ฟ้าพราวรินกาแฟดำที่เพิ่งดริปเสร็จใหม่ๆ ซึ่งส่งกลิ่นหอมนุ่มละมุนให้สามี เขายกถ้วยกาแฟใบเล็กขึ้นจิบแล้วถอนหายใจ ส่ายหน้า “รสชาติไม่ได้เรื่อง”
“วันหลังก็ทำเองละกัน” คนที่ตั้งใจดริปให้สุดฝีมือทำจมูกย่นใส่
“นมสดอร่อยกว่าเยอะเลย” ภูริดลพูดหน้าตายแล้วยกถ้วยกาแฟที่บอกว่ารสชาติไม่ได้เรื่องขึ้นจิบต่อ ฟ้าพราวเขินแก้มแดง รสสัมผัสวาบหวามยังติดตรึงอยู่ที่เต้าทรวงทั้งสองข้าง
“เอ้อพี่ดิน” หญิงสาวเพิ่งนึกเรื่องสำคัญขึ้นได้ “ท่านลุงภาณุโทร. มาบอกให้เราไปรับโอนที่ดิน พี่ดินว่างวันไหนคะ”
“ที่ดินอะไร” หนุ่มชาวไร่วางถ้วยกาแฟกระแทกดังปัง สีหน้าไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อหม่อมเจ้าภาณุเดช ความจริงเขาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องของกวินตรากับหม่อมเจ้าวัยชราคนนี้แล้ว แต่กระนั้นก็อดแสลงใจไม่ได้
“ที่ดินที่ท่านลุงจะมอบให้เป็นของขวัญวันแต่งงานของเราไงคะ ท่านลุงบอกว่าตอนงานวันเกิดหม่อมก้อยเราหนีกลับก่อน ก็
