เจย์เดนอุ้มระรินที่นอนหลับอยู่เดินมาขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว จัดแจงปรับเบาะให้ระรินอยู่ในท่าที่นอนสบายที่สุด หาผ้ามาห่มให้เพราะแอร์ในรถค่อนข้างเย็น
"สิ้นฤทธิ์ซะทีนะยัยบื้อ" เจย์เดนมองไปที่หน้าของระริน พึมพำออกมาแล้วยิ้มออกมาเบาๆ ตะวันที่ยืนอยู่ข้างหลังก็อมยิ้มออกมา
"อะแฮ่ม" ตะวันส่งเสียงกะแอ่มขึ้นทำให้เจย์เดนหลุดออกจากภวังค์ทันที
"อะไรติดคอ ห๊ะ" เจย์เดนถามตะวันขึ้น
"ความรักติดคอ อะแฮ่มๆๆ" ตะวันยิ้มกว้างแล้วพูดออกมา
"เดี๋ยวเถอะมึง" เจย์เดนหันหน้าไปอีกทางแล้วยิ้มกว้างออกมาทันที
"ไปดิ ยื้นบื้อทำไม ไปดูคนงานให้ระรินนอนในรถ มึงอะ ลงมาอยู่นอกรถ" เจย์เดนหันไปสั่งตะวันเสร็จก็หันมาบอกคนขับรถ คนขับรถรับคำและเดินตามตะวันไปทันที
"พอหลับแบบนี้ เธอก็น่ารัก น่าเอ็นดูดีนะยัยบื้อ" เจย์เดนก้มลงมามองหน้าระรินอีกครั้งก่อนจะเดินตามตะวันไป
ผ่านไป 3 ชั่วโมง เจย์เดนมั่วแต่ง่วนอยู่กับการสั่งคนงานจัดแจงสถานที่ แ
