“มีพิรุธนะเราน่ะ อะไรเหรอ” สายตาทะเล้นเริ่มจับผิดพี่สาว เลิกสนใจอาหารตรงหน้าทันที
“เปล๊า” คนโกหกไม่เก่งปฏิเสธเสียงสูง
“ชัดเลย พิรุธชัดๆ” นันทกาชี้หน้า ท่าทางเลิ่กลั่กของเพื่อนทำให้มะลิลาเกิดความอยากรู้ขึ้นมานิดๆ
“พิรงพิรุธอะไร ไร้สาระ”
“ฮันแน่ จะไปไหนคะคุณพี่” นันทการีบขวางประตูห้องไม่ให้พี่สาววิ่งหนีออกไปง่ายๆ “บอกมาก่อนว่านั่นขวดอะไร”
“ไม่มีอะไรจริงๆ”
“ไม่เชื่อ”
“ไอ้น้องบ้า เอามานะ” น้องสาวตัวแสบแย่งขวดเจ้าปัญหามาถือไว้ในมือสำเร็จ ด้วยความสูงของช่วงแขนที่มีมากกว่าพี่สาวทำให้เธอชูขวดสีขาวขนาดเล็กขึ้นสูงแล้วเพ่งมองอยู่เป็นนาที
“เอาคืนมายัยฝน มันเป็นยารักษาผิวหน้าของพี่ พวกวิตมินอะ รู้จักไหม”
“วิตามินเหรอ งั้นดีเลย ฝนขอดื่มนะ” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเปิดฝาเทใส่แก้วน้ำ
“ไม่ได้มันเป็นยาปลุกเซ็กส์!”
“หะ?!”
ทั้งสองสาวถึงกับอ้าปากค้าง นันทิยาเขย่งปลายเท้าอาศัยจังหวะที่น้องสาวเผลอลด
