เมียลับของตาย

สองจิตสองใจ #2 🔥

“ฉันอยู่ที่นี่ค่ะ!” เพลงขวัญรีบตะโกนตอบ พร้อมกับผลักร่างหนาที่ตั้งท่าคร่อมตนอยู่ให้ถอยห่าง แล้วรีบลุกไปเปิดประตูทันที ผู้ที่มาเคาะประตูห้องเป็นชายตัวสูงในยูนิฟอร์มของบริษัทขนส่งเจ้าดัง แต่ด้วยหมวกแก๊ปที่ปิดหน้าทำให้เพลงขวัญไม่อาจมองเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

ผู้กำกับทิศเดินตามหลังหญิงสาวออกมาอย่างหัวเสีย พร้อมกับเดินชนไหล่พนักงานส่งของไปด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ เพลงขวัญจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“คุณมีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ…แล้วทำไมถึงรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่”

คนส่งของถอดหมวกแก๊ปออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อคมอย่างลูกครึ่งได้อย่างชัดเจน “ผมคือเอริค คนของคุณเมฆา คุณเพลงขวัญคงจำได้นะครับ พอดีผมถามนักแสดงในกองถ่าย มีคนนึงบอกว่าคุณอยู่ที่นี่ ผมเลยมาตามตัวครับ”

เพลงขวัญตัวชาเมื่อได้ยินชื่อของคนคนนั้น “ค่ะ เพลงจำได้ค่ะ…คุณเอริคมีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้มาตามตัวเพลงกะทันหันแบบนี้”

“เจ้านายมีคำสั่งให้คุณเพลงขวัญไปพบที่คอนโดฯ ตอนนี้เลยครับ”

หญิงสาวขมวดคิ้ว “แต่ว่าเพลงมีถ่ายทำละครต่อนะคะ อีกหลายคิวเลยด้วย คงจะปลีกตัวไปไม่...”

“ไม่มีคำว่าแต่ครับ คุณต้องทำตามคำสั่งเดี๋ยวนี้ ผมคิดว่าคุณคงจะรู้นะครับว่าถ้าขัดใจเจ้านายแล้ว…จะเกิดอะไรขึ้น”

เพลงขวัญกลืนน้ำลายอึกใหญ่ รู้สึกเสียวสันหลังหนักกว่าเดิม “ก็ได้ค่ะ งั้นเดี๋ยวเพลงขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็บอกผู้จัดการก่อนนะคะว่ามีธุระส่วนตัว”

“ครับ เสร็จแล้วไปที่ลานจอดรถด้านหน้านะครับ รถของผมจอดอยู่ทางซ้ายสุด สีเทาครับ รีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยภายในสิบห้านาทีนะครับ” เอริคพูดทิ้งท้ายไว้ ก่อนจะสวมหมวกแก๊ปปิดบังใบหน้าเหมือนเดิมแล้วเดินห่างออกไปทันที

เพลงขวัญยกสองมือขึ้นกอดตัวเองด้วยความรู้สึกรังเกียจสัมผัสที่ผู้กำกับสารเลวนั่นตั้งใจจะทำกับเธอ หญิงสาวสาบานกับตัวเองเลยว่า ตลอดชีวิตนี้จะไม่ยอมให้ใครได้มาหาเศษหาเลยกับร่างกายของเธอแน่ ๆ

เว้นเสียแต่…คนที่ตนรักหมดหัวใจเท่านั้น

…

ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ภายใต้ฝักบัว ความเย็นสะท้านของน้ำสะอาดที่สาดกระทบผิวนั้นไม่ได้ทำให้เมฆาดึงตนเองออกมาจากภวังค์ได้เลยแม้แต่น้อย ในหัวของเขาเต็มไปด้วยเรื่องของคนคนหนึ่ง รวมถึงในหัวใจเองก็ว้าวุ่นถึงคนคนนั้นไม่น้อยอีกด้วย

ที่ล็อบบีของทีอาร์เอดรีมคอนโดฯ ในวันนี้ มีนักเรียนเปียโนจากโรงเรียนกวดวิชาด้านดนตรีเข้ามานั่งบรรเลงเพลง Moonlight Sonata ของเบโธเฟน ซึ่งเป็นเหมือนเครื่องเตือนความทรงจำให้เขานึกถึงเรือนกายของเธอคนนั้น

ผู้หญิงที่ปากหวาน พูดจาฉอเลาะน่าฟังไม่รู้เบื่อ ไว้ว่าจะสนทนาด้วยเรื่องอะไรก็ดูเหมือนจะเข้าหูเมฆาไปเสียหมด ฝีมือในการเล่นเปียโนก็ไม่เป็นสองรองใคร แต่นั่นก็เป็นเหมือนดาบสองคม เพราะความเก่งฉกาจในด้านนี้ทำให้หญิงสาวในห้วงความคิดของเมฆาต้องออกเดินทางไปไกลแสนไกลเพื่อทำตามความฝัน

