DENGE

300 Yıl Önce... Ağacın tepesine çıkmış bir saat önce yaptığım katliama bakıyordum. Her yerde kurt adamların cesetleri vardı. Elimden geldiğince en acısız şekilde ölmelerini sağlamıştım ama yine de bu şekilde ölmeyi haketmiyorlardı.İki bine yakın kurdu öldürmüştüm bunu yapmak zorundaydım bu benim genlerimde vardı. Cesetlerin arasında küçük bir çocuk bana korku dolu gözler ile bakıyordu ona dokunmamıştım. Çocukları elimden geldiğince öldürmemeye çalışırdım. Aşağı atlayıp ona doğru yürümeye başlayınca korkup geri adım attı. Korkudan tir tir titriyordu. Yanına gidip aynı boy hizasına gelebilmek için önünde çömeldim ve elini tuttum. "Adın ne?" "Ja-Jacob" kekeleyerek söyledi. "Şşş... Korkma sana zarar vermem" İnanmayan ifadeyle bana bakıp yerdeki kurtları gösterdi. "Onları öldürdün ama" "Evet ama bunu yapmak zorundaydım Jacob " "Neden ama onlar sana bir şey mi yaptı " "Hayır hayır... Bunu sizin ve diğer türlerin iyiliği için yaptım" "Kurtları öldürerek iyilik olmaz " dedi.İç çekerek ona baktım yaptığım şeyi asla anlayacak yaşta değildi. "Etrafına bak Jacob ne görüyorsun? "Dediğimi yaparak baktı sonra," Bir sürü ceset " dedi gülerek ona baktım. "Hayır daha geniş açıdan bak" cevap vermeyince , "Doğa Jacob....Doğada her zaman bir denge olmak zorunda " "Bu denge bozulursa bütün ekosistem bozulur" "Ben bu dengeyi sağlamak için burdaki kurtları öldürdüm.Bu benim işim " sonra devam ettim. "Şu an çok küçüksün ama büyünce beni anlayacaksın." "Şimdi batı yakasında ki sürünün yanına git onlar sana bakacaktır" dedim. Tam yürümeye başlarken arkasını dönüp bana baktı. "Senin adın ne?" "İrina" dedim. Evet adım İrina ben bir denge kuranım. İnsanlar, Vampirler ve kurt adamların olduğu bir dünyada doğayı korumak için dünyaya geldim.Benim gibi başkaları var mı bilmiyorum.Kendimi bildim bileli yalnızım.Kurtlar ve vampirler gibi az yaşamıyorum onlar ortalama 300-400 yıl yaşarken ben ise çok uzun yıllardır yaşıyorum artık ben bile yaşımı tam olarak hatırlamıyordum ancak iki bin yılın üstünde yaşım vardı.Bunu açıkça dert etmiyorum çünkü şu an dışarıdan görünen yaşım yirmi iki. Ne bir kurdum ne de vampir onlardan çok daha farklıyım ve onlardan çok daha güçlüyüm. Şöyle düşünebilirsiniz onların alfası gibiyim yalnız iki tarafla asla aramda bir bağ yok onlar içinde geçerli.Normalde kokum yok o yüzden ben istemediğim sürece beni asla farkedemezler ancak istediğimde bir insan bir kurt veya vampir gibi kokabilirim.Onlardan çok daha hızlı hareket ederim öyleki biraz önce saniyeler içinde yüzlerce kurdu öldürdüğüm de kimse beni farketmedi bile. Onlardan çok daha iyi duyarım, görürüm, hissederim vs anlayacağınız üstünüm. Vampirler gibi sivri dişlerim yok ya da kana susamışlık veya Kurtlar gibi dönüşebilme...Bu özelliklere sahip değilim dışarıdan bakıldığında sıradan insan özellikleri gösteririm tek fark göz rengimin sürekli değişmesi beni ele veren tek kusurum o. Aşırı öfkeli, aşırı nefret, aşırı mutlu,aşırı arzulu... Aşırı olan her şeyde hissettiğim duygu şekline göre değişir ama normal duygularda değişmez. Diğer türlerden üstün olmamın bir nedeni var tabiki. Üç tür arasında ki dengeyi sağlayabilmek için. Her popülasyon belli bir sayıda kalmak zorunda birinin aşırı artması diğer türlerin yok olmasını sağlar tabi işin sonunda kendi türleri de yok olur. Eğer vampir sayısı artarsa insanlarla beslendikleri için insan sayısı azalır, kurtları da sevmedikleri için çok fazla kurt öldürürler bu yüzden kurtların da sayısı azalır. En sonunda insan kalmayınca çoğu beslenemediği için ölür geriye kalanlarda hayatta kalmak için birbirleri ile savaşarak ölür. İşin sonunda her grup yok olur... Bir türün sayısı arttığında bunu doğam gereği hemen anlarım her bir hücrem uyarılmaya başlar.Bundan 500 yıl önce nasıl ki vampirleri öldürdüysem şimdi de kurtları avladım. Bundan dolayı da çok fazla düşmanım var anlayacağınız. Hatta bir keresinde bir grup vampir ve kurt beni öldürmek için birlik olmuşlardı komik değil mi? Demek ki istediklerinde barış içinde yaşayabiliyorlar. Üzerimdeki kanlara baktım sonra saçlarımı elime alarak onlara baktım. Uzun sarı-beyaz karışımı olan saçlarım kandan kızıl renge dönmüştü, beyaz tenim artık görünmüyordu. Orman yeşili büyük gözlerim ile ormanın derinliklerine doğru baktım. Kurtlar cesetleri almak için geliyorlardı. "Evet İrina burdaki işin bitti artık derin bir uykuya dalabilirsin' Evet doğru duydunuz genelde dengeyi kurduktan sonra uzun yıllar uyumayı tercih ederim taki bir sonraki denge bozulana kadar... Hadi İrina'nın hikayesine başlayalım...