PROLOGUE
"May patay ka bang pupuntahan?" Ani ng kanyang kaibigan na si chin
"Oo, paglalamayan na kita!" wika ng dalaga
Ngayon araw ang concert ng paborito kong banda, matagal ko tong pinagipunan at excited nako manood nito. Kung kaya't naghanda ako ng bongga, Suot ang itim na dress na binili ko sa isang sikat na store. Na pinarisan ko ng isang black sandals at hindi mawawala ang shoulder bag na ibinigay ng aking mahal na kuya.
All black, I chuckled. I really love black, na syang bumagay sa aking pangalan.
"Aba basta ba kulay red yung lipstick ko, ayoko ng black hayop ka. Pag hindi tamo babangon ako at hahambalusin kita."
"Bagay din sayo black, arte mo naman mamamatay kana lang e."
"Potacca! panget mo kabonding."
"Like duh you know naman na gusto ko ang black no." maarteng saad ko.
Sabay kaming na patawa dahil sa ayos ng pananalita ko, ginagaya ko ang boses ng maarteng kaklase namin sa isang subject.
"gago ka, lT sayo! "halakhak nyang wika.
Matagal na kaming magkaibigan, simila high school ay magkasama na kami. Ngunit dahil sa sakit ng kaniyang ama ay umalis sila at ngayon lang ulit nakabalik sa pilipinas. Walang araw na hindi kami tumatawa noon, matagal na rin nyang gusto ang kuya ko. Sobra ang pagkawili nito kaya kapag minsang pagsama samin ng kuya ko sa gala namin ay sobrang kinikilig ito na nakaya nyang ipagtabuyan ako para makasama ang kuya ko.
Masaya ako na kahit ganun sya ay hindi nya ko iniwan, dalawa sila ng kuya ko. Kaya pag dumating ang panahon na may trabaho na ko sisiguraduhin ko na silang dalawa ang mangunguna sa mga bibilhan ko ng regalo.
"pre, ex mo ba yon?" pabulong nyang wika.
Napalingon ang dalaga sa sinabi ng kanyang kaibigan.
Sa palingon ng dalaga sinalubong nito ang mga mata ng binata, kita ng dalaga ang pagbabago ng binata, not just in emotional but in physical too. Namamayat ito at parang ilang araw ng hindi na tutulog pero kailangan niyang ipakita na magiging malakas siya na makakaya nyang mabuhay na wala ang binata.
"Babe kausapin mo naman ako..." Ani ng binata.
Agad kong iniwas ang aking mga mata, hindi ko to kaya. Masyado ko syang mahal pero ayoko ng makitang umiiyak at sinasaktan ang sarili ko ng dahil sa kanya.
"Wala na tayong dapat pang pag usapan harvin. "
"Elora, mahal na mahal kita. Hindi ko sinasadya yon, please pakinggan mo ko..." Nakayukong ani ng binata.
Patuloy na bumabagsak ang luha nyang ayokong makita, minahal kita ng higpit pa sa sarili ko. Kahit anong patawad ko sayo, hinding hindi nito matatabuna ang sakit na ibinigay mo.
I'm gonna miss his deep voice, his pointed nose, his perfectly shape lips and those eyes. He got a white skin ng katulad ng isang koreano, matangkad at maskuladong katawan. Lahat ng gusto ko sa lalake ay nasa kanya na, ngunit nasa kanya rin ang pinakaayaw ko sa mga lalake. Cheating.
"Simula nung hinawakan mo sya, tapos na tayo. "
"No, please ayoko elora. Mag usap tayo, pwede pa natin to pag usapan parang awa mo babe..." He down on bended knee.
"I'm sorry please.."
Ang sakit sakit bakit kailangan lokohin mo ko? bakit sa kanya pa. Hindi ko na alam ang gagawin, sobrang sakit na. Kung maaari ko lang ibalik ang panahon pipiliin kong wag ka na lang makilala
Ano bang kasalanan ko sa mundong to.
Ano bang kamalian ang ginawa ko?
Sabihin nyo,
itatama ko na agad.
Hindi ko na kaya tong sakit na ibinibigay nyo, ang sakit sakit na.
"Iniwan at niloko moko, so why should I stop you any? you love her right? then go."
"Go to your f*****g choice! I don't need you here...kase."
"Tangina harvin, ano bang wala sakin na meron sya?!"
"Sasabihin mo lang sakin at magbabago ako para sayo pero tangina talaga may nangyari sa inyo harvin.. may nangyari sa inyo!" Her voice cracked.
"Nakakain ba ang sorry mo? Siguro kung Oo, Nabusog na ako."
Kitang kita sa mga mata ng binata ang lubusang pagsusumamo. Ngunit kahit anong pagmamakaawa at pag luhod nito ay hindi nito matatakpan ang sakit na patuloy sumasaksak sa puso ng dalaga.
"Wala na tayong pwedeng pag usapan pa, yung araw na yon. Hinding hindi ko yun makakalimutan kung pano ka nagpakasarap habang ako nagpapakahirap, Mahal kita pero bat ganun...bat sa kanya pa? bat sa bestfriend ko pa?" Saad ko. "Lahat ng sinabi mo sakin at mga pangako mo kasinungalingan lang pala, akala ko ba ako lang?"
"Listen elora, yes i loved-". Sa sobrang gigil ko, hindi ko na napigilan ang sarili, isang nalakas na sampal ang tumama sa kanyang mukha.
"BULLSHIT! That's what you called love huh? Siraulo kaba? KUNG MAHAL MOKO HINDI MO KO LOLOKOHIN, HINDI MO AKO IPAGPAPALIT HARVIN." Galit na galit ako, Oo hindi magandang mangunahan ng galit pero hindi ko na talaga kaya sawang sawa nako at pagod na pagod na ko.
"Please babe, pakinggan mo muna ako..." Ani nya.
Sarado na ang isip at puso ko, hinding hindi na ko magmamahal muli.
Hinding hindi ko hahayang naulit pa ito, tama na hindi na talaga ako papayag na saktan mo ulit ako. Sige na, pinapalaya na kita sa kanya kana pero sisiguradohin kung magiging miserable ang buhay nyo.
"All of those good memories with you, they're all gone. My love for you, ayun lumipad na nang malayong malayo at hindi na maibabalik pa, kaya tama na please lang tama na." wika ng dalaga
"Please give me a chan----." She cut it
"Once are enough! Ayaw ko ng masaktan pa harvin so please iwan mo na ako, umalis kana ayaw ko ng makita yang pagmumukha mo."
Sa pagsabi nya ng mga katagang iyon ay unting unti na natitibag ang pader na kanyang tinayo. Hanggang sa hindi na niya kinaya. Ang mga traydor na luha nya ay mas lalo pang nahuhulog. Kasabay ng pagtalikod nya sa huling taong mamahalin nya ay syang pagbaon nya sa lahat ng sakit na naranasan.
Sana naisip mo yung posibleng mangyari sa atin bago mo ginawa ang kamaliang iyan. Sinaktan mo ko ng paulit ulit harvin at siguro naman pagod na itong puso ko para sa panibagon sakit.
I'm Thana Elora Mariano, ang babaeng pinagkaitan ni tadhana sa pagibig.
"Sisiguraduhin kong magsisisi kayo, lahat ng pananakit nyo ay ibabalik ko doble sa sakit na pinaranas nyo."