อน มึงก็รู้ว่าร้อยพันปัญหาบนโลกใบนี้แก้ได้ด้วยเงิน เรียกมานั่งชงเหล้าให้เราที่โต๊ะเลยเพื่อน อย่าช้า”

เตชินทร์ฟังคำพูดของเพื่อนโดยไม่โต้ตอบอะไรกลับไป เขานั่งมองใบหน้าของบาร์เทนเดอร์สาวอยู่นานจนกระทั่งมีลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้าไปสั่งเครื่องดื่มจนบดบังการมองเห็น..

“เออ เดี๋ยวกูเดินไปเรียกเอง”

…

ปัจจุบัน

พระจันทร์ชะงักมือค้างไว้พร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ที่เผลอฟาดมือลงไปบนใบหน้าของผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้อง เธอค่อย ๆ ลดมือข้างที่ใช้ตบลงอย่างเชื่องช้า สัมผัสได้เลยว่าเจ้าของดวงตาสีเทาที่มองมายังตนนั้นคงจะเจ็บเอามาก ๆ

“เมื้อกี้มึงจะตบกูเหรอวะ!” ลูกค้าต้นเรื่องแทนที่จะสำนึกได้ว่าอะไรเป็นอะไร กลับเดือดพล่านขึ้นมาทั้งที่ตัวเองยังไม่โดนตบเข้าสักฉาด มือหยาบคว้าเข้าที่ข้อมือของพระจันทร์แล้วบีบอย่างแรง “กูถามว่าเมื่อกี้มึงจะตบกูเหรอ!!”

“เฮ้ย..” เตชินทร์จับไหล่ของลูกค้าในร้านที่ทำตัวเหมือนกุ๊ยข้างทางแล้วออกแรงบีบ “ถ้าไม่ได้จะสั่งเครื่องดื่มก็ถอยไป… เกะกะ”

“แล้วมึงเสือกไรวะไอ้เหี้ย!” พูดจบก็เหวี่ยงกำปั้นตั้งใจจะชกเข้าที่ใบหน้าของเขา แต่เตชินทร์ก็หลบได้ทันพร้อมกับจับมือของคนเมาเอาไว้แล้วใช้แรงบิดจนมันต้องร้องโอดโอย “อ้าก! ไอ้เหี้ย! ปล่อย ปล่อยแขนกู!”

“บอกให้ถอยแต่แรกก็ไม่ถอยเอง” ดวงตาสีเทาแข็งกร้าวจ้องหน้าของลูกค้ากร่าง ๆ แล้วผลักร่างเทอะทะนั้นล้มลงไปบนพื้น มันรีบคลานหนีด้วยความหวาดกลัวแต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นไปจากสายตาของการ์ดในร้าน

“สภาพแบบนั้นคงโดนแบนออกจากร้านถาวรแล้วล่ะ ลูน่า เป็นอะไรหรือเปล่า” ใบเตยรีบเข้ามาดูอาการของหญิงสาว พระจันทร์ส่ายหัวเป็นการปฏิเสธแล้วรีบขอโทษพร้อมกับขอบคุณคนที่มาช่วยตนเอาไว้ยกใหญ่

“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยฉันเอาไว้.. แล้วก็ขอโทษด้วยค่ะเผลอตบหน้าคุณเข้า คุณเดินเข้ามาในจังหวะที่ฉันฟาดมือไปพอดี.. ขอโทษด้วยจริง ๆ นะคะ เอาอย่างนี้ไหมคะ เดี๋ยวฉันจะชงเมนูพิเศษให้โดยไม่คิดเงินค่ะ” บาร์เทนเดอร์สาวรีบยกมือไหว้ขอโทษอย่างกลัวความผิดในขณะที่ใบเตยรีบเข้ามากระซิบกระซาบข้างหูของรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“คนนี้คือคุณเตชินทร์ อัศวฤกษ์ ท็อปสเปนเดอร์ของบาร์เลยนะ.. เป็นลูกค้าระดับซุปเปอร์ของซุปเปอร์วีไอพีเลยล่ะ ถ้าบริการดี ๆ หน่อยได้ทิปมหาศาลเชียว เพื่อนเขาก็สายเปย์พอ ๆ กัน”

คำพูดของใบเตยทำให้พระจันทร์ดวงตาลุกวาว เพราะความจำเป็นทางการเงินบีบให้เธอต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้รับมือกับค่าใช้จ่ายที่กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ได้

