Lying to the Billionairess

Chapter 3

GUNNER REKKER ROSS

__

"You've been thinking of her?"

Nanatili akong nakatingin sa kawalan habang pinaglalaruan ang maliit na card sa kamay ko.

"I'm just not expecting she's a lot prettier in person."

"Remember the last rule, Lach. Don't dare to fall in love."

Mahina akong tumawa at binaling ang tingin ko sa kaniya. "I've tasted so many women from around the world. I never fell in love. Hindi babae ang tatalo sa akin at magpapabagsak sa akin."

"That's good to know. Your siblings won't like it if you betray them. What are you holding?"

Binagsak ko ang hawak kong card sa ibabaw ng mesa.

"She gave me an invitation. Siya mismo ang organizer ng event."

Bago kami maghiwalay kinabukasan, binigay niya iyon sa akin. Nahanap namin ang highway at natawagan niya agad ang mga tauhan nila para sunduin siya.

"I think we should come."

"We will," sagot ko at uminom ng alak, "definitely."

I prepared myself to see her again in the event. Tutal nagkita na rin kaming dalawa, kailangan iyong magpatuloy. Kailangan kong makuha ang loob niya hanggang siya na mismo ang makuha ko.

I should leave an impression na hindi niya makakalimutan.

As I expected, elegante ang event ng fashion line niya na may brand name na Aiden's.

Faith collected the names of big people who would attend the event. She contacted them at pinadalhan ng munting regalo para maging pamilyar sila sa akin.

Lachrei Laken Buenavista should be a popular businessman with influence. That way, I would be able to manipulate so many people well.

"Mr. Buenavista, how's your business going?"

I smirked. "I'm still flooded with different clients around the globe. You know, I lived in Italy. I still have so much to learn about this country and how the business works here. Marami akong planong itayong negosyo."

Mahina itong tumawa. "It's obvious that you lived in Italy. Nasa iyo pa rin ang accent. I wish masanay ka rin agad dito sa bansa. I am proud of your fluency in Tagalog."

"Marami akong kaibigan at kakilalang Filipino. They helped me a lot."

"You know, Mr. Buenavista, I think I can help you with your business."

"I know, Mr. Jimenez. I'll probably do a meeting with you once everything is final."

Hindi ko na kinailangang lapitan pa ang iba dahil sa mga salin-bibig sa negosyo, unti-unti na nila akong nakikilala bilang isang bilyonaryo.

Simple kong inikot ang tingin ko sa paligid. Huminto iyon sa babaeng may kausap na mga bisita.

Simple ko rin itong hinagod ng tingin. She was wearing that white shimmering dress na hapit na hapit sa katawan niya lalong-lalo na sa dibdib niya. I could see almost half of it. I liked how she wore it. She looked so seductive and so classy at the same time with no effort at all.

Unti-unti kong nakikita na totoong iba siya sa maraming babaeng nakilala ko. She had a charm... a different charm.

Nagtungo na rin ako sa puwesto ko nang magsisimula na ang fashion show.

Brand niya lahat ang nirampa ng mga model. I heard most of it ay siya mismo ang nagdesenyo. I was amazed.

Sunod-sunod ang model na rumarampa sa stage pero bigla itong naputol at naiwan na lang ang isang model sa catwalk. Nagsimulang humakbang ang isang lalaki roon na nakasuot ng tuxedo, katulad ng karamihan sa mga bisitang lalaki.

Naging malakas ang bulong-bulungan ng mga bisita nang bigla na lang itong lumuhod bitbit ang isang maliit na kahon na may lamang mamahaling singsing.

I knew it was expensive at first look. Malaki ang bato.

Isa iyon sa mga talento namin. We could see at first glance or first touch kung totoo o peke ang isang bagay.

"Will you marry me?"

Ikinagulat iyon ng mga manunuod at lalo nang model sa harapan nito. Mabilis naglabas ng camera ang lahat at maraming professional photographer ang tumayo sa harapan para kuhanan ng litrato ang mga ito.

"Who are they?"

"That's Mr. Duke Luciano, may-ari ng isa sa mga pinaka-malaking casino rito sa bansa. Aside from that, marami pa siyang iba't-ibang negosyo. That woman is Emery Walker. She's a supermodel. They look good together, aren't they?"

I didn't care about their corny proposal or even if they loved each other like Romeo and Juliet. They were ruining the event. Not everyone was interested in their lives and f*****g romance.

"Oh, that's sweet, but I think a bit insensitive," narinig kong tinig ng babae mula sa likuran ko.

"Why? Is there something wrong?" tanong ng kasama nitong babae.

"Don't you know? He's Ms. Carbonell's ex-boyfriend."

"Oh my gosh! Really? That must be so embarrassing for her."

"Who knows, baka may approval niya."

Wala sa loob na tiningnan ko ang direksyon nito. She was just sipping wine habang nakatingin sa dalawang tao sa catwalk.

Unti-unting nabuo ang ngisi sa mga labi ko at muling bumaling sa mga ito. I like that guy. I thought he was corny, but he was just putting a show. I liked it.

The supermodel said yes, and everyone seemed happy.