ใบหน้ารูปไข่ช่างเลือนรางในความทรงจำเหลือเกิน…

ความคิดถึงคนไกลรุมเร้าจนทำให้ชายหนุ่มแทบเป็นบ้า เขาจัดการร่างกายตัวเองอย่างลวก ๆ ก่อนจะพันผ้าขนหนูผืนเดียวที่ส่วนล่าง แล้วเดินก้าวยาว ๆ ออกมาจากห้องน้ำทันที

บนเตียงหลังกว้างมีเพลงขวัญที่อยู่ในชุดลำลองสบาย ๆ นั่งรออยู่ก่อนแล้ว แม้เส้นผมจะยังมัดเป็นมวยเหมือนที่ใช้เข้าฉากในกองถ่ายอยู่ก็ตาม ดวงตาของหญิงสาวลุกลี้ลุกลน ไม่กล้ามองมายังเจ้าของห้องอย่างตรง ๆ เพราะความหมิ่นเหม่ของผ้าผืนน้อยด้านล่างที่แทบปิดอะไรต่อมิอะไรไม่มิด

“กว่าจะมาได้…เอริคมันมัวทำอะไรอยู่ มาเอาป่านนี้ ชักช้าชะมัด” เมฆาพึมพำด้วยความหงุดหงิด ยิ่งว้าวุ่น ร่างกายอรชรของคนรักในห้วงความคิดก็ยิ่งดูเหมือนแจ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ

“คุณเอริคไม่ได้ชักช้าค่ะ เพลงช้าเอง…ว้าย!” เพลงขวัญยังไม่ทันพูดจบประโยคก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อถูกคนตัวโตกว่าโถมร่างหนาทับลงมาจนต้องนอนหงายลงไปบนเตียง ใบหน้านวลมีแววตระหนกอยู่ไม่น้อย “คุณเมฆคะ—”

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น..” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยชิดริมฝีปากของดาราสาว ก่อนจะทาบทับริมฝีปากของตัวเองลงไป เพราะความคิดถึงคนในห้วงความคิดตีรวนขึ้นมาจนรู้สึกว่าเพลงขวัญชักช้าไปหมด เมฆาจึงกระชากเสื้อเชิ้ตตัวบางจนกระดุมขาดหลุดรุ่ย

“คุณเมฆคะ!” เพลงขวัญร้องออกมาด้วยความตกใจ สองมือรีบยกขึ้นปิดเสื้อชั้นในลูกไม้สีดำของตัวเองแทบไม่ทันตามสัญชาตญาณ แต่แล้วคำพูดที่เหลือก็ถูกกลืนไปด้วยรสจูบเร่าร้อนจากคนที่อยู่เหนือร่างตน

มือทั้งสองข้างของเพลงขวัญถูกดึงให้เปิดออก อวดทรวงอกอวบอิ่มที่ช่างภาพข่าวบันเทิงไร้จรรยาบรรณหลายคนเห็นแล้วต้องออกปากชมว่าเธอคือนางเอกที่หน้าอกสวยได้รูปมาก ๆ เนื้อนิ่มขาวผ่องทั้งคู่เบียดอัดกันอยู่ภายใต้เสื้อชั้นในลูกไม้ยั่วเย้าสีดำสนิท

มือหนาปลดตะขอออกเพื่อให้ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนปรากฏแก่สายตาตน เขาถอนจูบออกจากริมฝีปากอิ่มของเพลงขวัญ แล้วเปลี่ยนเป้าหมายมายังเนินอกขาวล่อใจแทน ทุกครั้งที่เกลียวลิ้นร้อนลากผ่านผิวเนื้อ เพลงขวัญจะรู้สึกเหมือนโดนไฟช็อก สองขาต้องหนีบเข้าหากันด้วยความสะท้านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ยามที่ปลายลิ้นตวัดเข้าที่เม็ดทับทิมสีหวาน เสียงครางอย่างลูกแมวโดนกวนก็ดังให้เมฆาได้ใจ พลันนึกไปถึงเสียงหวานของใครอีกคนที่เคยนอนอยู่ใต้ร่างตนมาก่อนเมื่อครั้งอดีต

แต่ด้วยความห่างหายจนกลายเป็นคิดถึง เมฆาจึงลงแรงไปกับการบีบนวดเนื้ออกนุ่มมากไปหน่อยจนเพลงขวัญต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อภาพของคนในความทรงจำเลือนหายไป ชายหนุ่มก็เริ่มปลดเครื่องแต่งกายส่วนล่างของหญิงสาวออกจนกระทั่งได้เห็นกลีบกุหลาบงามเปรอะไปด้วยน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาเพียงเพราะถูกกระตุ้นที่ยอดอก

เมฆาส่งนิ้วเข้าไปในริมฝีปากของเพลงขวัญ เพื่อให้สาวเจ้าได้โลมเลียจนมันชุ่มไปด้วยน้ำลาย ก่อนนำมาลูบไล้ที่ร่องสวาทจนปะปนไปกับน้ำหวานฉ่ำเยิ้มอาบทั่วทั้งนิ้ว

“คุณเมฆ...อ๊ะ…ฉัน...ฉัน...”