“ถ้าจะชง ก็ให้ไปชงที่โต๊ะ ฉันกับเพื่อนจะสั่งหลายเมนู.. เอาเป็นพวกเหล้าพื้นฐานก็พอ อุปกรณ์ไม่ต้องเยอะอะไร” เตชินทร์เอ่ยเสียงเรียบแล้วหันหลังเดินกลับไปยังโต๊ะ ไม่รอฟังคำตอบตกลงหรือปฏิเสธของพระจันทร์เลยสักนิด

“พี่ใบเตย จันทร์ควรไปไหมคะเนี่ย หน้าเขาดูไม่เป็นมิตรเลย แถมเมื่อกี้จันทร์ยังเผลอตบหน้าเขาอีก..” พระจันทร์ถามรุ่นพี่ประจำร้านด้วยความไม่ไว้วางใจ

“ไปเลย ถ้าเรากำลังอยากได้เงิน คืนนี้พี่รับรองเลยว่าได้ทิปไม่ต่ำกว่าหมื่นแน่นอน” ใบเตยส่งกำลังใจรุ่นน้องสาวด้วยการบีบบ่าเบา ๆ พระจันทร์หวนนึกถึงค่าเทอมที่ต้องจ่ายให้กับมหาวิทยาลัยแล้วก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถืออุปกรณ์สำหรับชงเหล้าให้ลูกค้าที่โต๊ะเดินไปหาคนที่เพิ่งจากไปทันที

“ว้าว คนสวยมาแล้ว สวัสดีค่ะน้องลูน่า นั่งก่อนสิคะ” นรากรเป็นฝ่ายเปิดปากทักทายก่อน พระจันทร์มองซ้ายขวาเพราะไม่รู้ว่าตนควรจะนั่งตรงไหน สุดท้ายจึงยืนอยู่ที่หัวโต๊ะเท่านั้น

“สวัสดีค่ะ ลูน่าขออนุญาตเติมเครื่องดื่มในแก้วที่ว่างให้ก่อนนะคะ เมนูที่จะเสิร์ฟนี้เป็นเครื่องดื่มที่เหมาะกับการชงเสิร์ฟตามโต๊ะ เรียกว่ามูนเฟสค่ะ เป็นเหล้าที่มีแอลกอฮอล์หลักคือเหล้ารัม มีความแตกต่างกันสองแบบ แบบแรกจะเป็นเหล้ามูนเฟสแบบข้างขึ้น หรือก็คือเหล้ารัมผสมกับกาแฟดำค่ะ อัตราส่วนเป็นสูตรลับของลูน่าเอง ส่วนแบบที่สองจะเป็นเหล้ามูนเฟสแบบข้างแรม ตัวนี้จะแรงกว่าเพราะเป็นรัมช็อต ปากแก้วจะทาเกลือบาง ๆ ไว้ ก่อนเสิร์ฟลูน่าจะบีบเลม่อนให้แล้วยกดื่มได้เลยค่ะ ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายทั้งสองท่านจะรับเป็นข้างขึ้นหรือข้างแรมดีคะ”

นรากรท้าวคางมองด้วยรอยยิ้ม “โอ้โห..แค่ฟังคำอธิบายก็อร่อยแบบยังไม่ทันได้ดื่มแล้วค่ะคนสวย อย่าเรียกคุณผู้ชายเลยมันฟังดูห่างเหินไป พี่ชื่อนรากร เรียกกรก็ได้ ส่วนไอ้หน้านิ่งที่นั่งอยู่นั่นชื่อเต เตชินทร์ เรียกให้สนิทกันเข้าไว้เพราะหลังจากนี้พี่คงเรียกเรามาชงเหล้าให้บ่อยเลยล่ะ”

พระจันทร์พยักหน้าเบา ๆ “ค่ะ คุณกร คุณเต..”

“พี่เอาเป็นข้างขึ้นแล้วกัน ไม่ค่อยสันทัดกับการซดเพียว ๆ เท่าไหร่” นรากรสั่งอย่างเป็นกันเอง แล้วพยักเพยิดใบหน้าใส่เพื่อน “เฮ้ย ไอ้เต มึงจะเอาอะไรวะ น้องเขารอชงให้อยู่เนี่ย"

“ข้างแรม..” ลูกค้าหน้าตายของพระจันทร์สั่งเสียงนิ่ง ๆ “แต่เธอต้องเป็นคนดื่ม..”