THALIA POV
Hatinggabi na nang makauwi ako. Halos maghapon akong nag-asikaso at nagbantay kay Mama para masiguradong ayos ang kalagayan niya para mailipat na siya. Salamat na lang at stable siya ngayon, at sana'y magtuloy-tuloy siyang lumaban. Ang bawat t***k ng puso niya ay isang tagumpay, isang patunay ng kanyang katatagan.
Pagod man, hindi ko pa rin maiwasang magpasalamat. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, mayroon pa ring pag-asa. At ang pag-asang iyon ay si Mama. Ang kanyang paggaling ang siyang nagtutulak sa akin para magpatuloy.
Nang makapasok ako sa bahay, tahimik na. Mukhang tulog na si Caspian. Hindi na ako nag-abalang pumunta sa kusina dahil busog pa naman ako. Sa ospital na ako kumain kanina habang nagbabantay. Ang mahalaga ngayon ay makapagpahinga na ako.
Pagbukas ko ng pinto
