“ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ” จินเมี่ยวลุกขึ้นเดินแล้วเปิดประตูห้องก็พบกับบ่าวชายนับสิบนั่งคุยกันอยู่หน้าประตูนางจึงถามพวกเขาว่า “นี่ยามใดแล้ว พวกเจ้ารับสำรับหรือยัง?”
“ปลายยามอิ่ว(18.00)และพวกข้ายังมิได้ทานอาหาร กินเพียงหมั่นโถวรองท้องเท่านั้น พวกเรารอเจ้ามาปรุงอยู่” บ่าวชายทั้งหมดที่ติดตามมาด้วยต่างก็มองจินเมี่ยว สาวใช้ที่มาด้วยกันเพียงคนเดียวที่ทำอาหารเป็น เสบียงที่นำติดตัวมาด้วยก็มีมากมายเพียงแค่พวกเขาต้องไปขอใช้ห้องครัวในเรือนี้เพียงเท่านั้น
เรือลำนี้เป็นเรือรับจ้างขนส่งสินค้าข้ามแคว้น ลูกเรือทั้งหมดมีร่วมยี่สิบคน แม่ครัวอีกหนึ่งคนเป็นภรรยาของเจ้าของเรือนั่นก็คือ ‘ลุงเม่าฟงฟง’ หรือที่ทุกคนเรียกว่าลุงเม่า ตู้ฟางซินก็รู้จักท่านลุงดีเพราะติดต่อซื้อขายผ่านเรือลำนี้เป็นประจำ
“เช่นนั้นพวกเจ้าก็รอข้าครู่หนึ่ง” จินเมี่ยวเดินกลับเข้าไปในห้องจุดเทียนให้ทั่วจนสว่างแล้วบอกกับฟางซินที่ยังนั่งอยู่นิ่งๆ
