BODY CAN'T LIE

CHAPTER 4

Gustohin man niyang lumabas ay huli na para doon. Sumara na ang pinto. At kahit anong pindot niya para bumukas iyon ay ayaw talaga. Pinaglaruan ata siya ng tadhana. Wala na siyang nagawa at nanatiling nakatayo sa harapan nito. Para siyang tuod na hindi gumagalaw. She can't even breathe normal. Para siyang na-suffocate sa kinalalagyan.

"Shekshtin floor..." bigla itong nagsalita at nasagi pa ang likod niya nang pindutin nito ang floor button. "S-shorry," paghingi nito ng pasensya sa kanya.

Sorry ha! Anong mapapala sa sorry mo? Damage has been done. And that damage was unforgivable, damn it! Gusto niyang sabihin iyon pero wala siyang lakas ng loob. Ni hindi niya ito matingnan sa mata. She even smelled alcohol in his breath. At mas nakakatakot iyon. She knows him when he's in drunken state.

"You eshmell so nice... I like thaat! That eshemell remind me of someone important," anito sa kanya. Alam niyang siya ang tinutukoy nito, dahil bukod sa sila lang namang dalawa ang laman ng elevator, nakikita niya sa peripheral vission niya na sinasamyo nito ang kung anong amoy ang nasagap ng senses nito sa loob ng elevator na iyon. Nanatili siyang hindi gumagalaw. Ni hindi nga niya alam kung humihinga pa ba siya dahil sa kabang nararamdaman niya.

"R-re..gan..."

Her world stopped. Her heartbeats become extremely fast. Nahigit niya ang hininga at napalingon. Tinawag siya nito.

Fuck it! No! Not now! Not now! Not ever!

"You... you eshmell like a woman, bro... You smell like R-Egan Park," ngumiti ito ng mapait. She saw pain in his blueish eyes.

No! Scratch that!

Bakit naman ito masasaktan. This man is a liar. Wala itong puso. Hindi dapat siya nagpapaapekto sa lalaking ito.

"Ken!" sigaw niya at wala sa sariling nilapitan ito nang bumagsak ito sa harapan niya. "Holy s**t! Ken... wake up... you idiot! Wake the f**k up!"

Ting...

The elevator opened. And what she'd do is not actually what she wanted to do. “

“C'mon senses, comeback! All of you... please.” Parang tinakasan ata siya ng lahat ng parte ng tamang katinuan kaya naman pinilit niya itong buhatin patayo.

Damn it! This man is still so heavy. Graba ata ang kinakain ng lalaking ito.

Ang bigat!

Nakasampay ang braso nito sa balikat niya. At ang pakiramdam niya ngayon.

“Awkward!” Parang gusto tuloy niyang ibalibag ang lalaking ito at iwan nalang ito sa tapat ng elevator. O kaya naman ay sa tapat ng unit nito. Pero anong katangahan at hindi niya magawa.

“Yeah! Get him inside his pad and leave immediately,” ani ng isang bahagi ng utak niya.

“Iwan mo na yan dito! Walang kwentang manluluko,” ani ng isa pa.

She just rolled her eyes.

Whatever!

Hindi na siya nagisip pa ng tama. Inakay niya ito patungo sa tapat ng unit nito. Nang makarating sa tapat ay hinanap niya sa mga bulsa bulsa nito ang keycard nito. At maniwala kayo sa hindi. Sa pagkapa-kapang ginawa niya. Struggle is real talaga. Paano ba naman nakakapa niya ang matigas nitong kalamnan na dati ay hindi naman ganon katigas. Syempre mga teenager pa sila noon. E ngayon, malamang bato-bato na ang pandesal sa katawan nito.

“Oh, tapos apektado lang... gan'on!”

Nakikipagtalo pa siya sa sarili niya nang bumukas ang pinto ng unit.

"Hayyy!" Nakahinga siya ng maluwag. Bakit ba kasi iniisip niya ang bato-bato sa katawan nito. Kinaladkad niya ito papasok sa loob. Unang hinanap ng mata niya ang kama. Kama talaga!?

Yes, kama! Para maitapon na niya ito doon at nang makaalis na siya. Yeah, that's right! That's the safest thing to do.

Nang makita ang kama ay gan'on nga ang ginawa niya. Isinalya niya ito at nakatihaya itong bumagsak sa malambot na mattres.

Tumalikod na siya para umalis. Hindi magandang idea ang magtagal kasama ang lalaking ilang taon niyang iniwasang makita. Hindi tama, panganib lang ang dala nito. Panganib para sa puso niya na sa tingin niya ay muli na niyang nabuo.

"I hate you Mhine... I hate you!" Napatigil siya ilang metro ang layo mula sa kama nito. "I hate you for making me suffer this way. I hate you for leaving me!" Nakapikit ito at may tumakas na luha sa mga mata nito. Naglandas pa iyon sa sintido nito.

Ang mabilis na pagtibok ng puso niya, ay mas lalong bumilis. Tila dumoble pa iyon. Para na itong sasabog sa hindi maipaliwanag na emosyon. She's shedding tears also.

Fuck! Again!

Iiyak na naman siya. Hindi siya dapat nagpapaapekto. Bakit ito pa ang galit? Ang kapal din naman ng mukha ng lalaking ito to hate her. Hindi ba mas dapat na siya ang mamuhi dahil nabuhay siya sa kalungkutan dahil sa kataksilan nito.

This is insane. Hindi niya inasahan ang susunod na inakto niya. She walk straightly to the bed and step onto it. She face him and slapped his face while shedding her own tears. Ang sakit, ang sakit sakit pa rin ng pakiramdam niya. Ni wala atang nabawas kahit katiting.

Pinagpupokpok niya ang lasing na lalaki na nasa harapan niya. Sa kalasingan nga nito ay hindi nito masalag ng husto ang pagsampal at paghampas niya rito. She has to release this damn feeling.

"f**k you! You're a liar.... ikaw ang dapat nagdurusa ng ganito. Hindi ako!" She wanted to shout in pain, but she choose not too. She uttered her pain in silence. Hanggang magsawa ang kamay niya sa paghampas rito. Basang-basa ang mukha niya ng luha. Namamanhid na ang pakiramdam niya. Nakakabingi ang katahimikang tanging hikbi lang niya ang maririnig.

Nakaupo lang siya sa ibabaw ng kama. Sa harap ng lalaking nagparamdam sa kanya ng sobrang kaligayahan at pasakit. She would never forgive this man. Never!

"Mhine..." nagulat siya nang umangat ang braso nito. Huli na para umiwas. Ang luhaan niyang mukha ay sumubsob sa matipuno nitong dibdib nang bigla siyang yakapin nito.

She could barely hear this mans heartbeat. Tsk! May puso pala ang lalaking ito. Mapait siyang napangiti sa isiping iyon. "Please comeback..."

Nabingi siya. At mas lalo siyang nawala sa sarili nang itulak siya nito pahiga sa kama at kubabawan. Ilang minuto rin siyang natigilan. Para lang lalong ma-shock at tuluyan ng mawala sa katinuan nang lumapat ang mainit na labi nito sa mga labi niya.

“C'mon senses please... comeback!”

Piping dasal niya, ngunit sa huli ay walang nangyari. Pinabayaan na yata siya ng mga walang silbing senses niya sa katawan. They're not functioning right now. Trinaydor siya. Utak lang niya ang natira at sumisigaw iyon ng saklolo. She wanted to push him. To kick this bastard.

But her heart. Her body. It doesn't working together with her mind. It didn't listen.

Her lips parted...