ผมใช้ปากกาเคาะโต๊ะอยู่นานหลายนาทีหลังจากที่มุกดาเพิ่งกลับไป เรื่องมุกดาไม่ได้ส่งผลทำให้ผมปล่อยเวลาไปกับเรื่องไร้สาระที่กำลังทำอยู่แต่เป็นเรื่องของแฟนหมาดๆ มากกว่า
“เฮีย มัวนั่งทำอะไรอยู่เนี่ย”
“มีอะไร”
“ไม่ไปตามง้อซ้อเล่า”
“เขามีเหตุผล ไม่ได้งี่เง่า”
“เหอะ เดี๋ยวได้รู้ ผู้หญิงน่ะเซ้นส์แรงจะตายห่า นี่แล้วผมจะบอกอะไรอีกเรื่องให้นะเฮีย”
“อะไร”
“มีคนส่งดอกไม้มาให้ซ้อ ไม่ใช่แค่นั้น กลางวันก็มีข้าวจากร้านอาหารชื่อดังมาให้อีกด้วย เฮียมีคู่แข่งแล้วนะ จะทำอะไรก็รีบทำ”
“คบกันแล้ว แบบนี้เรียกว่ากินขาดมั้ย”
“โคตรเจ๋งเลยเฮียผม กินแล้วอะดิ”
“เขาตกอยู่ในสภาพนั้นมึงยังคิดเรื่องนี้ได้อีกนะเฟย”
“แต่ซ้อน่าสงสารจริงอ่ะเฮีย พี่ชายแม่งโคตรเหี้ยถ้าเฮียไม่ห้ามผมล่อแม่งจมกองเลือดไปแล้ว ไอ้สัตว์ขายน้องสาวแดกเลวฉิบหาย” แม่ที่รักลูกไม่เท่ากันเนี่ยมันมีอยู่จริง ไม่ได้เห็นกับตาก็คงไม่อยากเชื่อเหมือนกัน
“ถ้
