2
516 Words
Kapı art ardına güçle çalınırken ayak üstü hatim edip kapının koluna elimi götürdüm. Anahtarı çevirip kapıyı açtığımda eliyle kapıyı iteklemesiyle geriye sendeledim.
Adam hızla evime girerken peşinden koşar adım onun yanına gittim. Kolundan sıkıca tutup kendime çevirdiğimde kızgın bakışlarıyla karşılaştım. "Hayırdır?" dedim kızgın bakışlarına karşılık verirken.
Kolunu hızla benden kurtarıp yatak odama ilerlediğinde "HÖST ULAN!" diye bağırmamla bakışlarını bana dikti. "Benim evime dalıp birde yatak odama mı gireceksin, kimsin sen?"
"Nerede onlar?" dedi dişlerinin arasından.
"Kim nerede?" dedim bilmiyormuş gibi.
"Bana oyun oynama kadın!" dediğinde üzerime doğru adımlayamaya başlamıştı.
Elimi kaldırıp aramıza mesafe koydum. "BİRİNCİSİ!" diye bağırdım. "Bana yaklaşma! İkincisi, kimden bahsettiğini bilmiyorum! Üçüncüsü, sen kimsin de benim evime bu şekilde girebiliyorsun?!" dedim ve sağ ayağımı yere sağlamca geçirdim.
Kısık gözleriyle üzerimi süzdükten sonra, "Birincisi!" dedi imalı ses tonuyla. "Sana yaklaşan yok. İkincisi kimden bahsettiğimi gayet iyi biliyorsun. Üçüncü ben o kızın abisiyim!"
"Kimsen kimsin defol git evimden!" diyerek işaret parmağımı kapıya yönelttim.
"NEREDELER LAN!" diye höykürmesiyle bir iki adım geriye ilerledim.
Ah Ferhat! Manyağın birini sardın başıma!
"İMDAT! KİMSE YOK MU? EVİME GİRDİLER! İMDAT AYŞE TEYZE! POLİSİ ARA AYŞE TEYZE!" diye bağırırken ağzıma kapanan elle inatla hala bağırmaya çalışıyordum.
Mavi gözleri öfkeyle mavilerime bakarken, "Neredeler?" diye tekrarlardı. Kapıdan gelen ayak seslerini duymamla bakışlarımı oraya çevirdim.
Babam, öfkeli adımlarıyla kapıdan girerken, "Poyraz! Bırak kızımı!" diye bağırmasıyla dudaklarım serbest kaldı.
Babam yatak odasına ilerlerken hızla önüne geçtim. "Giremezsin baba, müsait değil!" dedim panikle.
"Çiçek, burada olduklarını biliyoruz çekil!" dedi babam. Hiç zorlanmadan beni kenara itip kapının kolunu indirdi. Kilitli olan kapıya iki omuz darbesi attıktan sonra kapı kendiliğinden açıldı.
İçerde ki salaklar korkuyla kapıda duran babama bakarken evime dalan herif hızla içeri girip kızın kolundan tuttuğu gibi dışarı sürükledi. Babamda Ferhat'ın koluna gireceği sırada, "Bırak oda benimle gelecek!" diye bağırdı adam.
"Bir sakin olun!" dedim aralarına girip. "Durun şöyle geçin oturun, önce bir konuşalım,gençler anlatsın dinleyin. Kaba kuvvetle olmaz!"
Bakışlarım adamın üzerinde gezinmeye başladığında merakla süzdüm. Bir doksan falandı boyu sanırım. İri yapılı, kumral saçları sağa doğru şekil verilmişti. Keskin mavi gözleriyle bana ateş edercesine bakıyordu. Yüz hatları belirgin düzgün bir suratı vardı. Dudakları hafif dolgun ve şekilliydi.
"Konuşacağız ama burada değil!" dedi adam. Beni itekleyip yatak odama hızla daldı.
Bakışlarımı babama çevirdiğimde korkuyla o adama bakıyordu. "Ya bir sakin olsana sen!" dedim arkasından ilerlerken. Bana cevap vermeden Ferhat'ı ensesinden tutup yatak odasından çıkardı. Ferhat yardım istercesine babama bakarken babam yüzünü bana çevirdi.
"Bir şey yapsana baba!" dedim sinir ve çaresizlik içinde.
"Hatasının cezasını çeksin! Onun bu yaptığı yüzünden herkesin başı yanacak!" dedi çıkışa doğru ilerlerken. "Hazırlan sende hemen aşağıda bekliyorum. Beraber Mardin'e gidiyoruz."
Tek başıma kaldığım evimde bavulumu toparlayıp arkadaşlarımı aradım. Önemli bir işimin çıktığını erken gitmem gerektiğini söyleyerek onları geçiştirdim. Yapacak bir şey yoktu.
Olanlar içimi yakıp kavuruyordu. Bunun affı, adaleti yoktu. Ya öldüreceklerdi ya da berdel isteyeceklerdi. Berdel.
Berdel demek benim evlenmem demekti. Bunca yılımı töreye karşı gelerek yaşayan ben şimdi ona boyun mu bükecektim. Yoksa onlarla savaşıp onları ikna mı edecektim. Bilmiyorum. Buna gücüm yeter miydi, bilmiyorum.
Töre hepsinin kanına işlemişken. Beni dinlerler miydi bilmiyorum. Umarım bu işin orta yolunu bulabilirdik.
Yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar ❤️
İnsta: adilece__
Twitter: adilece__
Watppad: rabadile
- Writer