“เวลาแบบนี้ ให้แทนตัวเองว่าเพลง” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่าก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปเบิกทางให้ร่างที่นอนหงายอยู่บนเตียงเตรียมพร้อมรับสิ่งที่ใหญ่กว่า

“…อ๊ะ! ตรงนั้น…เพลงเสียว…” เพลงขวัญทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย การแทนตัวแบบนั้นทำให้เมฆาเลิกนึกถึงคนในความคิดของตัวเองไปหมดสิ้น เขางัดนิ้วปรนเปรอในจุดที่อีกฝ่ายร้องขอ

“คุณเมฆ…เพลง...เพลงจะเสร็จ…จะเสร็จค่ะ”

“เรียกพี่” เป็นอีกครั้งที่คนตัวโตกว่าออกคำสั่ง “เรียกพี่เมฆ...”

“พี่เมฆ…อ๊า! เพลงจะ...เพลงจะเสร็จค่ะ”

เอวบางกระตุกอย่างแรงก่อนที่กลีบกุหลาบสีสวยจะขับน้ำหวานออกมาจนล้นทะลักเต็มมือของชายหนุ่ม เขายกมือของตนขึ้นโลมเลียโดยไม่ละสายตาไปจากคนที่นอนหอบหายใจถี่กระชั้นอยู่บนเตียงกว้าง

ใบหน้าของเพลงขวัญสวยสะกดใจอย่างที่ใครต่อใครว่าไว้นั้นเป็นเรื่องจริง

เมฆาดึงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวออกเพื่อให้เจ้าลูกชายที่ตื่นเต็มตัวตั้งแต่อยู่ในห้องน้ำได้ออกมาทำหน้าที่ เขาใช้ส่วนหัวถูไถไปบนร่องสวาทที่เยิ้มไปด้วยน้ำอยากสีใสของเพลงขวัญก่อนจะแทรกตัวเข้าไปทีเดียวมิดลำ

ภาพของคนในอดีตฉายกลับเข้ามารบกวนในห้วงความคิดของเมฆาอีกครั้ง มือหนายกเอาต้นขาขาวขึ้นพาดบนบ่าตนขณะที่กระแทกเอวสอบเข้าไปไม่ยั้งด้วยความหงุดหงิดใจ เพลงขวัญเป็นที่รองรับอารมณ์ของเขาโดยไร้สิทธิ์ต่อต้าน เสียงหวาน ๆ ของแม่ยอดดาราช่างชวนให้เขานึกถึงใครอีกคนที่ห่างกันไปแสนไกลจนไม่อาจไขว่คว้ามาเป็นของตัวเองได้อีก

ยิ่งคิด เมฆาก็ยิ่งเพิ่มแรงในการกระแทกแก่นกายเข้าไป เพลงขวัญตัวเกร็งสะท้านไปด้วยความซ่านตั้งแต่หัวจดปลายเท้า ลมหายใจขาดห้วงเพราะถูกช่วงชิงไปด้วยจูบจากคนเหนือร่างที่กำลังหิวกระหายและใกล้จะถึงฝั่งฝัน

“พี่เมฆ…พี่เมฆขา...” หญิงสาวร้องครวญ ปลายเล็บจิกลงไปบนผ้าปูเตียงเพื่อระบายความรัญจวนใจที่ดูมากล้นเกินกว่าจะเก็บกักไว้ได้ ทรวงอกอิ่มแอ่นขึ้นเมื่อจังหวะสุดท้ายถูกกระทุ้งเข้ามา

“อ๊า!!” เพลงขวัญดวงตาเบิกกว้าง สัมผัสได้ถึงของเหลวอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยภายในร่างของตน เมื่อแก่นกายจะถูกถอนออกไปแล้ว น้ำรักสีขาวข้นก็ถูกขย้อนกลับออกมาทางเดิมจนเลอะเตียงไปหมด

ในทีแรกเพลงขวัญคิดว่ามันจะจบลงเพียงเท่านี้ แต่เมฆากลับดึงให้ร่างของเธอขึ้นมานั่งอยู่บนตักของเขาด้วยดวงตาที่เลื่อนลอยกว่าทุกครั้ง

หากไม่ใช่การคิดไปเอง...

เพลงขวัญรู้สึกว่าเพลงรักในวันนี้ไม่ได้ถูกขีดเขียนตัวโน้ตขึ้นมาเพื่อเธอ

แต่เป็นใครอีกคน ที่อยู่ในแววตาอันเต็มไปด้วยความคิดถึงและโหยหาของเมฆาต่างหาก…