Episode 2
1563 Words
Episode 2
Pervert
Ann Liza Montesclaros
NAGISING ako na pawis na pawis. Nakita ko na hindi gumagana ‘yung dalawang electric fan. At dahil doon ay naalala ko na naman ang bagong buhay ko. Napakamot na lang talaga ako sa buhok sa sobrang inis!
I was ended up with this kind of life. I simply cannot imagine to wake up every day with this horrible situation. It is simply not for me. I hope my dad can fix this as soon as he can.
It is so early but I am sweating so much right now. No aircon, right.
Lumabas na ako ng kwarto ko. Gusto kong maghilamos at magsipilyo, knowing na sira pa rin ang tubo ng tubig sa banyo ng kwarto ko.
Nilapitan ko si Mom sa nagdadabog na paraan. I am rotten spoiled, so what? Hindi ganitong buhay ang namulatan ko. At nakita ko ang ulam namin for this breakfast.
“Mom! Ano ba ito? No aircon? No shower room, no walking closet, no pool! Ma, hindi ko po ‘ata matatagalan ang ganitong life. Balik na lang po tayo sa Maynila! I will die here.” I beg to my Mom.
She just stared at me with those sad pairs of dark brown eyes. And now, I am guilty. I want to act like fine lady with a mature way of thinking, pero hindi ko ata kaya!
“Fine! Huwag na po kayong malungkot. Magtitiis pa ako, but promise me that everything will bring back on how it is supposed to. Promise me, Mom!” I beg her.
Dahil kapag tumagal ng ganito ang buhay ko, baka sumabog na ako ng tuluyan.
Hindi ko na nga maisip ang bukas e. Ano ba ang gagawin ko sa probinsya na ito?
Narinig ko namang nagsalita si Manang Adona. “Berly, samahan mo nga sa poso itong si Madam Ann,” utos nito sa kanyang anak.
I saw her face again, the girl who emits that typical probinsyana aura. Wala naman akong magagawa. I just grabbed my hygiene kit at pumunta sa poso, or whatever it is.
We went at the back of the house, and I saw what poso is. Is it some kind of water pump? Whatever!
Basta ba malinis ang tubig at makapag-freshen up na ako.
“Isahod niyo na po ‘yong baso niyo para makapag-tutbras at hilamos na kayo,” wika niya sa akin na halos mapunit na ata ang labi niya sa kakangiti.
I smiled at her with the same awkward smile last night. “Wala man lang faucet,” bubulong-bulong na sabi ko sa kanya
I started doing my typical routine, after washing my face, I gently tapped it with my dry towel. Bumalik na kami sa loob para makapag-almusal na kami. I only ate light bread and hot chocolate every morning, a crunchy bacon could do also.
I took the crumbly bread. “What is this?” tanong ko na napangiwi pa. Where is my usual bread?
Nagsalita naman si Manang. “Naku, hija, tikman mo iyang cheese pandesal na inihanda pa namin sa iyo. Nalaman kasi namin na mahilig ka pala sa tinapay!”
I do not want to be rude. Sabi ko nga ay malapit ang puso ko sa mga matatanda. So I gave Manang a small smile and took a bite. It taste fine, even this chocolate drink that has tablea chocolate. It was not bad.
After eating, I browse my social media accounts with my phone but failed miserably. I know that the internet speed here in the Philippines is extremely slow, but I do not have any idea that there is much worse place that has this kind of internet connection
Napahiga na lang ako sa kama ko at saka na napasinghal. I miss my city life. Kamusta na kaya si Dad? Si Kuya kaya? I hope they are fine.
Ayaw ko rin sisihin si Dad dahil biktima lang siya rito. Pero sobrang bigat lang kasi.
And again, I saw myself crying.
I do not want them to see me weak and crying. Especially when Mom is around. Nahihirapan din siya, hindi siya nakakain ng matino dahil nga sa pag-aalala.
Ang pwede ko lang i-contribute sa ngayon ay ang manahimik at huwag magreklamo sa sitwasyon namin.
I wish that this miserable state of us would not last for too long.
Narinig ko naman na may kumatok sa pinto. “The door is open,” wika ko sa walang kagana-gana na tono.
Bumukas ang pinto at iniluwa si Berly. Nakangiti na naman siya sa akin.
Bakit ba laging masaya itong babae na ito? Kung ako ang nabuhay at namulat sa ganitong probinsya? Hindi siguro ako magiging ganyan kasaya.
“Ahm, hello po?” bati niya sa akin na para bang nahihiya pa. Ngayon pa ba? I thought she is feeling close?
“What do you want?” I asked her. Mukha naman siyang naguluhan at naglabas ng dictionary.