Tumagal ng halos thirty-minutes ang show. I was planning na lapitan agad si Ms. Carbonell pero huminto rin agad ako sa paghakbang nang tila ba ito na mismo ang papunta sa direksyon ko.

I was about to greet her pero bigla na lang siyang pumalupot sa batok ko at mabilis dinampian ng halik ang mga labi ko. I was surprised... but damn, she was moving her lips. I couldn't just be a stare and let those lips go. Kusang pumalupot sa baywang niya ang mga bisig ko at hindi na ako nagdalawang isip pang sabayan ang bawat galaw ng labing iyon.

It was the first time I felt my heart beating fast while kissing a woman. Nalalasanan ko ang wine na ininom nito at pakiramdam ko nalalasing ako sa mga malalmbot na labing iyon. Damn, those were so warm.

Nakalimutan ko ang paligid sa ilang sandali at pakiramdam ko malaki ang nawala sa akin nang tumigil siya.

That was... my best kiss so far. Para bang sumakay sa roller coaster ang mga bituka ko at gumagalaw pa rin ang mga iyon.

Seeing those eyes made me want to discover more of her.

Lumapit sa amin and EX-boyfriend niya na tinutukoy ng mga kababaihan sa likod ko kanina.

Noon ko lang napansin na marami na pala ang nakatutok na camera sa amin at halos lahat ng dumalo sa event ay nakatingin.

"You didn't tell me... may bago ka na pala?" Nakangiti ito pero kung hindi ako nagkakamali, nakarinig ako ng pait sa tinig niya.

"Do you have to know?"

Napangisi ako. At the back of my mind, naisip kong hindi talaga siya basta-basta. She had that strong... personality.

"I'll be back," she said and turned her back.

Wala sa loob na hinawakan ko ang labi ko nang hindi nawawala ang ngisi roon.

Tiningnan ako ng lalaki sa harap ko mula ulo hanggang paa. He seemed so jealous ang affected. I liked that.

"Excuse me, everyone."

Nagsimula akong humakbang para sundan ito. I guess she was in the rest room. Hindi na ako kumatok pa. Dumiretso ako sa loob.

Nakita ko ito agad sa harap ng salamin and I guess she also immediately saw me. Bago ako tuluyang makalapit, humarap siya sa akin.

"What was that?"

"That was for show."

"Oh, to make your ex-boyfriend feel jealous?"

"How did you know? Were you that interested?"

"I heard some women talking at my back during their proposal. I heard he's your ex-boyfriend. I think your life isn't as private as you think."

"Why are you here?"

"I just wanna tell you that..." Lalo pa akong lumapit sa kaniya hanggang sa maramdaman ko ang init ng katawan niya. "I don't like a show, but I can act up if you want me to."

"Expect different photos to blow up. Everyone will start talking about you."

"Just me? They'll start talking about us."

"Aren't you bothered?"

"Tell me..." I whispered as I moved closer. Halos magdikit na ang dulo ng ilong namin nito, "is Samantha Aiden Carbonell my girlfriend?"

"That's what they'll write."

Muling nabuo ang ngisi sa mga labi ko. "They shouldn't be so quick writing that. I don't want it."

Sandali ko pang tinitigan ang mga mata nito bago ako tuluyang lumayo. Nagsimula akong humakbang palabas ng restroom habang nakapamulsa. May nakasalubong pa akong ilang babae na tila ba nabiglang makita ako.

Nilapitan agad ako ng ilang businessman. They all congratulated me at nabigla pa ang iba na tila hindi iyon inaasahan. They asked a lot about us lalo na kung gaano na kami katagal nito, but I chose not to give a precise date.

Nagkasalubong ang mga mata namin ni Faith. She just smirked at me. Maybe she liked that show as well.

Hinintay kong makabalik si Ms. Carbonell. She accompanied some businessmen with grace and class like nothing happened. Muling nagtagpo ang mga mata namin nito pero siya na rin mismo ang nag-iwas.

Marahan akong sumimsim ng wine sa hawak kong baso. Noon ko lang hindi nagustuhan ang lasa no'n. Para bang kakaiba sa lasa nang natikman ko sa mga labi niya. I liked that better. I could taste the sweetness of the grapes and those lips at the same time. I wanted its bitterness and its warm at once. It was addicting.

"Excuse me," muling paalam ko sa mga kausap.

Nagpunta ako sa likuran kung nasaan ang ilang staff. Nag-utos ako sa assistant organizer niya na patayin lahat ng ilaw. She asked me why and I told her the reason. She obeyed.

Umingay ang buong paligid pero tumahimik din ang mga ito nang makita akong humahakbang habang sinusundan ng spotlight.

I stood in front of Ms.Carbonell. Noon ay dalawa na kaming nasa gitna ng bilog na ilaw.

She seemed confused and a little bit upset about ruining her event. I liked seeing that. That made her more attractive.

Muli ring namatay ang mga ilaw pero mabilis din iyong sumindi.

Everyone seemed surprised na nakaluhod na ako sa harapan niya at may dala akong mamahaling singsing sa kamay ko.

I meant it when I said I didn't want her to be my girlfriend. I wanted her to be my wife.

"Will you marry me, Samantha Aiden Carbonell?"