แผลบ แผลบ
"อื้อออ วาวา " ฉันยกมือลูบหน้า แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหัว ไม่อย่างนั้นยัยวาวางับหัวฉันแน่ ตื่นนานแล้วแต่ขี้เกียจลืมตา ลำไยหมาเนี่ยแหละ อยู่ด้วยทั้งคืนไม่ยอมห่างเลย จะตื่นเช้าไปไหนวาวาาาา ลากเสียงยาวในใจ ฉันไม่ใช่แม่เธอนะ ได้โปรดอย่าลากฉันให้ตื่นแต่เช้าพาเธอไปนั่งฉี่ข้างเสาไฟฟ้าเลยนะ ฉันไม่อยากมีกิจวัตรประจำวันแบบนั้น
"งิ้ง งิ้ง " นั่นไง เรียกร้องความสนใจ อ้อนเก่ง อยู่เป็นนะยัยวาวา
"วาวา ทับทิมอยากนอนต่ออ่ะ " เมื่อคืนรู้สึกเหมือนนอนไม่พอ เหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้ วันนี้ขอไม่ลงไปข้างล่างได้มั้ย แค่คิดถึงหน้าหมอก็เหนื่อยแล้ว อยู่ๆทำไมถึงรู้สึกขี้เกียจอ่อยวะ นี่ถ้ายัยวาวาเป็นตัวผู้มันไม่จับฉันปี้ไปแล้วหรอ โอ๊ย!! มันเริ่มกัดผ้าห่มอีกแล้ว ตัวเล็กแต่แรงเยอะชะมัด
พรึ่บ!!!!
"วาวา !!! "
อ้าวไม่ใช่วาวา แต่เป็นหมอเจ้าของหมาเอง ว่าแต่ทำไมมันโล่งๆ ก้มมองทันทีเพราะความเคยชิน เหี้ยยย