“Ma’am, dahan-dahanin niyo nga po ‘yung sinabi niyo. Hindi ko agad na-gets,” sabi niya. Seryoso ba siya?
“Alisin mo nga iyang dictionary na iyan. Pwede ka naman mag-request na mag-Tagalog na lang ako.”
“Eh, Ma’am, nakakahiya naman kung kayo pa ang maga-adjust,” wika niya.
“Seriously? Sige, ano nga ba ang ipinunta mo rito?” tanong ko ulit sa kanya. Mukha naman siyang mabait.
Para naman siyang may naalala. “Ay oo nga pala! Mukha po kasi kayong inip na inip, baka gusto niyo lang pong mamasyal?” suggestion niya sa akin.
Tinapunan ko lang siya ng naiinip na tingin. “Saan naman tayo mamamasyal sa boring na lugar na ito?”
Taas noo naman siyang nagsalita. “For your information lang, Ma’am! Maraming magandang pasyalan dito. ‘Yung iba nga lang ay bawal puntahan, pero wala namang bawal kung walang makakaalam, hindi ba?” Smells like an adventure and a trouble.
Napatayo ako. “Nakikinig ako, saan ang pasyalan na sinasabi mo?”
“Sa kilalang waterfalls ng lugar natin.”
SO that is Berly’s plan. The richest family here at Alegro, which is the Ferrer clan, owns a large portion of this place. And they also own the majestic falls na sinasabi nitong babae na ito.
Dahil hindi naman ako marunong mag-bike, at pupuslit lang kami ay sinakay ako sa likod ng bisikleta nitong si Berly.
“Ma’am, mukha kayong sexy, pero ang bigat niyo pala,” wika ni Berly habang nagpepedal.
“Excuse me, hindi ako mabigat, and stop calling me Ma’am, hindi mo ako teacher o superior. Just call me by my name, okay?” saad ko sa kanya.
“Ay sige, Ann! Malapit na pala tayo.”
Ipinara na niya ang bike kaya naman bumaba na rin ako. May mataas na bakod sa harap namin. Ano bang iniisip ko at sumama ako sa babaeng ito?
“Paano naman natin aakyatin ang ganyang katas na pader, Berly?” tanong ko sa babae.
“Bakit mo pa kailangan na umakyat kung pwede namang lumusot?” said by her revealing the hidden hole from the thick bushes. Very clever.
“Sure ka na hindi tayo mahuhuli rito, ah?” tanong ko sa kanya. Malayo pa lang kami ay tanaw ko na ‘yung waterfalls. My heartbeat racing so fast because of excitement. Maybe this idea was not bad after all.
“Wala iyan! Masyadong abala ang mga Ferrer para maligaw sa ganitong lugar!”
Pumunta na kami sa talon at excited kong inilapag sa tabi ang dala kong backpack. Naghubad na ako ng damit revealing my mature body. Kahit na 22 years old pa lang ako ay makikitaan na ako ng kurba, at maipagmamalaki ko naman ang aking hinaharap.
“Wow! Ang sexy mo naman! Papasa ng model! Sana all!” wika ni Berly.
Naka-swimsuit lang kasi ako. Suot ang itim na pares ng two piece ko ay naligo na ako sa malamig na tubig. Narinig ko naman na nagpaalam si Berly na iihi lang sa tabi-tabi.
It is fine with me. Ang sarap kaya magtampisaw sa tubig. At last ay makakapag-relax na rin ako.
Nag-dive ako sa ilalim at saka umahon, not knowing na sa pag-ahon ko ay may isang matipuno at gwapong lalaki na ang nasa harapan ko, almost naked with his brief.
“What the hell?! p*****t!”
"Wow!" he said impressed with what I muttered. "I am the p*****t here now?" he asked in disbelief.
Nakayakap ako sa katawan ko. "Sino pa nga ba! Iyang mata mo na iyan! Baka dukutin ko!" banta ko sa kanya.
I mean sanay ako na naka swimsuit, I love beach and island hoping, flocking my body has no problem to me since I am confident with my physique.
But it is another topic if I am on my two piece with a complete stranger alone in this unknown place!
"You know what? I can sue you with trespassing. Do you know that this place is a private property? Paano ka nga pala nakapasok dito?" Bigla akong kinabahan.
I gulped. I am all cornered and I do not know what to say. Nasaan na ba kasi si Berly!
"Bakit? Sino ka ba? Nandito ka rin naman a! Can we just swim in peace!"
He smirk. "Zero Ferrer. The soon to be owner of this place." Natigilan ako.
Oh, I am dead meat.
- Writer
