กระท่อมน้อย:ยามเฉิน(07.00)
กายน้อยขยับตัวยุกยิกในอ้อมกอดบุรุษรูปร่างสูงใหญ่ที่ก้มมองนางอยู่แล้วหนึ่งเค่อ(15นาที)ด้วยรอยยิ้ม
“อื้ออ” ตู้ฟางซินกระพริบตาปริบๆ มือขาวกอดเกี่ยวเอวบุรุษที่นางร่วมคืนวสันต์ด้วยเมื่อคืน หน้าท้องแกร่งไร้ไขมันถูกลูบแผ่วเบาชวนขนลุก ‘หน้าอกแน่นจัง’ นิ้วเล็กสะกิดยอดอกสีเข้มจนตั้งชัน
“เจ้าคงจะมิอยากพักใช่หรือไม่?” เสียงบุรุษดังขึ้น มือขาวถูกมือใหญ่กอบกุมขึ้นมาจุมพิศ กลิ่นกายหอมของนางช่างติดจมูกเขาหนักหนา กายนุ่มนิ่มไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ของคนทั้งคู่เสียดสีกันไปมา เต้าอวบเบียดชนสีข้างไม่ได้หยุด “อ่าห์..” มือแกร่งจับมือน้อยลงไปกอบกุมท่อนลำใหญ่โตแข็งขืนอย่างไร้ยางอาย ฟางซินหน้าแดงก่ำเมื่ออีกฝ่ายจับมือนางชักรูดสิ่งนั้นขึ้นลง ขึ้นลง
“ไม่เอาแล้วนะเจ้าคะ..ข้ายังปวดตรงนั้น” ขบเม้มริมฝีปากบาง
“ข้าจะทำ..เบาๆซี้ดด” มือขาวที่กอบกุมส่วนนั้นได้ไม่หมดค่อยๆชักรูด “ได้หรือไม่? ..อ่าห
