Maya-maya ay nagpaalam na rin si Doc Ken matapos ilahad lahat ng bilin at paliwanag. Naiwan kaming tatlo sa sala ako, si Caspian, at ang kanyang tito. Tahimik lang akong nakaupo, pinagmamasdan si Caspian na nakatulala, wari’y ninanamnam pa ang mga salitang binitawan ng doktor. Samantalang ang tito niya, ilang ulit kong nasulyapan na hindi mapakali, pero sa mga mata niya, malinaw kong nakita ang isang bagay na pilit niyang ikinukubli isang uri ng kasiyahan na para bang natutuwa siya sa kalagayan ni Caspian.
Bakit ganito siya? Bakit tila natutuwa pa siyang ganito si Caspian? Bumigat ang dibdib ko. Biglang sumagi sa isip ko: kaya ba gano’n na lang ang galit ni Caspian sa kanya?
“Magpapaalam na rin ako. Marami pa akong gagawin sa opisina. Dumalaw lang ako para i-congratulate kayong dalawa sa
