[Madison’s POV]
NAG-IMPAKE ako ng aking mga dadalhing damit at iba pang mahalagang gamit sa aking paglayo. Doon ako pupunta sa malayo sa mga nakakilala sa ‘kin. Isang malaking kahihiyang ang dinulot ko dahil sa kagagawan ni Frank at ng kaniyang pamilya. Sila na ang masahol na mga nakilala ko sa buong buhay ko at hinding-hindi ko sila mapapatawad. Habang buhay kong daldahin ang sakit at kasiraan na ginawa nila sa ‘kin.
Hindi ko mapigilang maiyak habang bitbit ko palabas ang aking travel bag. Kaunti lang naman ang dadalhin ko dahil mabigat at baka mahirapan akong dalhin. Paglabas ko ay nakaupo sina Mama, Papa, Mikaela at si Michael na malungkot ang mga mukha. Ramdam ko ang bigat at kalungkutan sa kanilang presensya. Nilingon nila akong lahat at tinungo ko ang kinauupuan ni Mama a
