“ขอรับคุณหนู” เถ้าแก่เดินตามไปที่ห้องทำงานและนำสมุดรายได้ส่งให้ตู้ฟางซินได้นั่งคิดบัญชีไปเงียบๆ จนเวลาผ่านไปร่วมหนึ่งชั่วยาม
ก่อกๆๆ ก่อกก “คุณหนูเจ้าขา…ถึงเวลาสำรับกลางวันแล้วเจ้าค่ะ” จินเมี่ยวเคาะประตูเรียกและบอกเรื่องเวลา
“รอข้าอีกหนึ่งเค่อ(15นาที)” ฟางซินบอกออกไปพร้อมกับตรวจนับเบี้ยค่าแรงงานของคนในร้านเครื่องหอมจัดไว้ตามรายชื่อที่จดไว้เป็นคนๆ และเดินออกมาสั่งงานเถ้าแก่ก่อนจะออกจากร้านไป
“คุณหนูอยากทานสิ่งใดเจ้าคะ” จินเมี่ยวถามเมื่อเดินออกมาจากร้านเครื่องหอม
“เนื้อตุ๋นที่โรงเตี๊ยมเงาพระจันทร์ก็ได้นะ ข้ามิได้ทานมานานแล้ว” ฟางซินเดินนำไปจนใกล้จะถึงก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยจากด้านหลังของนาง
“ฟางซิน!!!รอข้าก่อน” ไป่เยว่ชิงวิ่งมาทางด้านหลังพร้อมฉุดกระชาก
“อ้ะ!!” ฟางซินถูกดึงจนเซไปด้านหลังยังดีที่นางตั้งตัวได้มิล้มลงไปกับพื้น “ถอยไปให้ไกลจากข้านะเยว่ชิง!!! นับจากวันนั้นข้าตัดสินใจแล้วว่
