หมอสัตว์ฉันรักคุณ

เปรี้ยงงงงงงง !!!!!!!!!!!! "กรี๊ดดดดดด" ฉันร้องเสียงหลงเอามือปิดหู ขาอ่อนยวบลงไปกองกับพื้น ไปต่อไม่ไหว ทำอะไรต่อไม่ได้ ตัวสั่นน้ำตาไหลไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ แต่ ฉันต้องเงยไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันกลับไม่ถึงบ้านแน่ๆ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ปรากฎว่า คุณทองดำ คุณทองแดง คุณชบาแก้วและคุณดอกสร้อย ทุกตัวลงไปนอนกองกับพื้นหมดเลย เกิดอะไรขึ้น!! พยายามยันตัวเองลุก ไม่มีแรงไม่ได้แล้ว ฝนก็เริ่มลงเม็ด เป็นอะไรกันอ่ะ ฮื่อๆ ฉันรีบวิ่งไปหาคุณควายทีละตัว "คุณทองดำ ตื่นสิตื่น คุณทองแดง ฮื่ออ เป็นอะไรกันไปหมด " เรียกทุกตัว !! แต่ไม่มีตัวไหนลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันเลย ทุกตัวนอนหลับตากันหมด o(TヘTo) ต้องเป็นเสียงฟ้าผ่าเมื่อกี้แน่ๆเลย ซวยแล้ว ซวยแน่ๆ โคตรซวยเลย พ่อเอาตายแน่ๆ แต่ละตัวคือตัวท๊อปของที่ไร่ซะด้วย อีทับทิมเป็นต้นเหตุ เอาไงดีๆ กูทำควายตาย!!! (⊙x⊙;) จากที่คำนวณด้วยสมองอันน้อยนิด ถ้าคุณควายไม่ตายก็อาจจะเป็นทับทิมที่โดนซะเอง น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ ฉันวิ่งไปเขย่าตัวคุณควายทีละตัวแต่ก็ไม่มีตัวไหนเลยที่ตอบสนอง นอนนิ่งไม่ไหวติง ตื่นขึ้นมาสักตัวสิคะ ตายหมดแบบนี้ทับทิมก็แย่หน่ะสิ ╰(****) "ฮื่อออๆๆ ตื่นสิคะ ทับทิมไม่ได้ตั้งใจ ตื่นมาก่อน ฮื่อออ " ไม่ตื่น!! ไม่มีคุณตัวไหนตอบสนองฉันเลย ทำไมฟ้าใจร้ายฆ่าคุณควายของทับทิม "คุณหนูครับ " "ฮื่อออ พี่เจี้ยม ควายตายหมดเลย " "ฉิบหายแล้ว ตายแน่ๆ " ขนาดพี่เจี้ยมยังรู้ชะตากรรมเลยว่าต้องตายแน่ๆ ฉันทำอะไรไม่ถูกนอกจากนั่งร้องไห้แล้วกอดคุณควายเอาไว้ ฉันรักพวกเขาเหมือนกับที่พ่อทั้งรักทั้งหวง "พี่เจี้ยม ฮึก จะทำยังไงดี " ฝนก็เริ่มลงเม็ด ปานนางเอกเอ็มวีโดนผัวทิ้งค่ะ ___*( ￣*￣)/#____ ฉันร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังกอดคุณควายอยู่คนเดียว ส่วนพี่เจี้ยมก็ยืนเกาหัวลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ค่อยถูก "คุณหนูครับ หนีกันเถอะครับ " หนี ?? จะหนีไปไหนได้ ถามหน่อยเถอะ ใครเคยหนีพ่อฉันพ้น แมวหายตัวเดียวไม่กี่นาทีพ่อยังตามจนเจอ นี่คนนะเว้ยแถมยังเป็นลูกสาวเจ้าของไร่อีกด้วย ความผิดครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก "พี่เจี้ยมขาสั่นแบบนี้ พาทับทิมหนีไม่ทันลูกปืนพ่อหรอกค่ะ " เหลือแต่ฉี่กับขี้ที่ยังไม่ราดลงมา （︶^︶） "ลูกปืน !! " ดูเหมือนว่าพี่เจี้ยมจะช็อกหนักกว่าฉันอีกนะ ฉันไม่กล้าเอาชีวิตไปฝากไว้กับพี่เจี้ยมหรอกค่ะ รอพ่ออยู่ตรงนี้ดีกว่า บางทีฉันอาจตายศพสวยๆตามคุณควายไปก็ได้ ดีกว่าตายหน้าตื่นเพราะวิ่งหนีพ่อไม่ทัน ยอมรับซะเถอะนะทับทิม เธอคือสาเหตุที่ทำให้ควายตายยกคอก ถ้าฉันไม่รั้นพาคุณควายออกมาเดินเล่นในสภาพอากาศแบบนี้มันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นนี้ขึ้นหรอก "พี่เจี้ยมกลับไปเถอะค่ะ ทับทิมอยู่ได้ " "ไม่ได้หรอกครับคุณหนู " ขายังสั่นไม่หาย ยืนก็ไม่ค่อยจะไหวเห็นแล้วก็อยากจะไปช่วยประคอง "หนูแดงรอพี่เจี้ยมอยู่นะคะ พ่อคงโกรธมากแน่ๆ ถ้าเห็นพี่เจี้ยมอยู่กับทับทิม พี่เจี้ยมรีบกลับบ้านไปเถอะค่ะ นะคะ ทับทิมขอร้อง" เรื่องนี้ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง ฉันจะไม่ยอมให้คนอื่นมาเดือดร้อนด้วยอย่างแน่นอน พี่เจี้ยมมีลูกสาว มีครอบครัวที่ต้องดูแล ยังไงพ่อก็ต้องไล่พี่เจี้ยมออกแน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้น ทับทิมจะดูเลวไปเลยแหละ "คุณหนู " สีหน้าพี่เจี้ยมตอนนี้แบบว่าตื้นตันมากค่ะ เห็นมั้ยว่าทับทิมน่ารักมากแค่ไหน ถุย!! ให้กับความอวยตัวเอง ในเมื่อฉันสร้างปัญหาขึ้นมา ฉันก็ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง ╯︿╰ ถึงแม้ว่าฉันจะกลายเป็นผีไม่มีญาติก็ตาม เกิดมาไม่เคยกลัวใครนอกจาก พ่อ นี่แหละค่ะ "ไปเถอะค่ะ " แล้วเราสองคนแยกจากกัน ฉันนั่งมองคุณควายสี่ตัวตาปริบๆ น้ำตายังไม่หยุดไหล ฝนก็ดันเทลงมา สาแก่ใจอีทับทิมนัก!! ถ้าพ่อมาเห็นพ่อจะสงสารทับทิมบ้างมั้ย "ฮื่ออออ คุณควายขา ทับทิมขอโทษ ฟื้นขึ้นมาสักตัวสิ " ยังจะมีความหวัง ว่าคุณควายจะฟื้น ! "นี่เธอไปนั่งตากฝนอยู่ทำไม " เสียงใคร? ช่างเถอะ ไม่ใช่เสียงพ่อก็พอ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ถ้าฉันเข้าร่มตอนนี้คะแนนความสงสารฉันอาจถูกตัด ฉะนั้นกูต้องตากฝนให้ตัวเปียก เป็นไข้เป็นหวัดด้วยยิ่งดี ไข้ทรพีไปเลยเป็นไง ช่างคิดได้ ヾ(￣▽￣) "ฮื่อออ" "เรียกไม่ได้ยินหรือไง ลุกขึ้นมา เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าซ้ำ ตายห่าตามควายไปหรอก " รู้ได้ไงว่าควายตายเพราะฝ่าผ่า ฉันพยายามเงยหน้าสู้กับเม็ดฝน ทำไมเขารู้ว่าคุณควายโดนฟ้าผ่า นี่มันหมอนี่ หมอสัตว์ ใช่ ต้องใช่แน่ ๆ เพราะฉันไม่เคยเห็นหน้าเขามาก่อน วันนี้พ่อบอกว่าจะมีคณะสัตวแพทย์จากกรุงเทพมาศึกษาดูงานที่ไร่ของเรา เขาต้องช่วยคุณควายได้แน่ๆ พรึ่บ ฉันรีบกระโดดเกาะขาหมอสัตว์ทันที เขาเป็นหมอ เขาต้องช่วยคุณควายได้ "อะไรของเธอ ปล่อยฉัน บอกให้เข้าร่ม " อารมณ์แบบว่า ผัวขาอย่าทิ้งเมียเลยนะคะ ทำไมอีทับทิมจะต้องมาทำอะไรบ้าบอแบบนี้ด้วย เพื่อควาย!! เอาวะ/_ "หมอสัตว์ใช่มั้ย หมอสัตว์ช่วยคุณควายของทับทิมด้วยสิ นะๆ " เขาเหวอแล้วอ้าปากค้าง เป็นอะไร? ไม่เคยโดนกอดขาอ้อนวอนหรือไง "เธอเรียกฉันว่ายังไงนะ " "หมอสัตว์ไง " เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แล้วจะให้เรียกอะไรล่ะ จะให้เรียกสัตวแพทย์เต็มยศหน่ะหรอ ไม่เอาหรอกนะ มันยาว! เปลืองพลังงาน ดูสิจะขอความช่วยเหลือเขาแท้ๆ ยังกลัวเปลืองพลังงานอีก "เฮ้อ ฉันมาหาเจ้าของไร่ ไม่มีเวลามาผ่าซากควายให้เธอหรอกนะ" ผ่าซากควาย!! ฉันให้ช่วยเว้ยไม่ได้ให้ผ่า ไอ้หมอบ้า! ถึงยังไงฉันก็ยังโวยไม่ได้ เพราะตอนนี้กำลังอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากเขาอยู่ สองแขนกอดขาหมอเอาไว้แน่น หมอมาเป็นผัวหนูเถอะ อ่ะ ไม่ใช่แล้ว "ไม่ได้ผ่าซาก จะให้ช่วยรักษาคุณควายค่ะ หมอฟังไม่รู้เรื่องหรอ" หมอขมวดคิ้วแล้วมองมาที่ฉัน เป็นการขมวดคิ้วที่เรียบเฉยมากค่ะ "เจ้าของไร่อยู่ไหน ? " ที่พูดไปเมื่อกี้คือ ? " หมอมาคนเดียวหรอคะ หมอช่วยคุณควายก่อนนะเดี๋ยวหนูพาไปหาเจ้าของไร่ " ที่จริงต้องมีคนมาด้วยเยอะๆไม่ใช่หรอ ทำไมเขามายืนเท่ห์อยู่คนเดียวแบบนี้ล่ะ "เห็นมากับใครล่ะ ออกห่างจากควายพวกนี้ได้แล้วมันอันตราย " ไม่!! ฉันจะกอดขาคุณหมออยู่แบบนี้ แล้วก็ไม่ให้หมอไปไหนด้วย ตายก็ตายด้วยกัน ฉันจะทำให้พ่อรู้ว่าฉันก็รักคุณควายไม่แพ้พ่อเหมือนกัน ฉันก็ผูกพันธ์กับคุณควายทุกตัวไม่ต่างจากพ่อหรอกนะ "ไม่อ่ะ หมอ หมอช่วยคุณควายหน่อยสิ ช่วยหน่อยนะ " น้ำเสียงอ้อนวอนบวกกับท่าทางแมวอ้อนของฉัน หวังว่าหมอจะสงสารบ้าง ไม่มากก็น้อย "ช่วยยังไง ถูกฟ้าผ่าเต็มๆขนาดนี้ " หมอมีร่ม แต่ไม่กางให้ฉันเลย! ดีจริงๆ กูเปียกค่ะ แถมยังชายตามองเหมือนฉันเป็นกิ้งกือไส้เดือนอีกต่างหาก "ผายปอด " (*^_^*) ผายปอดควาย เออ ใครคิดได้อย่างทับทิมบ้าง "งั้นเธอก็ผายเองสิ สอนฉันหน่อย ฉันจะได้ทำตาม " นี่หมอ กูสั่งมึงค่ะหมอ !! แล้วฉันจะทำเป็นมั้ย บ้าจริง ยิ่งคุยก็ยิ่งเลอะเทอะ ไม่ช่วยก็ไปไกลๆไป ไปยืนหล่อกางร่มไกลๆไป "ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย " "ควายพวกนี้ตายหมดแล้ว ตายคาที่ด้วย ช่วยไม่ทันแล้ว " ช่วยไม่ทัน `(*>﹏<*)′ ตอกย้ำ ตอกย้ำหนักมาก "ฮื่ออออ ฮึก คุณควาย " "เลิกฟูมฟายแล้วปล่อยขาฉันได้แล้ว เจ้าของไร่อยู่ไหน " พ่อกูไง!! พาหมอไปหาพ่อตอนนี้ก็ตายตามควายหน่ะสิ ฮื่อออ เอาไงดีวะ "คือ เจ้าของไร่ เอ่อ ไม่อยู่ค่ะ ไปประชุมที่อำเภอ" โกหกไม่ดี ๆ แต่ให้ทำไงได้อ่ะ เอาจริงๆฉันก็ไม่กล้าเจอพ่อตอนนี้หรอก คราวที่แล้วโดนตีจนตูดลาย คราวนี้จะโดนอะไรยังนึกไม่ออกเลย พ่อฉันเป็นคนดุ ดุมากๆ ทั้งดุแล้วก็เสียงดัง ที่ฉันต้องจมอยู่กับไร่นี้ก็เพราะพ่อไม่ยอมให้ไปทำงานที่ไหน ทั้งๆที่ฉันเรียนจบแล้ว แล้วเป็นไง ช่วยทำงานจนพ่อไม่ยอมให้ทำอะไรอีกเลย งงมั้ย! ไม่งงนะ เข้าครัวไฟก็ไหม้ ล้างจานแตกยกโหล อะไรอีกล่ะ ล่าสุดปล่อยลูกม้าเข้าป่าไปจนหมด อีทับทิมมหาภัย อยู่ตรงไหนบรรลัยทุกที่ งื่อออ แล้วครั้งนี้ ควายตาย! ตายหมดคอก "เมื่อกี้ฉันเพิ่งโทรคุยกับเจ้าของไร่ เรือนหลังใหญ่อยู่ตรงไหน เธอเป็นเด็กเลี้ยงควายหรอ" สภาพกูให้มาก ! เด็กเลี้ยงควายก็เด็กเลี้ยงควาย "อยู่ตรงนู้น เดินไปเองนะ "ฉันพยักหน้าไปทางเรือนหลังใหญ่ที่อยู่ห่างจากตรงนี้ไปประมาณกิโลเมตรกว่าๆ ทำใจสะเถอะทับทิม คุณควายจากไปแล้ว ฉันปล่อยขาคุณหมอสัตว์ให้เป็นอิสระ ในใจก็นึกโทษตัวเองในหลายๆเรื่อง "เข้าร่มก่อนสิ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" รู้สึกดีนะที่มีคนเป็นห่วง ถ้าพ่อเห็นฉันสภาพนี้ พ่อจะบอกให้ฉันเข้าร่มหรือเปล่า อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาอีก ฉันสร้างปัญหาให้พ่อไม่หยุดหย่อน อยากช่วยทั้งๆที่ตัวเองไม่มีความรู้เรื่องการทำไร่เลี้ยงสัตว์เลย จะออกไปทำงานพ่อก็ไม่ให้ไปเพราะกลัวว่าฉันจะไปทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อน เกิดมาเป็นภาระจริงๆสินะ "ไม่อ่ะ หมอไปเถอะ " "เฮ้อ..ตามใจ " เอี๊ยดดดดดดดดดด เสียงเบรครถรถล้อตายทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง พ่อ !!!! "อ้าวหมอ กำลังจะออกมารับพอดี รถติดหล่มอยู่ตรงไหนครับ " "ทางเข้าเลยครับ " ฉี่จะแตกอยู่แล้ว หนีไม่ทันแล้วใช่มั้ย "เดี๋ยวผมให้ลูกน้องไปจัดการให้ " พ่อเห็นควายมั้ย ต่อไปก็ถึงตาฉันแล้วสินะ "พ่อเลี้ยงครับ ควายพวกนี้ จะทำยังไงต่อครับ แนะนำให้ฝังกลบในหลุมลึกจะดีที่สุด " ไอ้หมอ !! กระตุ้นเข้าไปอีก "ทับทิม !! ทำไม ฉิบหายแล้ว ทองดำลูกพ่อ หมดเลย