ธีรศักดิ์ตัดการติดต่อทางโทรศัพท์ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่พนักงานนำอาหารมาเสิร์ฟลงตรงหน้าเมื่อพนักงานเดินออกไปชายหนุ่มจึงเอ่ยถาม
“เมื่อกี้กันจะถามอะไรพี่?”
กันติชาหลุบตาลงแวบหนึ่งก่อนยิ้มให้อีกฝ่าย
“เปล่าหรอกจ้ะ ไม่มีอะไรว่าแต่พี่ทิมจะเดินทางวันไหนจ๊ะ”
“อาทิตย์หน้า ไม่อยากไปแต่ต้องไป ไม่งั้นพี่ธีร์เอาตาย อย่าบอกใครนะ พี่ถูกบังคับน่ะ”
ชายหนุ่มทำท่ากระซิบกระซาบจนหญิงสาวนึกขบขันในท่าทางของเขา อีกฝ่ายจึงหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่เล่นแล้วกินกันดีกว่า กินเยอะๆ นะกัน ผอมจะแย่แล้วนะเรา”
คำพูดของเขาทำให้หล่อนค้อน หล่อนก็ผอมแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
“หนูเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้ว ถ้าจะอ้วนก็อ้วนไปนานแล้ว”
“เหรอ เห็นกินยังกะแมวดมทุกที ยังงี้จะอ้วนได้ไง ไม่เอาหรอกพี่ชอบอวบๆ”
เขาว่าพลางยักคิ้วหลิ่วตา หญิงสาวเกือบเขินแต่แล้วความสุขเล็กน้อยก็มีอันต้องชะงักลงเมื่อคำสั่งห้ามจากเจ้าของเสียงทุ้มดังก้องในห้วงคำนึง อี
