SA PAGLIPAS ng mga sandali ay lalong nagdilim sa labas. Nabalot ng katahimikan ang buong baryo kung kaya nga ay maririnig nang malinaw ang paghuni ng mga kulisap. Hindi niya pinagtakhan na wala pa roon ang kaniyang ina sa mundong iyon. Inasahan niyang hindi ito makakauwi. Liban sa pananatili nito sa simbahan sa dahilang alam niya, hindi gaanong lumalabas ang mga tao sa baryo na iyon kapag mga ganoong oras.
Naihanda na niya ang higaan ng tatlo sa lapag ngunit hindi pa pumapasok ang mga ito. Dahil dito’y umalis siya sa kaniyang kinauupuan. Hindi umalis ang mga ito na walang inaabot sa kaniyang bayad. Alam niyang naroon pa ang mga ito sa labas sapagkat naririnig niya pa ang usapan ng mga ito. Humakbang siya patungo sa pinto upang lumabas na hindi niya naituloy ng kusang bumukas iyon. Pumaso
