วิน
ผมเหม่อมองท้องฟ้าที่อยู่นอกหน้าต่างในใจนึกเป็นห่วง พารัน ผมไม่รูว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง สามวันแล้วที่ผมถูกพวกใันจับมาขังไว้
"พี่วิน...."
เสียงของใครบางคนดังขึ้น เสียงนี้มัน.... ผมรีบหันไปทางต้นเสียงเพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าของเสันงนั้นคือ..รัน
"รัน!!!!..โอ๊ย!!!"
ผมพยายามจะวิ่งไปหารันแต่ผมดันลืมว่าผมโดนยิงที่ขา มันเลยทำให้ผมล้มลงไปกิงกับพื้นรันเลยวิ่งมาหาผมทันที
"พี่วินอย่าลุกสิคะ ขาพี่ยังไม่หายดีเลยนะ"
"พี่ไม่เป็นไรหรอก....รันละพวกมันทำร้ายรันหรือปล่าว"
"รันสบายดีคะ พวกเค้าไม่ได้ทำร้ายอะไรรัน"
สีหน้ารันดูสดใส ดูเหมือนว่าพวกมันจะดูแลรันดี
"รันขอให้พี่พอร์ชปล่อยพี่วินแล้ว. อีกไม่นานพี่วินก็จะถูกปล่อยตัวแล้ว"
"แล้วรันละ"
รันมีสีหน้าสลดลงทันที รันไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตากับผม ทำไมละ
"รันจะอยู่ที่กับพี่พอร์ชคะ"
"ไม่นะรันเป็นแฟนพี่รันต้องไปกับพี่!!!!"
"เราเลิกกันแล้ว พี่จำได้ไหมวันที่พ