ทับทิมทำไมเป็นแบบนี้ " เสียงตวาดอันทรงพลังทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกถึงจะโดนมาหลายครั้งแต่ฉันก็ยังไม่ชิน ฉันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกได้แต่นั่งก้มหน้าน้ำตาไหลพราก กูโดนฆ่าแน่ๆๆๆ ควายลูกพ่อ ส่วนฉันลูกควายอีกที "ฮึก " หมอ กูอยากฆ่าหมอ ! "สร้างปัญหาให้ไม่เว้นวัน ไอ้ดำ มึงไปหาไม้มา กูจะตีให้ตายตามควายไปวันนี้นี่แหละ " "ฮึก ฮื่ออออ พ่อ ทับทิมขอโทษ ฮึก ฮื่อออ " ร้องไห้หนักเข้าไปอีก โดนตีอีกแล้ว ฉันโตแล้วนะทำไมยังต้องตีกันอีก ก็รู้สึกผิดแล้วนี่ไง ทำไมจะต้องให้ตายตามควายไปด้วย "พ่อเลี้ยงผมว่า " "หมอเงียบไปเลย หมอไม่รู้ว่ามันดื้อแค่ไหน สร้างความเดือดร้อนให้ทุกวัน " "พ่อ ถ้าทับทิมอยู่แล้วพ่อเหนื่อย พ่อไล่ทับทิมไปอยู่ที่อื่นก็ได้ ฮึก อย่าตีเลยนะ ทับทิมเจ็บ " ฉันยกมือไหว้พ่อทั้งน้ำตา ไม่เอาแล้วไม่อยากโดนตีแล้วจริงๆ "ได้หรือยังวะ !!! " เสียงของพ่อทำให้ฉันสะดุ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตอนนี้ฝนก็เทลงมาเรื่อยๆ เสื้อผ้าฉันเปียกไปหมด ร้องไห้จนเริ่มจะหมดแรง คุณควายสงสัยทับทิมจะได้ตามคุณควายไปอยู่ด้วยแล้วแหละ "ดะ ได้แล้วครับ " ไม้ไผ่เรียวยาวอยู่ในมือของพ่อฉันแล้ว ฉันหลับตาปี๋ เอาสิ ตีมาเลย ตีให้ตายไปเลย ทับทิมจะได้ไปอยู่กับแม่บนสวรรค์สักที ฟึบบบบบ "พ่อเลี้ยงครับ เขาคงไม่ได้ตั้งใจ " ฉันหรี่ตาขึ้นมามอง เห็นหมอสัตว์เข้ามาขวางทางไม้เรียวพ่อเอาไว้ มือพ่อกำลังสั่น ตัวฉันก็เช่นกันมันสั่นเพราะหนาวแล้วก็กลัว "หมอผมขอ นี่ลูกผม " หมอ !! มึงจะหนีง่ายๆแบบนี้ไม่ได้นะคะหมอ สุดท้ายหมอก็ต้องถอย ฟึบบบบบ "อึก " ครั้งนี้ไม่พลาด ทั้งเจ็บแล้วก็แสบ ตัวเปียกๆแบบนี้ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ เลือดคงซิบไปแล้วเพราะแรงของพ่อทำให้ฉันเนื้อแตกทุกครั้ง ฟึบบบบบ "ฮึก เจ็บ " "พ่อเลี้ยงพอแล้ว สงสารคุณหนูครับ " เสียงคนงานของพ่อห้ามปรามให้หยุด แต่ก็ไม่เคยได้ผล มันยิ่งทำให้พ่อลงแรงหนักเพิ่มขึ้นไปอีก ไม่มีใครช่วยฉันได้ นอกจากแม่คนเดียว ฟึบบบบ พรึ่บบบบบบ "คุณหนู " ทุกอย่างดับมืด อยู่ๆฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย "ตายหรือเปล่าเนี่ย " "แม่มันตายก็ดีหน่ะสิ ไร่นี้จะได้ตกเป็นของพี่ทิวคนเดียว " ฉันยังไม่ตาย เสียงอีน้องนอกไส้มันยังแว่วเข้ามาในโสตประสาทของฉัน แม่เลี้ยงใจมารลูกเลี้ยงใจหมา _____________________