คำขอสุดท้ายของคนในกลุ่มแชทที่ไม่มีใครอ่านข้อความ

ตอนที่ 4: คำขอสุดท้าย

กลุ่มแชท “9A รุ่นสุดท้าย” ตอนนี้มีเพียงไม่กี่คนที่ยังอยู่

คนที่อ่านแล้วไม่ตอบ ค่อย ๆ หายไปจากกลุ่มทีละคน…

บางคนอ้างว่าแอปเด้ง บางคนบอกว่าลืมพาสเวิร์ด

บางคนเงียบไปเลยเหมือนไม่เคยอยู่ตรงนั้น

แพรวา เป็นหนึ่งในคนสุดท้ายที่ยังอยู่

แม้เธอจะไม่ใช่คนแกล้ง ไม่ใช่คนโพสต์อะไรแรงๆ

แต่เธอคือ “คนอ่าน” ที่ไม่เคยพิมพ์ตอบ

แม้แต่ครั้งเดียวที่เหมยเคยทักมาหา...

คืนหนึ่ง

มือถือของแพรวาขึ้นแจ้งเตือนว่า “คุณมีข้อความใหม่จากเหมย”

แต่ไม่มีแอปไหนเปิดได้ นอกจากกลุ่มนั้น

เธอกดเข้าไป

เห็นข้อความสุดท้ายที่ยาวมาก — ไม่ใช่คำสาป ไม่ใช่การขอชีวิต

แต่เป็นเพียงข้อความที่เหมยเคยส่งไว้เมื่อปีก่อน

“เรารู้ว่าเราอาจน่ารำคาญ ชวนคุยเยอะไป ขอโทษนะ

แค่บางทีเรารู้สึกว่าไม่มีใครฟังเราเลย”

แพรวานิ่งไปนาน

ก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปว่า…

“เราขอโทษจริง ๆ เหมย… ขอโทษที่เคยอ่านแล้วไม่ตอบ ขอโทษที่เคยเมิน ทั้งที่เธอแค่ต้องการเพื่อน”

ข้อความถูกส่งออกไปแล้ว

ไม่มีใครตอบกลับ ไม่มีเสียง ไม่มีเงา

แต่มือถือของแพรวากลับปิดหน้าจอเอง พร้อมขึ้นคำว่า...

“ขอบคุณ... เราไม่ต้องรอแล้ว”